Kylie's Point of View:Sa paglipas ng isang araw possibleng may maraming nangyari ano pa kaya kung limang taon na ang lumipas simula magdesisyun ako para sa sarili ko na sa tingin ko ay tama.
"Mommy could you open this for me?"
"Sure baby" nakangiting sabi ko sabay inilagay ang straw sa inumin ng anak ko.
"Thanks mommy, I'll go to my friends and play with them"
"Bullet!"
Bullet stopped from running when he heard me calling his name and pouted.
"Opo, I'll finish this po muna"
"Good" I said ng malapitan ko siya at ginulo ang buhok niya. Yumuko ako para mapantayan siya at niyakap ang anak ko "I love you Bullet"
"I love you too, Mommy" he whispered in my ears as I heard his last sip from the juice "Now, mommy can you stop hugging me so I could play?"
"Of course baby" I said and smiled as he pouted.
"I'm not a baby anymore"
I just chuckled.
Right after Bullet's dismissal ay iginala ko siya like what I promised him that we would do today since day off ko. After we went home.
"Bullet, don't run" sambit ko pagkabukas ng pinto ng makita ko siyang napatigil sa may sala.
"Hi, who are you?" tanong nito na ikakunot ng noo ko.
"Kylie" the girl in front of me said.
"Sophia" I said as I drop the groceries that I was carrying due to shock because I didn't expect her nor anyone to find out my whereabouts.
As I saw her walk in slow motion memories started to flashback.
September 2026
"Are you sure you really want me to this, Ky? Hindi ba mas okay kung sasabihin natin sa kanya ang totoo na ikaw ang asawa niya at hindi ako?" tanong sa akin ng babaeng nasa harapan ko.
"Sophia" umiling ako "Elizabeth, yan dapat ang itawag ko sa'yo diba? Since only Ruru could call you Sophia"
"Wait, Ky, akala ko ba -"
"I'm not jealous okay? Elizabeth just help me out until gumaling siya, I just don't want to hurt his feelings while he's going to rehab. He needs a motivation not a hindrance"
"You're calling yourself a hindrance to Ruru? Ky? Are you out of your mind kung meron ngang isang taong malalapitan niya at kinakailangan niya sa mga oras na ito ikaw yun"
Umiling ako "Mali ka Elizabeth, ikaw ang taong kailangan niya sa panahon na ito. Ikaw ang kailangan niya at hindi ako dahil nakita mo naman kung papaano siya magalit kung wala ka diba?"
"Ngunit -"
"Right now, he needs you Elizabeth, hindi mo naman ako mawawala sa tabi niya eh. Papalitan mo lang ako bilang asawa niya dahil yun ang naalala ng isipan niya please Elizabeth I'm begging you" sambit ko at luluhod na sana when she stops me.
"Hindi mo kailangan magpakababa Kylie, sige kung iyan ang gusto mo tutulungan kita hanggang sa gumaling siya"
"Salamat, salamat Elizabeth"
Present Day
"Mommy, you know her?"
"Yes baby, she's mommy's long time friend, she's your Tita Elizabeth"
"Hello" nakangiting bati ni Bullet sa kanya "My name is Bullet"
"Hello Bullet, it's nice to meet you"
"It nice to meet you too, mommy's long time friend" Bullet said with a smile.
Ngumiti din si Elizabeth sa bata.
"Bullet, why don't you go upstairs and change your clothes? Mommy and Tita Elizabeth will be just here talking"
"Alright Mom, see you later Tita Elizabeth" Bullet bubbly said as he went upstairs.
"Bullet is a great kid" nakangiting sabi ni Sophia habang pinagmamasdan si Bullet na paakyat "And clever"
"Hindi ka naman siguro dumayo dito para sabihin lang iyan diba? Bakit ka naririto at papaano mo kami nahanap?" tanong ko ng masigurado ko na wala na sa paligid si Bullet.
"Sorry, but I hired a private investigator"
"Right, a private investigator. How did you get inside?"
"Ivan give me the keys"
Napapikit na lamang si Kylie ng marinig ang pangalan ni Ivan at tsaka bumuntong hininga.
"Anong kailangan mo sa akin at talagang naghire ka pa ng private investigator para matuntun ang kinaroroonan ko?"
"Ziel, she needs you"
Para akong nawalan ng lakas ng marinig ang pangalan ng panganay kong anak "A..anong nangyari kay Nicoziel?"
"We just find out that she has a cardiomegaly sa madaling salita may sakit sa puso ang anak mo at kailangan niyang maoperhan"
Parang tumigil ang pag-ikot ng mundo ko ng marinig ang sinabi ni Elizabeth sa akin. Palagi na lang bang ganito? Palagi na lang ba ako mawawalan ng anak? Hindi maari na pati si Ziel ay mawala sa akin, hindi maari na pati ang baby girl ko ay mawala sa akin.
Tumingin ako sa kanya "Anong gagawin natin?"
"Umuwi ka, dahil ngayon ka mas kailangan ng anak mo"
Tumango ako "Uuwi ako, uuwi kami" sambit ni Kylie at tinignan ang hagdaan kung saan narinig niya ang maliliit na yapak ng batang kasama niya "Babalik kami sa Pilipinas"
Tumango si Elizabeth "Alam kong marami pa kayong dapat asikasuhin sa pagpunta niyo sa Pilipinas lalo na ang papeles ni Bullet pero heto" sambit ni Elizabeth at ibinigay ang isang folder "Inayos ko na ang lahat bago ako nagpakita sa inyo para hindi ka na maabala pa"
"Ba..bakit mo to ginagawa Elizabeth?"
"Just like Bullet Nicoziel is a great child Kylie, you don't know how great your kids are that's why I'm grateful na naging parti sila buhay ko kaya ko to ginagawa. They miss you and I think this seeing you is the best Christmas gift I could offer to them at ito lang ang magagawa ko para sa'yo right after what I have done to you. I am - -"
"Wag natin pag-usapan ang nakaraan Elizabeth, nagpapasalamat ako sa ginawa mo pero maari bang umalis ka na?"
Nakita ko siyang tumango at kinuha ang bag at coat niya "Aasahan ko na makikita ko kayo sa hospital sa makalawa"
Tumango ako. Hindi ko na inabala ang sarili ko na ihatid siya sa may pintuan dahil mukhang alam niya naman ang daan papasok at palabas ng bahay.
Right after I heard the door close parang nanghina ang tuhod ko kaya napaupo ako sa sahig habang hawak-hawak ang mga paa ko at umiiyak.
"Akala ko okay na, madami ng taon ang nagdaan pero bakit parang kahapon lang nangyari ang lahat?"
To Be Continued....
Sabi nga nila You Only Live Once and because of it you want to experience everything that life has to offer. Buhay ka at oras ang kalaban mo, iyan ang totoo sa mundong ito. Sa loob ng limang taon maraming nagbago pero sa loob ng panahon iyon papaano nagbago ang takbo ng buhay ng mga Madrid at bakit kailan umalis ni Kylie sa bansa at magpakalayo-layo?
BINABASA MO ANG
You're Still The One [COMPLETE]
Fanfiction"What our mind can't remember our heart never forgets". This is a story of a married couple Kylie and Ezekiel a.k.a Ruru. A couple who is inseparable but a tragic accident would change their life. Will it be a reason they would separate or would it...