Stockholm & Filofobi

*13*

-2 Hafta Sonra-

---Jimin---

Jungkook ve Min Jung'a, kız arkadaşım olduğunu söyleyeli iki hafta olmuştu ve bu süre zarfında Jungkook olmayan kız arkadaşımla tanışabilmek için başımın etini yemişti.

Tanıdığım ve kız arkadaşım diye tanıtabileceğim hiç kimse yok. Ne yapmam gerekiyor?

İki hafta boyunca düşündüğüm bu soruya hala mantıklı bir cevap bulamamıştım. Salondaki koltukta arkaya yaslanmış ve gözlerimi kapatmış düşünüyorken dikkatimi Min Ji bozmuştu. Birkaç gündür artık onu odaya kilitlemeyi bırakmıştım. Nedenini sormayın ben de bilmiyorum. Yalnız yaşamaya alıştığım için birden onu gördüğümde veya sesini duyduğumda şimdi olduğu gibi korkuyorum. Bu duruma ne zaman alışacağımı düşünerek onu dinlemeye başladım.

(Min Ji)- Hasta mı oldun?

(Jimin)- Nereden çıktı bu?

(Min Ji)- Yorgun görünüyorsun ve yüzün de solgun görünüyor.

(Jimin)- Hasta değilim. Yorgunum ama bedenim değil, ruhum yorgun. Her gün bu dünyadan daha çok nefret etmeye başladım.

(Min Ji)- Yanlış yöntem uyguluyorsun.

Anlamamış yüz ifadesiyle ona bakmayı devam ettirdiğimde o da konuşmasına devam etmişti.

(Min Ji)- İlla ki bir gün canın sıkılır, moralin bozulur. Bu durumdan kurtulabilmek için mutlu olduğun zamanları düşünmelisin. ''Şimdi bu sıkıntıyı yaşıyorum ama daha önce bu dünya sayesinde mutlu da oldum.'' demelisin. Bir sorundan kurtulabilmek için önce kendini toparlamalısın. Dünyadan nefret ederek hiçbir şeyi yoluna koyamazsın. Evet, gerçekten dünya çok acımasız ama buna dayanmalısın. Dayandığın sürece mutlusun ve dayandığın sürece bu dünya senin.

Söyledikleri karşısında sessiz kalmıştım. Haklıydı aslında ama bir yanım söylediklerine karşı geliyordu. Bir süre sessiz kaldıktan sonra konuşmaya başladım.

(Jimin)- Haklısın ama bu dünya herkese eşit haklar sunmuyor. Biri çok ağır acılar çekerken bazıları umursanmayacak derecede küçük sorunlarla karşılaşıyor. Bu haksızlık değil mi?

(Min Ji)- Evet hem de büyük haksızlık ama buna biz insanlar karar veremeyiz. Biz buna ''Kader'' diyoruz. Herkesin kaderi farklı. Acıları, mutlukları, heyecanları, korkuları ve daha birçok şey. Zengin bir ailede ve durumu pek iyi olmayan bir ailede aynı gün, aynı anda doğan iki çocuk var. Bu iki çocuk arasında sadece bir fark var. Biri yaşamına rahat bir şekilde devam edebilecekken diğeri zor şartlar altında büyüyecek. İkisi de büyüdükten sonra zengin ailede doğan çocuğun hemen güzel bir mesleği olacakken diğer çocuk yaşamını sürdürebilmek için bir uğraş içerisinde olacak. Zengin ailede doğan çocuk rahat bir şekilde yaşantısına devam edecek peki ya diğer çocuk ne yapmalı? Ailesinin durumu iyi olmadığı için zor şartlar altında büyüdü ve büyüdüğünde ise çalışabilmek için uğraş gösterdi. Sence bu duruma ne demeliyiz?

(Jimin)- Kader

(Min Ji)- Aynen öyle. Bu dünya herkese farklı haklar ve farklı şartlar sunuyor. Önemli olan pes etmemeli ve mutlu olmaya çalışmalıyız. Kaderimizi değiştiremeyeceğimiz için yaşantımızı sürdürebilmek için en azından bunu yapmalıyız.

Söyledikleri beni tekrar düşünmeye sevk etmişti. Söyledikleri ve verdiği örneklerde halklıydı. Galiba ben yine bir şeyleri yanlış yapıyorum. Mutlu olmayı becermiyorum. İlk olarak yaşamak istemiyorum ki nasıl mutlu olayım? Düşüncelerimden tekrar konuşmaya başlamasıyla ayrılmıştım.