My Boy Bestfriend

Chapter 16

Leukemia

Pilit kong itinayo ang aking sarili sa pagkakabagsak at ilang araw na rin akong hindi nagpapahinga. Nakukulangan na ako sa tulog. Hindi pa naman ako masyadong magaling. Nagkaroon ako ng trangkaso ng isang linggo. What? One week na pala akong absent. Paano ito? Hindi pa naman ako nagpaalam kay Ma' am. Siguradong mada-drop na ako.

Hilong hilo ako habang pumapasok sa cr. Masama pa kasi ang pakiramdam ko. Hindi pa naman agaran ang paggaling ko. Kung minsan pa nga'y, umaabot ng isa, dalawang linggo ang trangkaso

" Tinatamad pa akong bumalik sa klase. Lord! Kunin niyo na ako please? Ayoko nang mabuhay pa kung lagi akong magkakasakit. Please?" Nagmamakaawa ako sa Panginoong Diyos na sana ay kunin niya na ako pagsama sa kalangitan.

Hindi man lang nag aalala si Dad sa kalagayan ko ngayon. Kahit kailan hindi niya ako kayang mahalin. Sino ba ako? Hindi ba kaisa-isa niyang panganay na babae. Paborito kasi si Shiro. Siya ang laging ka-goodvibes ni Papa since we we're young. Kapag dumating na si Shiro siguradong matutuwa yun.

Hindi na ako aasa na mamahalin pa ako ni Papa. Mabuti pa si Mama, paborito at close na close kami sa isat isa, hindi tulad ni Papa snobero. Namiss ko tuloy siya.

Hanggang ngayon, hindi pa ako nakakahilamos. Nilalamig ako. Ewan ko ba kung bakit. Ni hindi ko nga binuksan ang aircon kagabi o kaya yung electric fan kasi nilalamig ako.

Umupo lang ako sa higaan at tumingkayad. Naghilamos ako at nagbihis sa banyo ng extrang plain T-shirt. Bago ako lumabas ay tinignan ko muna ang sarili ko sa salamin. Ang mutla ng mukha ko. Parang may kung anong kulang sa katawan ko.

Wala pa din akong ganang kumain. Shit..

" Oh. Montefalco? How's your health? Nahimatay ka kasi kanina kaya nagpatulong ako sa boys na buhatin ka patungo dito."

Tinuro niya lahat ng kasamahan niya na tumulong sa pagbuhat sa akin. Naku, how could i thank to them?

" Salamat ah. "

" Jillian. Ipapaalam ka nalang namin sa adviser mo. Ang mutla mo kasi eh. Dapat hindi mo nalang pinilit ang sarili mo sa pagpasok. If you can't then you should go home. "

Hinatid ako ng president counsilor ng school na ito at ng mga kasamahan niyang tagapamuno din.

Tahimik lang ako sa biyahe at medyo naantok. Tama sila, kailangan ko munang ipahinga ang sarili ko sa bahay. Wala akong mapapala kung mag-susutil ako sa kanila. President counsilor iyon at di-hamak na estyudante lang ako. Na hindi kilala sa school na iyon.

" Montefalco. Alalayan kana namin sa loob ng bahay niyo. Mukhang hindi mo na talaga kaya eh. " Pinatong ko ang braso ko sa secretary at president.

" Jusko. Jillian? Anong nangyari sa'yo? Ako na pong bahala sa kanya. " Tinignan ko si Yaya ng may mapanghinang titig

" She is very unwell. I think, she needs a lot of rest. Naipagpaalam na namin ang alaga niyo. Alis na po kami. "

Nagpaalam na sila sa amin ni Yaya. Ang gwapo ng president cousilor. Mabuti pa sila kahit papaano ay may malasakit sa akin samantalang ang Papa ko ay busy sa kanyang business.

"Si Mom po yaya?"

"Ayy maaga pong umalis dahil may business meeting pa daw po si Ma'am"sagot ni yaya habang nakatayo siya sa harapan ko.