Finally Together

22. Αλιλούια Γκραντττ!

Φτανω σπιτι μου ξεκουράζομαι λιγο και μετα πηγαίνω στο πατρικο μου. Να μην τα πολυλογω φαγαμε εγω οι γονεις μου και ο μικρος αδερφός μου και μετα εφυγα για το σπιτι μου με τα πόδια. Επειδή το συνηθίζω αυτο, σχεδόν σε ολη την διαρκεια της διαδρομής ημουν στο κινητο μου.
Ξαφνικα σκονταφτω πανω σε εναν ανθρωπο. Βαζω το κινητό μεσα στην τσεπη μου.

Ε- Συγνώμη δεν πρόσεχα! Λεω και σηκωνω το κεφαλι μου να δω ποιος είναι. Κοιταω καλυτερα και βλεπω πως ήταν ο Τομ!!(ο ξάδερφος)....

Σταματάω να μιλάω και κοιτάω το πάτωμα.

Τομ- Εμμα εσύ είσαι? Λέει και με κοιτάει με ένα περίεργο ύφος...

Ε- Ναι! Εσύ δεν είσαι ο ξάδερφος του Ντιλαν ο Τομ?

Τομ- Ναι μιλησαμε το πρωί..

Ε- Ναι θυμάμαι!Συγνώμη και παλι.

Τομ- Δεν πειράζει. Ατυχήματα συμβαίνουν...

Ε- Πως και απο εδώ εσύ?

Τομ- Ειπα να βγω καμια βολτα μήπως και καθαρίσει το μυαλό μου. Εσύ?

Ε- Εγω ειχα παει για φαγητό στους δικούς μου.

Το- Αα μια χαρά..

Ε- Ναι...Τι εννοείς να καθαρίσει το μυαλό σου? Έγινε κάτι?

Τομ- Οχι μωρε απλα ειμαι λιγο κουρασμένος και δεν μπορώ να χαλάρωσω με τους γονείς μου μες το σπίτι.

Ε- Ααα οκ..

Τομ- Να σου πω...το ξέρω ότι ίσα που γνωριζόμαστε αλλά μήπως θέλεις να σου δώσω το τηλέφωνο μου μπας και  γίνει κάτι τωρα που ειναι ο Ντιλαν στο νοσοκομείο?

Ε- Ναι φυσικά! Και εσύ ενημέρωσε με αν συμβεί κάτι!

Αλλάξαμε τηλέφωνα και μιλήσαμε για κάνα 5λεπτο. Μετά εγώ έπρεπε να πάω σπίτι μου..

.........................Σπίτι..........................

Οπα οπα τι ήταν αυτό? Τι συνέβη πριν από λίγο? Δεν μπορώ καν να το πιστέψω! Μου έδωσε το τηλέφωνο του? Έχω παραισθησεις? Λες να παίζει κάτι? ΛΕΣΣΣ? Γιατί μιλάω στον εαυτό μου έτσι? Ούτως ή άλλως πρέπει να ξεχάσω τον Γκραντ πρέπει να πάψω να τον βλέπω έτσι όπως τον βλέπω. Εμμα συγκεντρώσουυυ. Ναι ο Τομ είναι όμορφος και καλό παιδί αλλά είναι 3 χρόνια μεγαλύτερος από εσένα! Και σήμερα τον γνωρίσες τον χριστιανο δεν ξέρεις σχεδόν τίποτα για αυτόν...
Ναι αλλά πρέπει να ξεπεράσεις τον Γκραντ. Φωνουλα εσύ μην μιλάςςςς.
Καλαα αλλά παραδεξου το είναι θεόςςςς. Φωνουλα άλλη μια λέξη να ακούσωωω!!!
Καλά το κόβω...Έτσι μπράβοο

Πάω για ένα γρήγορο ντουζακι και μετα ξαπλωνω στο κρεβάτι μου. Πάλι άργησα να κοιμηθώ γιατί σκεφτόμουνα και σκεφτόμουνα για κάνα 2ωρο.

Ξυπνάω την επόμενη μέρα και πάω στο νοσοκομείο να δω τον Ντιλαν γιατί βαριομουνα και δεν είχα τίποτα άλλο να κάνω...

Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο του. Τον βλέπω ξαπλωμενο στο κρεβάτι και βλεπω και έναν άλλο άνθρωπο να κάθεται δίπλα του. Και ποιος ήταν? Ναι ακριβώς...Ο Τομ ήταν..

Ε- Ααα συγνώμη νόμιζα ότι ήσουν μόνος σου!

Ντ- Εμμα δεν πειράζει μην φεύγεις ούτως ή άλλως έχετε συστηθει με τον Τομ. Πάντως αν θες την Κρίστιν ξέρεις που είναι.....

Ε- Πάλι στο κυλικείο είναι η χοντρή?

Ντ- Οοο γιεςςς.

Ε- Αχ Θεέ μου τι θα κάνω με αυτήν μπορείς να μου πεις?

Ντ- Δεν ξέρω αλλά καλή σου τύχηη..

Ε- Καλά πάω να την βρω να της μιλήσω και ξαναερχομαι οκ??

Τομ- Οκκ λέει ο Τομ περίεργα..

Κατεβαίνω κάτω στο κυλικείο...Την βρίσκω να τρώει και γελάω...

Ε- Πάλι τρως?

Κ- Ναι πειράζει?

Ε- Σου εχω νέα.........

Κ- Οχχχ τι έκανες πάλι μωρηηη

Ε- Έχω το κινητό του Τομ

Κ- ΤΙ ΤΙ ΤΙ ΤΙ ΤΙ ΤΙ ΤΙΙΙΙΙΙΙ?

Ε- Ναιπππ.

Κ- Ρε αυτό είναι τέλειοοο. Ευκαιρία να τον ξεπεράσεις τον άλλον..

Ε- Ρε εσύ και η φωνουλα συνενοημενοι είστε?

Κ- Ποια φωνουλα?

Ε- Καλά άστο....Πάμε καμία βόλτα έχω κι άλλα να σου πω..

Πήγαμε και περπάτησαμε και μετα πήγαμε παλι μέσα στον Ντιλαν...Ήρθε και ο Γκραντ αργότερα. Μπαίνει μέσα και βλέπει τον Τομ.....με το που τον είδε ξαφνικα άλλαξε όλο το πρόσωπο του..κάτσουφιασε. Δεν ξέρω τι έχει πάθει...

Grant's POV

Πάω να μπω στο δωμάτιο του Ντιλαν..Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. Βλέπω την Εμμα την Κρίστιν και τον ΤΟΜ?? Γιατί είναι πάλι αυτός εδώ? Δεν ξέρω γιατί αλλά μου σπάει πολύ τα νεύρα...Δεν μου αρέσει όταν μιλάει με την Εμμα καθόλου μα καθόλου.