"My Ex Husband Is My Boss"(SELF-PUBLISHED)

Chapter 9

DAINE was on the floor of that house. He was unconscious because he fainted due to his high fever. Mainit ang buong katawan ng binata at tila ba ay nagliliyab 'yun sa sobrang init. Wala itong kasama sa bahay na 'yun at hindi rin naman niya ma-contact si Jordan kanina kaya si Irine na lamang ang kanyang natitirang pag-asa. Hindi niya alam kung pupunta nga ba roon ang dalaga lalo na at nawalan na nga siya ng malay. Namumutla ang kaniyang mukha at halata na rin ang panunuyo ng labi niya.

IRINE hurriedly went to Daine's house. Wala naman talaga siyang balak na pumunta pero sa sobrang pag-aalala niya ay namalayan na lang niya ang kaniyang sarili na pumapara ng TAXI sa labas ng kanilang bahay. It took her an hour to arrive. Agad siyang nagmadali na pumasok kung saan ay nagtaka pa siya nang madatnan na bukas ang pintuan ng bahay.

"Sir?" pagtawag ni Irine habang dahan-dahan lang ang kaniyang paglalakad. Her eyes roamed around the house, but he couldn't see Daine.

Nang may marinig siyang sunod-sunod na pag-ubo mula sa taas, hindi na siya nagdalawang-isip pa na umakyat. Irine assumed that Daine was on his room. Habang umaakyat siya ng hagdan, unti-unting bumabalik sa kaniyang alaala ang nangyari limang taon na ang nakakalipas. Habang patuloy siyang humahakbang ay tila ba kusang namamasa ang gilid ng kaniyang mga mata. It seems that it just happened yesterday! It feels like a déjà vu for her.

Sa hindi niya malaman na dahilan, naramdaman niya ang pangingilig ng kaniyang mga kamay kung saan ay itinikom niya lang 'yun upang mapigilan. Pagkarating niya sa second floor at dahil nakabukas ng konti ang pintuan ng silid ni Daine na abot-tanaw niya lang, doon niya nakita ang binata na nakahiga sa sahig at tila ba walang malay. Irine was stunned for a second but she snapped and ran towards Daine.

"Sir!" sigaw ni Irine at niyu-yugyog niya ang balikat ng binata upang pilitin ito na magising.

Nang makita niya na namumula ang mukha ni Daine, dahan-dahan niyang inilapat ang kanyang kamay sa noo nito. Mabilis niyang nabawi ang kaniyang palad ng tila ba'y napaso siya sa sobrang init ni Daine.

She cupped her hands at his face and started to wake him up, "Sir? Sir, wake up."

Bahagyang bumukas ang mga mata ni Daine. There was a trace of happiness in his eyes while looking at her.

"Y-you're here," mahinang banggit niya at muling napangiti nang bahagya.

"We need to go to hospital," sambit ni Irine, akmang kukunin na ang telepono upang tumawag ng ambulansya ngunit hinawakan ni Daine ang kamay niya upang pigilan siya. Mahigpit ang pagkakahawak ni Daine kay Irine.

"Don't go... s-stay here... please."

Irine looked at Daine. Hindi alam ni Irine kung ano ang dapat niyang gawin. SShe didn't want to do this, but she knew Daine didn't like the hospital.

She sighed, "Alright. I'll stay here.

Inalalayan niya si Daine na makatayo papuntang kama. Nang maihiga niya na ito, nagpasya naman siya na kumuha ng mga gamit na kakailanganin niya upang punasan ang katawan nito. Buti na lang at mukhang naka-idlip na naman si Daine. Bumalik agad si Irine at agad na pinunasan ang katawan ng binata gamit ang basang bimpo.

Habang tahimik niyang ginagawa 'yun, hindi niya mapigilan na makaramdam ng araw para kay Daine. The fact that he was alone in that situation if she didn't come shattered her heart. Hindi niya namamalayan na unti-unti na pala niyang nailalapit ang kaniyang kamay sa mukha ng binata, ngunit bago pa man niya tuluyang mahawakan 'yun ay natauhan na siya. Mabilis niya na sanang ilalayo 'yun ngunit bigla 'yung hinawakan ni Daine.

"Don't go..."

That entire time, Daine's hand never let go of her hands. After an hour had passed, Daine fell asleep completely. Irine slowly took his hands off hers and stood. Muli niyang sinalat ang noo ni Daine at napahinga siya nang maluwag ng kahit papaano ay bumaba na 'yun. Nag-iwan siya ng isang note kasama ang mga gamot at tubig sa side table nito bago siya tuluyang umalis ng silid na 'yun.

Madaling araw na nang makauwi si Irine sa kanilang bahay. She's exhausted. Paakyat na sana siya ng hagdan ng biglang makita niya ang kanyang kapatid sa sala na nakatingin sa kanya ngayon.

"Where have you been, ate?" Nakataas pa ang kilay nito nang magtanong sa kaniya.

"I have some business to do, Oli. Ikaw, ba't hindi ka pa natutulog?"

"Business? Sa madaling araw? Anong klaseng trabaho 'yan?" tanong nito na tila ba'y may gusto itong ipahiwatig sa kaniya.

She looked at him and frown. Nagsimulang maglakad si Irine patungo sa kanyang kapatid.

"Anong ibig mong sabihin?"

"What kind of work you're doing? Are you a prosti—"

"W-what? Do you think na isang akong prostitute? 'Yun ba ang gusto mong sabihin?"

"Bakit, hindi ba? Madaling araw na pero nasa labas ka pa rin! How could we trust you? Eh kahit ikaw mismo hindi kayang sabihin kung anong trabahong meron ka!"

"You don't have the right to judge me, Oli. Hindi mo alam ang pinagdaanan ko! You don't know kung anong mga ginagawa ko araw-araw para—"

"That's enough, ate. I've heard enough! Oo, gets ko na. Ikaw na naman ang bida. Ikaw naman palagi! Kahit na sabihin ko pa ang side ko, hindi niyo pa rin ako pinakikinggan. Mabuti pa si dad, he listens to me. Kaya wala ka nang magagwa pa upang mabago ang desisyon ko sa pag-alis ko. I'm leaving right now; kukunin ako ni dad ngayon. "

"Eh di umalis ka. Akala mo ba pipigilan kita? Sige lang! See it for yourself." Igting ang panga na saad ni Irine. Oliver just rolled his eyes at her and grabbed the suitcase. Hindi man lang ito lumingon kay Irine hangagang sa lumabas na nga ito ng bahay. Ang totoo niyan, hindi naman talaga niya gustong sabihin 'yon, nadala lang siya ng pagod at galit kaya ngayon... luha naman ang pumapalit.

Isang kotse ang narinig ni Irine na huminto sa tapat ng kanilang bahay. She walked closer to the window and saw their dad walking while assisting her brother to go inside. Galit pa rin siya sa ginawa nito sa kanilang pamilya. When her dad looked at their house, she hid behind the curtain; nagmadali rin siyang tumalikod at naglakad papalapit sa hagdan. Bago pa siya gumawa nang hakbang, nanghina siya't napaluhod sa sahig. Nanginginig ang kanyang labi, nanlamig ang kaniyang mga kamay, nawalan ng buhay ang kaniyang mga balikat hanggang sa tumulo na ang kaniyang luha. She couldn't bear to see her father.