My Boy Bestfriend

Chapter 50

Operation will be suceeded or not

Gumising ako sa isang napakahimbing na pagkakatulog. Kinusot ang aking mata. Agad akong bumangon at napansing tila may kakaibang tanawin dito sa paligid ko. Napakaganda niyang pagmasdan even lights can only serves. Sana dito na lang ako manatili.

Ang daming magagarang bulaklak, maaliwalas at masarap ang simoy ng hangin. Ang sarap sakupin ang lugar na ito pero ako lang ang nagiisang tao na nakatira dito. Ang tahimik. Nasan kaya ang mga tao rito?

"Hello! Is anybody there" Nobodyelse could not answered me. It's very quiet here. Ang boring tuloy. Ito na ba ang simula ng aking pagbabago? When i was alive, wala naman akong matinong ginawa maliban na lang ang pagsunod sa aking magulang.

Araw-araw kong iniisip at araw-araw din akong natatakot na baka isang araw ay mawala na lang ako sa mundong iyon and exactly that was happened

Nagmasid ako sa buong paligid ko. Tanging liwanag lang sa kalangitan ang nagsisilbing gabay upang ako'y makakita. Nalulungkot padin ako kasi magisa lang ako sa lugar na ito. Tapos mamaya niyan sasapit na ang gabi at ang kalangitan ay madilim na. Napapanis na din laway ko kasi walang kumakausap sakin. Pati mga hayop ay mga wala din.

Lumapit ako sa kumikinang na puno. What? May puno bang kumikinang? Dapat pera na lang ang nagkalat sa daan nang sa ganoon ay maibili ko pa ang gusto ko. Marahan akong lumapit at hinawakan ang paru-parong hindi gumagalaw. Patuloy lang ito sa pagaspas ng pakpak

Marahil ay hindi ako naniniwala sa mga ganitong fantasy. Pero sa mundong tinahak ko, ito ang pinakamagandang tirahan. Ang sarap makakita ng mga amazing things but it could not be happen. Mga bagay na hindi kapani-paniwala ngunit gusto mong mangyari kahit isang beses lang sa buhay natin. Mga bagay na gusto mong abutin pero hindi mo maabot.

Tapos bigla naman naglaho ang paruparo at isang nakakasilaw na liwanag ang biglang lumitaw sa harapan ko. Isang fairy? FAIRY? Ang ganda niyang tignan. Ang kinis ng balat, ang ganda ng wangis ng mukha tapos nakadress na kulay puti na talagang shimmering. Wow! Ang cool niyan ah. But wait, why does the fairies have a long ears? Uso ba ngayon niyon? Hmm. O ganyan lang talaga ang mga diwata. May mahahabang tainga.

"Binata! Hindi ka nababagay na manirahan sa mundo namin. Sapagkat marami ka pang dapat gawin sa mundo ng mga tao. Hindi mo pa oras. Ipapaliwanag ko lang sayo, ang iyong kaluluwa ay napadpad sa mundo ng mga enkantada't enkantado. Pumaruon ka na sa iyong mundo binata. Hindi mo dapat sinasayang ang pagkakataon mo upang mabuhay bagkus ito ay iyong ikasiya. Bumalik ka na sayong katawan!" wika niya sa akin habang nakayukom ang kamao nito. Sama! Ayaw magpashare. Kung sabagay, iba ang mundo namin, isa akong nilalang at sila naman ay engkato.

"Paano ako makakabalik sa katawan ko? Naligaw nga ako eh! Pwede bang samahan mo ako?"sutsot ko naman. Napakatanga din! Naligaw nga ako eh, tapos pababalikin ako? Ang ganda nga wala namang utak.

"Sundan mo ang paruparo iyan. Siya ang gabay mo upang makabalik sayong paroonan. Magiingat ka sayong paglalakbay. Hanggang sa muli. Paalam, Binata" winagayway niya ang kanyang kanang kamay. Parang miss universe ah? Kaso wala namang pakpak ang mga iyon.

Sinundan ko ang kumikinang na paruparo. Patuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa makarating ako sa may kulay puting pintuan. Maingat ko itong binuksan. Hays! Sana lang makabalik na ako sa katawan ko at ligtas na magising.

"Ano ba iyan? Mahigit isang taon na tayong naghihintay na magising si Matthew. Naiinip na ako honey" hindi ko na mapigilang maiyak dahil sa naririnig ko ang sinasabi nila Mama sa akin

"Celestina! Matatag ang anak natin. Im sure, he will awake by next day. We just believe in God. Nothing is impossible happen if God is our companion with this. As long as we have a strength and trust we will make it comprehendly." Niyakap nila ako ng mahigpit upang hindi mawala ang kanilang pagasa. Kailangan ko din icheer up sila Mommy at Daddy kasi wala naman ibang magdadramahan kundi kami kami lang din

"Daddy, Mommy! I saw the hand of kuya. It's moving! Its moving. C'mon check it out" masayang ibinalita ni Alexine ang magandang balita tungkol sa akin

"Oh? It's working! Honey. Our prayer is answered!Sa wakas, gising nadin ang panganay natin." binuhat niya si Mommy at dinala sa may kwarto ko

Agad naman nila akong nilapitan. Tulala ko silang pinagmasdan.

"Anak, nandito na kami ng family mo. Kamusta ka na? Matagal kang natulog sa higaan mo ah. Ang tagal ka din naming hinintay. Nga pala, Kapag magaling ka na ikikuwento namin sayo ang mga nangyari noon. " hinawakan niya ang kamay ko samantala sila Alexine at si Mommy naman ay nakatingin sa kanya. Ibig sabihin ay sumasangayon sila na totoo ang sinasabi ko

Nakatingin lang ako sa kanila at walang imik. Ang lungkot sa kanilang mukha ay hindi kumukupas. Ang buong akala nila ay magiging masaya ang resulta ng paggising ko. Iyon pala, parang natutulog padin ako hanggang ngayon kasi hindi ko sila kinakausap

"Do you remember us Matthew? singit ni Mommy habang humihikbi

"Sino po sila? Hindi ko kayo kilala! Lumayo kayo sakin! Wala akong kilala" tinulak ko sila at saka nagwala ako sa loob ng room ko.

"Honey! Umalis muna tayo saglit. We gave his time and space for thinking" hinala nila palabas si Mommy at agad naman nagsilapit ang mga doctor sa akin para patigilin ako

"Hindi ko alam kung bakit siya nagkakaganyan?Honey! Im scared. Baka nakalimutan na talaga tayo ni Matthew. Doctor's said, he can't be able sure that Matthew is going to be good. But they are doing the best to take care of him." niyakap ni Mommy si Daddy at hinaplos ang likuran niya

"Daddy, Mommy! Is not working. Kuya is like a dead. He can't speak, hear and he didnt remembered us. Why is he awake kung hindi naman niya tayo kilala."

"C'mon" tinawag nila si Alexine

"I told you, your brother is not fine. Sana maintindihan mo kami anak. Kami nga din eh, umaasa na puspusan ang paggaling ng kuya mo" She talked her smootly

"I hope so Mommy!" yumakap siya kay Alexine ng mahigpit

"Pinakalma muna namin ang patient. Sa ngayon ay, hindi pa namin sure kung succesful ba ang operasyon o hindi. Batay sa aming pagsusuri, may posibilidad na maalala niya ang kanyang relatives sa pamamagitan ng pakikipagusap sa kanya ng palagian. Talk with him in every single day. This might be helpful to rethink his past. Good luck!" tinapik niya ang likuran ni Brian saka umalis na palayo samin

"Mom, Bakit ang daya ni God? Bakit hindi niya tayo pinagbigyan sa gusto natin." nakatingalang tanong ni Alexine

"Anak, hindi lahat ng mga bagay ay nadadaan sa dasal. Maari tayong maghintay ng pagkakataon para maibigay ni God ang wishes natin. Alam kong alam mo na naiinip ka na. Pati din kami ni Daddy mo ay naiinip na. Look at your Dad. Sabik na siyang gumaling ang kuya mo diba? So be patiently ha."

"Nakatingin lang ako sa kanila. Kahit saan mong anggulo tignan, they are nice. Patawarin mo sana ako anak sa mga kasalanang ginawa ko. I made those mistaken that i had because of my selfishness. Sorry anak, i hope you forgive me. All my sins, i will change it that anak! But you will promise me, you will be fine soon!" kiniss niya ang dingding at tinanggal ang kiss mark na bumakat doon.

Hindi talaga ako tinalaban ng injection na pampamanhid. Nilabanan ko ang antok na dumadama sa akin. Sabi nga ng diwata sa akin, walang taong namumuhay sa kasamaan. Kaya habang may buhay may pagasa. After a years that was passes, ito parin ako at tumatayo.

Naririnig ko padin ang heart monitoring system na patuloy sa pagtunog. Lagi akong suki ng hospital, palaging nadidisgrasya.