My annoying neigbor
Verbaast kijkt hij me aan "crybaby?" Vroeg hij op een net zo'n vragende toon als ik. Meteen sloeg mijn vrolijke bui om, de jongen die mijn gitaar heeft afgepakt staat voor mijn neus en is mijn buurjongen.
Dit kon niet waar zijn...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Weken zijn voorbei gegaan en geen een keer heb ik Shawn nog gesproken. Ik mis hem nog elke dag, maar ik heb me erover heen kunnen zetten. Inmiddels is ook de zomervakantie aangebroken. Ik heb mijn exames gehad die ik heb gehaald. Dus volgend jaar begint mijn study, de laatste paar weken heb ik mijn tijd besteed aan in bed liggen, voor school bezig zijn, en soms afspreken met vrienden. Maar vooral in bed liggen.
Ik kon Shawn maar niet uit mijn hoofd krijgen waardoor ik niet goed kon slapen en functioneren op school. Maar ik heb me erover heen gezet. En alles gaat goed nu.
Op dit moment ben ik me aan het omkleden aangezien ik vond dat ik wel wat voor mijn gezondheid kon doen. Ik trek mijn sport legging en een Nike shirt aan. Snel stap ik in mijn sportschoenen. Mijn oortjes en telefoon gris ik van mijn nachtkastje en ik plug de oortjes in mijn oren. Ik zet de muziek aan en loop naar beneden "ik ga" gil ik waarna ik het huis uit loop. Ik begin met rennen, gewoon alles van me af lopen. Na een tijdje rennen kom ik aan bij het parkje, ik verlangzaam mijn pas en kijk om me heen. Vroeger kwam ik hier altijd spelen met vriendinnen, dit is ook de plek waar ik Jason en Tyson heb ontmoet. Een parkje met best veel herinneringen dus.
Ik loop het parkje uit en begin met rennen "hold on I still want you" zing ik zacht mee met de muziek, ik verzak in mijn eigen wereld "come back I still need you" zing ik. Dit lied doet me denken aan Shawn, Shawn. "Julia" het geschreeuw van mijn naam laat me opschrikken uit mijn gedachten "kijk uit" schreeuwt een bekende stem. Nu pas heb ik door dat ik midden op een super drukke straat sta.
Wat er daarna gebeurd gaat allemaal heel snel. Ik krijg een harde klap in mijn zij waardoor ik hard op de grond val. Een luide kreun verlaat mijn mond door de klap op mijn hoofd. "Julia, Julia hoor je mij" iemand grijpt mijn hand vast een een wazige gedaante verschijnt voor mijn beeld. "Het komt goed ik ben bij je" en na dat wordt alles zwart.
Shawn.
"4.50" zegt de vrouw achter de kassa. Ik reken af en loop vervolgens met een doos vol muffins uit de winkel. Ik loop richting mijn auto als ik een meisje op de weg zie staan, een zeer bekend meisje.
Haar bruine haren zitten vastgebonden in een hoge paardenstaart die iets eis uitgezakt en er hangen plukjes uit. Haar groene ogen kijken moe uit en er zitten blauwe wallen onder haar ogen. Een harde toeter haalt me uit mijn trans en geschrokken kijk ik naar haar hoe ze midden op de weg staat.
"Julia" schreeuw ik hard, ze wekt op uit haar gedachten en kijkt me aan, nu pas lijkt ze door te hebben dat ze op de weg staat. "Kijk uit" schreeuw ik als er een auto hard op haar af komt rijden.
Maar ik ben al te laat de auto rijd tegen haar waardoor Julia op de grond valt. De doos met muffins laat ik op de grond vallen en snel ren ik naar haar toe "Julia, Julia hoor je mij" roep ik terwijl ik haar hand vastpak. Haar groene ogen kijken me aan en ik zie een pijnscheut door haar ogen gaan. "Het komt goed ik ben bij je" fluister ik, en dan gaan haar ogen dicht. Een hele groep mensen komt om haar heen staan "bel dan een ambulance" roep ik, meteen trekken mensen hun telefoons uit hun broekzakken.
Niet veel later arriveert de ambulance, Julia gaat de ambulance in en gauw loop ik mee "bent u familie?" Vraagt een van de ambulancebroeders die me tegen houd "ik ben haar vriend laat me naar binnen" hij kijkt me even bedenkelijk aan maar laat me dan toch binnen. Ik ga naast Julia zitten en pak haar hand vast. Ik voel me zo slecht dat ik zo lang nier meer tegen haar be gepraat. Natuurlijk ze ging vreemd, maar ik heb niet naar haar verhaal willen luisteren door de woede. "Weet u wat ze daar op de weg deed" vraagt de ambulance broeder terwijl hij een zuurstof kapje op Julia haar mond en neus zet. Ik schud mijn hoofd "ik was muffins halen en toen zag ik haar daar opeens"
10 minuten later zijn we in het ziekenhuis, Julia wordt mee genomen naar de operatie kamer en ik zit in het restaurantje bij het ziekenhuis. De verpleegsters hadden gezegd dat ik hier wel kon zitten en dat ze me op zouden halen als ze nieuws hadden. Nu probeer ik de ouders van Julia te bereiken die maar niet de telefoon op nemen. Ik denk goed na, heb ik misschien het nummer van Anna of van Jane of Jace. Ook niet. Wanhopig haal ik een hand door mijn haar, hoe kan ik hun overhalen.
"Shawn" hoor ik een bekende stem zeggen, ik draai me om naar het geluid en zie Jane binnen lopen. "Wat doe jij hier?" Vraagt ze terwijl ze verbaast bij de tafel komt staan waar ik zit "het is Julia" met grote ogen kijkt ze me aan "Julia is aangereden" zeg ik zacht. Met grote ogen kijkt ze me aan "je maakt een grapje toch?" Vraagt ze bezorgt, ik schud mijn hoofd "nee ik zag het gebeuren" geschrokken kijkt Jane me aan "gaat het goed met je?" Vraagt ze, ik knik voorzichtig. Ze neemt plaats op hef stoeltje voor mij "kun je me vertellen wat er is gebeurd" ik knik en begin het vertellen van het verhaal aan Jane.
