"My Ex Husband Is My Boss"(SELF-PUBLISHED)

Chapter 28

Daine was now sitting on the couch in the living area. Kanina pa siya nag-aalala sa kaniyang anak dahil dapat kanina pa ito nakauwi galing sa fieldtrip nito, ngunit nalaman niya na hindi pala sumabay si Danica sa pag-uwi. Maging si Yaya Rose na kasama ng kaniyang anak ay wala rin.

Maya-maya pa ay biglang bumukas ang pintuan ng sala at nakita niya si Aling Rose habang buhat-buhat si Danica. Awtomatiko siyang napatayo at lumapit sa mga ito nang may pangungunot ng noo.

"Saan kayo galing, Yaya Rose? Bakit hindi kayo sumabay sa school bus?" 'Yun agad ang itinanong niya sa matanda kung saan ay halata pa rin ang pag-aalala sa mukha at tono nang pananalita niya.

Ngumiti sa kaniya si Aling Rose bago nagsalita, "Sir, hindi po kayo maniniwala pero kasama po namin siya ngayon."

"Sino?" nagtatakang tanong niya. Napansin niya na hindi na sumagot si Yaya Rose sa kaniya, bagkus ay naglakad ito paalis sa may entrance ng pintuan. Sa pag-alis ng matanda, isang babae ang nakatayo sa may likuran nito kung saan ay doon agad dumiretso ang mga mata ni Daine. Kita sa mukha ni Daine ang pagkagulat ngunit may tuwa sa kanyang mga mata. He'd been looking for her countless times, and now she's finally home. Agad na naglakad patungo si Daine kay Irine.

"Irine," 'yun lang ang tanging salita na sinambit niya bago tuluyang niyakap ang asawa ng mahigpit. "I thought I'd lose you again," he added. They both hugged; words can't describe how much they miss each other.

Masayang-masaya si Daine na nakauwi na si Irine ng ligtas. He was still wondering what really happened, but that's not important for now. Ang mahalaga ay nakauwi na ang kaniyang asawa sa wakas.

He looked at her, as she was already sleeping beside him. Tila ayaw nang matulog pa ni Daine dahil sa takot na baka sa kanyang pagmulat ay hindi na niya muli pa itong makita. He stared at her for a very long time until he didn't notice that he had fallen asleep too.

IRINE woke up early in the morning. Dahil bumalik na ang kaniyang mga alaala kaya nasimulan niya na ring gawin ang mga gampanin niya bilang may-bahay. Masayang-masaya siya habang bumababa ng hagdan upang magluto na ng agahan. She was smiling from ear to ear while walking downstairs, but someone she didn't expect to see made her pause a bit.

"Brenda? What are you doing here?" tanong niya rito. Agad na nagtaas ng ulo si Brenda na naging dahilan kung bakit mabilis na nagsalubong ang kanilang mga mata. Hindi nakaligtas sa paningin ni Irine ang nakikitang gulat na ekspresyon sa mukha nito.

"What are you doing here? P-paano ka nakabalik?" tanong sa kaniya ni Brenda na nagpataas ng dalawang kilay niya.

"It seems like you aren't happy that I'm back. And what am I doing here?" she scoffed, "Malamang, bahay namin 'to. Ikaw ang dapat tinatanong ko niyan. What are you doing here in our house?" Idiniin niya pa ang salitang our kaya napansin niya na mas lalong naasar si Brenda.

Brenda rolled her eyes at her. "You won't believe it, Irine. But Daine and I were together when you were gone. We did what we did five years ago." She even smirked.

"What are you talking about?" she inquired, her brow furrowed.

"That thing... when you caught us... we did it again when you were gone," she uttered, causing Irine to look at her with a frown.

Pero makalipas lang ang ilang minuto ay napatawa na siya na naging dahilan kung bakit pinaningkitan siya ng mata ni Brenda.

"What are you laughing about, Irine? Natatawa ka ba sa katangahan mo? Oh, please—"

"Come on, Brenda..." agad na putol niya sa balak pa sanang sabihin sa kaniya ng babae. "Why would my husband do that again? O baka naman sadyang ipinipilit mo lang ulit ang sarili mo sa kanya habang nawawala ako? Oh, wait a minute... come to think of it, is it funny to think that maybe you are the one who hired the kidnappers to kill me. Sa tingin ko naman ay hindi malabong gawin mo 'yun para lang maagaw mo si Daine, sa akin, 'di ba?" Unti-unting tiningnan niya nang masama si Brenda habang naglalakad siya papalapit dito. "Malaman ko lang talaga na may kinalaman ka sa nangyari sa 'kin... ihanda mo na ang sarili mo dahil hindi kita uurungan. Sisiguraduhin ko na mabubulok ka sa bilangguan or worst, baka sa mental pa kita ipapasok dahil mukhang nasisiraan ka na ng ulo."