You're Still The One [COMPLETE]

Chapter 30

Kylie

"It's Daddy!" narinig kong sambit ni Nicoziel kaya napatingin siya rito.

"Mommy ibalik mo sa GMA please. I saw Daddy, I think he's going to sing"

Nginitan ko siya at inilapat sa GMA.

"I'm just going to prepare some snacks, okay?"

"Hindi ka ba manunuod?"

"I'll be watching after I prepared some snacks, okay?"

Nakita ko ang pagtango ni Nicoziel.

"It's Daddy!" narinig kong sigaw ni Ezekiel.

[A/N: Try to play the music in the media]

Naririnig mo ba

Itong mga sinasabi ko

Napahinto ako sa ginagawa ko at luminga-linga dahil sa narinig ko at tsaka ko napagtanto na pinalakasan pala ni Ziel ang volume ng tv. Pinagpatuloy ko ang aking ginagawa habang pinapakinggan ang kaniyang pagkanta.

Mukhang napakagulo ng isipan mo

I bit my lips upon hearing him sing. He sounds lik he's in pain.

Kahapon tayo'y masaya na magkasama

Ngayon ay bigla mong sasabihin na di tayo para sa isa't - isa

For the second time, I bit my lips to hold my tears. To stop myself from crying.

Nagdesisyon akong palayain siya. Pero bakit parang gusto kong baguhin ang desisyun ko?

Lumayo ka man

Iyong tatandaan

Na ikaw ang laman

Nilalaman ng puso ko

"I love you, Kylie Nicole"

Sa'yo lang ibibigay ang pag-ibig at aking buhay

I close my eyes as I remember how those three sweet words send shivers to my spine.

Ikaw lang ang sigaw

Ang sigaw nitong damdamin ko

Walang ibang ipapalit dahil ikaw

Ikaw lang ang pag-ibig ko

"Mahal na mahal kita, hon"

Napalinga-linga ako pero walang tao sa paligid ko dahilan para maiyak ako hindi sa takot kundi sa ginawa ko.

It's been two weeks simula ng ibinigay niya sa akin ang pinirmahan naming annullment papers Two weeks na wala siyang paramdam maski sa mga bata. Two weeks na hindi namin alam kung saan siya nagulat na lang nga ako at nagpakita siya sa Party Pilipinas ngayong araw na ito.

I excuse myself in front of the kids not because I don't want to see there Dad. I excuse myself because of the guilt that I felt when I saw him on tv. Saglit ko lang siya nakita pero halata sa mga mata niya ang pagod at sakit a nararamdaman niya.

I wipe my tears as I smile bago ako lumabas ng kusina at dala-dala ko ang isang tray ng snacks nila.

"Kumain muna kayo" I said pagkalapag ko sa tray.

Walang sumagot at nakita ko silang nakatutuk sa tv kung saan patuloyna kumakanta ang kanilang ama.

Pwede ba nating balikan ang mga nakaraan?