My Boy Bestfriend

Chapter 37

Isang lalaki?

" Kuya, should i take it home?" Puro dighay ang sagot ko kay Alexine. Naparami na yata ang inom kong alak. Buong akala ko ay juice iyon.

" Ikaw ha. Bawal mong iuwi yan! Mamaya niyan, ako pa ang sisihin ng parents natin." Ngumisi ako at hinagkan ang pisngi kong sasabog nasa pamumula

" Kuya, this is food! Sinupot ko lang ang mga pagkain. Ang sarap kasing magbaon ulit eh." Wala pang kamalayan ang kapatid ko sa kalasingan ko.

" Oo na. Do you know how to drive a car?Parang hindi ko na yata kayang magmaneho. Ikaw muna ang umalalay sa akin. Baka maaksidente tayo kapag ako ang nagdrive." Tumayo na ako sa wooden chair at halos masagi ko na ang mga tables don.

" Kuya. Ano ba! Magdahan-dahan ka naman!" Nginisihan ko na naman ang galit kong kapatid

" Oo na, " sumakay na ako sa front seat. Nasa driver seat si Alexine. Marunong naman na siya magdrive.

Sa tagal ng biyahe, nakatulog na ako. Hinihintay ko nalang na pukawin ako ni Alexine.

" Yaya. Pakiayos naman ang pagbuhat. Mamaya mahulog pa si kuya. " naramdaman ko ang malambot na hinaharap ni Yaya Rina sa akin. Too softly. Parang mamon, sarap lamugin.

" Hays! Sir. Dumito daw muna kayo sa sofa. Amoy alak kayo." Hinubad niya na ang damit ko at saka pinunasan iyon ng malamig na pamunas. Nararamdaman ko pagdampi niya sa chest ko.

" Umm. Why you here? You should go to your bed and sleep! I dont like you here. Bad atmosphere. " nasukahan ko siya sa damit.

Sa dinami ng suka ko ay tuluyan na akong nakatulog. Iba talaga ang tama ng alak sa akin. Masyado na akong sober.

Kinabukasan,

Kuya, Ngayon na ba talaga ang alis mo? Huwag ka na munang umalis please?! Sulitin muna natin itong isang buwan na magkasama tayo. First date palang naman iyon eh. Bakit kailangan mo ng bumalik doon? Kahit na dati ay lagi tayong magkaaway dahil sa isang bagay pwes! Iba na ngayon no? Nakakamiss lang kasi ang good vibes natin noon." Kahit kailan talaga napaka kulit nitong younger sister ko.

"Huwag na matigas ang ulo ha. Hindi ka naman na siguro bata para maginarte pa. Alam kong masakit sa kalooban ko ang umalis at iiwanan ko ang pamilya ko dito sa Manila. Hayaan mo Alexine, babawi ako next time. We're bonding together.

Ayoko ng masyadong dramatic na buhay. Nakakaiyak eh! Umalis na ako kahit masakit pa sa loob ko ang iwan sila.

-Airport sa Legazpi-

Sa loob ng paliparan, ibinuhos ko ang sakit na nadarama ko. Hindi ko kasi kayang umiyak sa harap ng family ko lalo na't sila ang buhay ko. Kinuha ko ang tissue sa may maleta ko. Pinunasan ko ang buong mukha ko ng tissue at suminga nadin ng sipon.

Phone Ringing

"Joshua"

I swipe right to answer his call

"Oh? Bakit ka napatawag?" matamlay kong tanong kay Joshua

"Naayos mo naba ang problema mo kay Shane? I hope na hindi na siya muling manggulo sa buhay mo."

"Yep, I'm done to fixed it. I dont like your concern okay? But it seems to be good because your help me to go home. But, that is not the reason for our reconciliation." I smiled at him even it's annoying. Well, i dont care!