"My Ex Husband Is My Boss"(SELF-PUBLISHED)

Chapter 15

IRINE wakes up early that morning. Naramdaman niya kasi ang pag-vibrate ng kanyang phone sa kanyang bulsa. Her eyes were half-open while looking at her phone. It was someone she knew.

"Lance?" pagsagot niya sa tawag.

"Where are you? Can we meet right now?" Kahit nagtataka siya kung bakit gustong makipagkita sa kaniya ng binata ay sumang-ayon naman siya agad dito.

Nasa coffee shop na si Irine habang hinihintay ang pagdating ni Lance. Her eyes roamed around the shop, but no one came. Tingin lang siya nang tingin sa suot niyang relo nang maya-maya pa ay biglang may isang lalaking pumasok sa shop; nakangiti it o habang nakatingin sa kanya.

"I'm sorry, I'm late." Irine smiled at Lance.

"It's okay."

Umupo na si Lance sa kabilang upuan kaharap si Irine habang may ngiti pa rin sa labi nito. "Nice to see you again," he said.

"Same here, Lance."

"By the way, how's Danica?"

"S-she's fine," she replied, but her voice was sad. Hindi na naman niya maiwasan na alalahanin ang mga nangyari kagabi.

"I heard it already. Alam ko na ang nangyari, Irine. I heard Daine knew about your daughter." Awtomatikong nanlaki ang mga mga mata ni Irine habang nakatingin sa binata. Hindi niya akalain na ganoon pala kabilis lumabas at kumalat ang chismiss.

"You knew?" gulat na tanong niya.

"Yes."

"H-how?"

"Someone told me."

"Jordan?"

Sunod-sunod na tumango sa kaniya si Lance. Hindi na siya nagtaka pa dahil magkakilala rin si Lance at si Jordan dati pa lang.

"Are you okay?" he asked again, but she couldn't utter any words; she just let her tears stream down her face while staring down at her feet.

"Honestly, I am not okay," she answered while shrugging her head.

"Let's go," biglang nai-angat ni Irine ang kaniyang paningin kay Lance dahil sa sinabi nito.

"H-huh? Saan tayo pupunta?"

Hindi na siya sinagot pa ni Lance dahil hinila na siya nito palabas ng shop at agad na sumakay sa kotse at nagmamadaling nagmaneho. Irine doesn't have any idea where is their destinaton, but all she could do right now is to let him drove.

Hindi nagtagal ay huminto ang sasakyan ni Lance sa open ground ng airport na naging dahilan kaya kumunot ang noo ni Irine. She cast a questioning look at the young man.

"B-bakit tayo nandito?"

"Just trust me, Irine," sagot ni Lance sa kaniya at ito na ang unang lumabas ng kotse. Pinagbuksan pa siya ng pintuan ng binata kaya wala na siyang nagawa kung hindi ang lumabas na rin. Sariwang simoy ng hanging ang agad ay bumati sa kanya.

"Go ahead."

"W-what?" walang-ideya na tanong niya.

Hinarap siya ni Lance bago nagsalita, "Cry if you want. Shout if you want. Walang makakarinig sa'yo rito. You can cry all you want here. No judgments." Dahil sa kaniyang mga narinig, pilit niyang pinigilan ang nagbabadyang agos ng mga luhang namumuo sa kanyang mga mata. Hindi niya akalain na nasa tabi na naman niya si Lance sa mga oras na walang-wala na siyang makapitan. "You know what, Irine, I had read this quote that says, 'Sometimes you think that you want to disappear, but all you want is to be found."