Oops? Hi. • Larry Stylinson ✓

31

-Nie możesz mi zabronić się z nim spotykać! To nie powinna być twoja sprawa z kim się zadaję i co z nim robię. Louis nic złego nie zrobił i to wyłącznie nasza sprawa co  robimy – chodziłem w kółko, mówiąc do Anne, która była w ciągłym szoku.

-Harry, on ma zły wpływ na ciebie. Odkąd z nim się zadałeś, jesteś inny.

-On nie ma z tym nic wspólnego. I dla twojej wiadomości to on mi właśnie pomaga zostać sobą. Boże, wszystko zepsułaś. On pewnie jest teraz załamany. Nie ma nikogo. Kurwa! – krzyknąłem.

-Jesteś gejem? – spytała, a ja zatrzymałem się. – Podobają ci się chłopcy? Podoba ci się Louis?

-Tak – odpowiedziałem i nigdy nie byłem tak pewny swojej odpowiedzi.

-Boże – szepnęła. – Kiedy ja popełniłam błąd?

-To nie czas teraz na to. Jeszcze mi brakuje, żeby własna matka mnie nie akceptowała. Świetnie! Proszę, obrażaj mnie. No dalej! Powiedz jaki to jestem obleśny i inny! – krzyknąłem.

-Zabieram ci telefon i inne sprzęty do komunikacji z Louisem. Nie będziesz z nim utrzymywał jakiegokolwiek kontaktu.

-Co? Zamkniesz mnie w czterech ścianach? Taka matka z ciebie? – zadrwiłem.

-Zablokuje ci konwersacje z Louisem i jego numer. Zostawię ci tableta i laptopa, żebyś się nie nudził. Ale tak jak mówię, koniec z Louisem. Pójdziemy do psychologa i jakoś wybijemy ci z głowy chłopców.

-Nie wierzę w to co słyszę. Nie mam zamiaru z tobą gdziekolwiek iść. I tak będę się kontaktować z Louisem. Nie zostawię go w takiej ciężkiej sytuacji. Zmarła mu matka, rozumiesz!? Żałuję, że ty tego nie zrobiłaś. On nie zasługuje na takie cierpienie.

-Harry, nie mogę tego słuchać. Własny syn chcę mojej śmierci. Nie, nie rozumiem tego. Wracaj do pokoju i nie wychodź z niego. Jak będziesz głodny to oczywiście możesz iść do kuchni czy skorzystać z łazienki. Ale nie chce cię narazie widzieć na oczy!

-Nienawidzę cię – szepnąłem.

-Ja ciebie kocham synu i robię to dla twojego dobra – powiedziała i poszła do kuchni.

-Nie odpuszczę tak szybko! Kocham go! – krzyknąłem.