My Boy Bestfriend

Chapter 47

First Move

" Okay na." Tinanggal na nung nurse ang dextrose sa kamay ko.

" Salamat!" Tamad kong sambit sa nurse

Wala na akong binatbat sa mapangahas na bunganga ni Cielo. Traydor naman talaga siya. Tiyak na magsusumbong na naman siya sa boss-bossan niya. Ano ba si Matthew? Diyos? Para katakutan ng lahat. Dati takot ako sa kanya pagka nagagalit siya pero ngayon, kahit magtransform pa siya ng wild animal, i dont even care! Para sa akin. Isang lang siyang maamong kuting na nagagalit-galitan.

Gusto ko lang naman na ipamukha sa kanya ang lahat ng mga bagay na walang kwenta. I was born to be fighter. It is okay if he playing sarcastically. The result of our dialogue is better than lately.

Nagpadischarge na lang ako sa ospital kasi napakaboring talaga. May pinaghanda pa akong script sa magshota na iyon. Para talaga sa kanila iyon, wala na akong pakialam kung matamaan man sila. Hindi talaga ako naghahanap ng away o gulo. Mangyayamot lang ako ng ibang tao.

Naglakad lang ako papunta sa may bahay namin. Sus, napakalapit lang ng bahay namin sa ospital na iyon. Kasi village ang tinitirhan namin hindi squatter. Lumaki na ako sa village na yon. Mabait ako pero pagdating sa kaartihan ako ang bida. Ang saya no?

"Hi, Mommy?" Nadatnan ko sila na masaya na nanood ng palabas sa T.V. Tumingin si Daddy sakin ngunit hindi ko siya pinansin. Just be calm! Kahit wala na akong pakialam sa buhay ni Matthew, maling-mali padin ang ginawa ni Daddy. I dont like his presentation.

"Im going up. Enjoy!" dumiretso na ako sa may kwarto ko. Naghalungkat sa munti kong cabinet. I enjoy fitting with my clothes in the mirror. Halos lahat naman ng damit ko bagay talaga sa akin. I wear well-fitted dress that appropiate on myself

Umpisa pa lang ito. Paano pa kaya kung tapusin ko na. Edi masaya? Magsama-sama sila ng mga babae niya sa impyerno atsaka ako naman, panonoorin ko lang sila. That's what i like to be good with unkindly heart.

Walang paalam-paalam. Umalis na ako ng kusa

"Shiro, Would you come with me? Samahan mo lang si ate mo. Naalala ko na may kulang at ikaw iyon. I'll treat you better! C'mon" sumama si Shiro sakin. Oh See? Mukhang libre ang gago. Ay date pala namin ni Matthew. Tss, bakit kasi ngayong araw pa!

Mabilis kong pinaandar ang sasakyan ko at nakarating na rin kami. Nasa mall kami ngayon para ipasyal ang nagkababata kong kapatid. Bakit ba kasi ang lakas ng loob ko anyayahan siya gayong wala naman akong mait-treat sa kanya?

Nagtungo na kami agad ni Shiro sa loob ng mall.

"Oy, Abnoy! Here's your treat. One thousand lang ang afford ni ate. Dont worry may next time pa naman eh. Sige, alis na" kiniss niya ako sa may cheeks tapos umaakyat na sa may escalator. Hays! Ano pa nga bang aantayin kong salita sa kanya? Ni hindi nga marunong magpasalamat iyon.

" Ate! Kulang ito!" Bigla niya akong kinalabit

" Hays! Isang libo kulang pa sa'yo?!" Kinamot niya ang ulo niya.

" Oo." Hinampas ko sa mukha niya ang one thousand. " Huwag ka ng uungot pa!" Iniwan ko na siya sa first floor at pumunta na sa bilihan ng mga damit

"This is it!" pumorma ako ng parang walang nangyari.

"Oh my god! Oh my god! OH MY GOD!" Napatalon ang saleslady sa pagkalaglag ng mga damit sa itaas.

" Oh, sorry. Hindi ko kasi maabot. Im really sorry. Dapat pala pin-assign ko sa salesman." Pinagtinginan ako ng mga taong namimili sa h&m.