14

203 12 0
                                    

Park Kalea pov.
Ik kijk even naar Luna, "Hoe vind je het tot nu toe hier?" Ik glimlach naar haar, Luna knikt "Het is druk" ze glimlacht even, ik knik en lach zachtjes "Dat is het wel vaker zo" ze grinnikt even.
We lopen het parkje in "Ik wil je de plekjes laten zien waar ik kom als ik wel eens tijd voor mezelf nodig heb" ik glimlach naar haar "Maar eerst heb je zin in een ijsje?" Luna knikt even en ik loop naar de ijskraam, "welke smaak wil je?" Luna denkt even na en glimlacht dan "Aardbei" ik knik "Mag ik 2 ijsjes? Mango en aardbei" de man knikt en geeft me de ijsjes, ik geef hem geld en geef dan het ijsje aan Luna "Dankje" ze glimlacht even. "Hoe oud ben je eigenlijk?" Luna kijkt me vragend aan "ik ben 22 over een paar dagen ben ik 23" ik glimlach en Luna knikt, "Kom ik heb een plekje voor je waar het erg rustig is, je kan er komen als je even gek wordt van de jongens of als je gewoon echt tot rust wilt komen" ik glimlach en Luna knikt maar.
Ik haal even wat takken opzij en Luna loopt langs me onder de takken door, we waren bij een plekje omringt met bomen, in het midden stond een grote wilg "hier komt bijna niemand" glimlach ik. Luna kijkt naar de bloemen die vol in de bloei staan en de groene bladeren van de bomen "Hoe kan het hier zo ongeraakt zijn?" Luna kijkt me even verbaasd aan en ik glimlach zwak "Geen idee, het is net als of niemand weet dat dit hier is"

Ik stop de fiets bij het huis van de jongens, Luna stapt af "Dankje wel voor de rit, kom je even binnen?" Ik glimlach en knik even, ik zet de fiets op slot en loop met Luna mee naar binnen. De jongens zijn nog niet thuis, ik glimlach zwak "weet je ongeveer hoe lang ze aan het oefenen zijn?" Luna kijkt me vragend aan "Ja ze kunnen wel 12 uur per dag bezig zijn" ik glimlach even Luna haar mond valt open "Dat is echt veel" ik knik even, ik ga op de bank zitten "je hoeft eigenlijk als je geen zin hebt niet op ze te wachten, dat heb ik een keer gedaan en toen bleken ze uit te lopen en ben ik in slaap gevallen op de bank" ik grinnik even, ik weet dat nog zo goed, ik had hun lievelings eten gekookt en dat hebben ze zelfs koud gegeten en af geruimd. Ik glimlach even en pak mijn mobiel, ik lees een paar meldingen -Chef Kalea mag van mij dood gaan aan voedsel vergifteging- ik slik even en voel tranen opkomen, zo ging het elke dag -Ik snap niet dat de jongens haar als vriendin hebben? Ze is niks vergeleken hun- ik voel een traan over mijn wang rollen en veeg hem snel weg "I-ik ga even naar de wc" mompel ik snel en ik haast me naar de badkamer van de jongens, ik doe de deur op slot en de tranen beginnen te rollen over mijn wangen. Ik kijk in de spiegel en bijt mijn lip, ze hebben gelijk ik ben niks vergeleken met BTS. Ik snap ook niet waarom ik hun vriendin ben maar toch ik ben het, ik droog mijn tranen en haal even diep adem. Mijn ogen zijn lichtelijk rood en ik haal de deur van slot, ik open hem en loop naar buiten, ik kijk op als ik stemmen hoor "K-Kalea?"

EmotionalWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu