Ξεκίνησε η πτήση μας και τα πρώτα 10 λεπτά ήταν μια χαρά. Αλλά μετά αρχισα να νιώθω το κάθισμα μου να μικραινει. Και μαντέψτε τι ήταν. Οο ναι ήταν ο κω....ποπος του διπλανου.Ε- Συγνώμη μήπως θα μπορούσατε να πάτε λίγο πιο εκεί αν δεν σας πειράζει?
Άγνωστος- Ναι φυσικά χίλια συγνώμη.
Ε- Ευχαριστώ.
Άγνωστος- Είναι η πρώτη σας φορά που είστε σε αεροπλάνο?
Ε- Όχι γιατί?
Άγνωστος- Σας βλέπω λίγο χλωμη.
Αφού έχεις απλωθει παντού τι να κάνω και εγώ??
Ε- Ααα αυτό δεν είναι τίποτα. Εσείς?
Άγνωστος- Οχι ούτε εγώ. Από μικρός ήμουν πάνω στα αεροπλάνα το έχω συνηθίσει.
Ε- Με λένε Εμμα.
Γ- Γκραντ χάρηκα!
Αυτό δεν θα είναι ένα καθόλου ευχάριστο ταξίδι..........ΚΑΘΌΛΟΥ ΟΜΩΣ.
(...)
Ε- Ναι μαμά του ειπα να σε πάρει τηλέφωνο.
Ε- Καλά οκ εντάξει.
Ε- Ναιιιι. Λοιπόν στείλε χαιρετίσματα.
Ε- Τα λέμεεε.
Α- Ωραία τώρα μπορούμε να πάμε στο δωμάτιο μας?
Ε- Ναι σορυ κιόλας που έπρεπε να σταματησουμε για να μιλήσω στο τηλέφωνο...Αντε πάμε.
Είχαμε μόλις φύγει από την ρεσεψιον που μας έδωσαν τα κλειδιά του δωματίου μας και κατευθυνομασταν προς το ασανσέρ.
Οπα κάτσε.
Τι είναι αυτό?
Γτφ?
Αυτό δεν είναι ασανσέρ.
Αυτό δεν είναι ασανσέρ!!
Κ- Εμ..να σας πω λίγο.
Α- Για πες
Κ- Εδώ μέσα δεν χωράνε ούτε οι βαλίτσες μόνες τους..
YOU ARE READING
Finally Together
FanfictionΗ 18χρονη Emma ζει μόνη της σε ένα διαμέρισμα κοντα στο πατρικο της. Στο δημοτικό της άρεσε ένα αγόρι ο Grant αλλά δεν ήθελε πότε να αποκαλύψει τα αισθήματα της για αυτόν. Όταν μετά τις πανελλήνιες πρέπει να πάει στο reunion της τάξης του δημοτικού...