You're Still The One [COMPLETE]

Chapter 9

Kylie

Nakangiti kong pinagmasdan si Ziel, she looks so peaceful while she is sleeping.

"Is she asleep?"

Napatingin ako sa gawi ng nagsalita. It was Ruru.

I just nod in response.

"Alam kong galit ka sa akin at alam kong hindi ko maalis ang galit na nararamdaman mo ngayon"

"Mabuti at alam mo!"

Ziel moved and hug me. Tinapik-tapik ko ulit si Ziel para hindi tuluyan magising.

"Bukas na lang tayo mag-usap kahit papaano ay makapagpahinga ka" he was starting to walk away when I called his name.

"Ru, let's talk now" sabi ko, tumigil naman siya sa paglakad at tsaka dahan-dahan ko namang tinaggal ang pagkaakap sa akin ni Ziel.

"Coffee?" alok niya sa akin.

I shake my head to decline his offer "Its almost 2 o' clock in the morning Ru, ayaw mo ba akong patulugin?"

Nakita ko ang pagyuko niya "I'm sorry" I heard his voice crack after saying the word 'sorry'.

"Sorry nanaman ba Ru?" tanong ko sa kanya at di ko na napigilan umiyak "If you're really my husband alam mong ang pinakaayaw ko sa lahat ay paglihiman ako ng mga taong nakapaligid sa akin!"

"I'm so sorry"

"Why? Why did you have to lie to me? Kung hindi ko pa nakita ang instagram post ng kapatid mo tungkol sa mga bata hindi ko malalaman na ang batang kinahuhumalingan ko sa bahay ni Papa ay anak ko pala! Why of all people ikaw pa ang unang nanloko sa akin? I thought I could trust you! I thought I could but -"

"Alam ko na napakairesponsable ng ginawa ko. Alam ko na nasaktan kita. Nais ko naman sabihin ko sa'yo tungkol sa mga bata eh pero nag-alilangan ako" umiiyak na sabi ni Ruru sa akin.

"I accepted the fact that you were my husband and I've been married with you for 6 years at sa tingin mo ang mga bata pa na dinala ko ng anim na buwan sa sinapupunan ko hindi ko matatangap? Bakit Ru, dahil hindi ako nakakaalala?"

"Oo!"

I froze upon hearing that coming from him. It was unexpected answer. Siguro nasanay na lang ako na sa tuwing mag-aaway kami this past few days ay sinusuyo niya ako.

"I saw how disgust you are when I told you we were married"

"I wasn't -"

"I know Ky, it's unbelievable to be inlove nor marry a man who's 4 years younger than you. Hindi ba yan ang sinasabi mo sa interviews noon sa Encantadia? I could even see in your eyes the thoughts that was running on your mind on that day 'How could I marry a young boy? Who's immature?'"

I froze upon hearing what he just said. Papaano niya nalaman na iyan ang sumagi sa isipan ko ng una kung malaman na kasal kami.

"I felt rejected by the woman that I love the most on that day, Ky. Kung pwede lang ako kainin ng lupa para hindi mo na makita ay mas kakayanin ko iyon kesa sa sakit na nararamdaman ko dito" he said as I saw him pointing on his chest. He was breaking down.