ZİNDAN -bir töre hikayesi-

18.Bölüm

Sadece arkasından gördüğü adam onu o kadar derinden etkilemişti ki herhalde onu görse bir telefon gibi titreşime geçerdi.

Beyninin içinde Sezen Aksu'nun haykırışı canlandı.
'Lütfen görmeyeyim seni bir yerlerde karşıma çıkma konuşmayalım, bakışmayalım ne olursun daha fazla tükenmeye taakatım yok ..'

Sonra bir ses daha

'bencillik yapıyorsun Afra ona ihtiyacı olan iki yavrun var senin'

Ahmet kaya'nın bir şarkısı geldi aklına bu sefer 'depremler oluyor beynimde'

kıkırdamasına engel olamadı gerçekten depremler oluyordu şuan beyninde.

Toplantı masasındaki insanlar Afra'ya anlamsız bakışlar gönderdiğinde kendine geldi ve beklemeye devam etti. Bir şirketin patronu geçikmişti onu bekliyorlardı.

Kapının açılmasıyla Afra arkasında en son 1.5 ay önce duyduğu sesi duydu

'kusura bakmayın geçiktim'

sonra Ahmet kaya tekrar konuştu 'İçimde ölen biri var' dedi
Afra buz dolu bir küvete girmiş gibi hissetti kendini içinde ölen biri olmuştu
bu sesi duyduğunda aklına direk kardelen'i ve İnanç'ı geldi kapının önündeki bekleme koltuklarında Fatoş'la birliktelerdi.

Görmüşlermiydi acaba babalarını hissetmişlermiydi hiç görmedikleri babalarını.
Herkes ayakta Baranla el sıkışıyorlardı fakat Afra el sıkışmayı bırak henüz ayağa kalkıp Baran'ın yüzünü görmemişti.

Derin bir nefes alarak ayağa kalktı ve arkasını döndü.

Baran Mehmet beyle de el sıkıltıktan sonra Afra'ya doğru ilerledi onu gördüğünde adımlamayı kesmişti Baran iki çift gözün birbirlerine bakışları konuşuyordu sadece koca toplantı salonunda.

Afra güçlü bir kadın olduğunu tekrar belirterek Baran'a doğru bir adım attı ve elini uzattı.
İçinden kaç defa tekrar ettiğini bilmiyordu 'ben güçlüyüm'
'Ben güçlüyüm'
'Ben güçlüyüm..'

"Merhaba Baran Bey"

Afra asansördeki adamın Baran olduğunu anlamıştı. Asansördeki o güzel kokuyu şuanda da duyuyordu çünkü..

"Memnun oldum Afra Hanım"

diyerek Baran Afra'nın karşısındaki boş olan sandalyeye ilerledi. Yanına ise asansördeki kadın oturdu.

"Öncelikle Afra hanım Mardin'den buraya kadar geldiniz toplantı için sise teşekkürlerimi sunuyorum"

"İşimi yapıyorum Mehmet Bey ama zarif düşünceniz için teşekkür ediyorum"

Bu adamın tipi ve bana bakışları beni o kadar rahatsız etmişti ki alyansımın ve tek taşımın olduğu sol elimi masanın üzerine çıkarma gereği duydum evli olduğumu görürse bana olan bakışlarının değişeceğini düşünerek.

"Baran bey, Seda hanım sizlerde aynı şekilde buraya geldiğiniz için çok teşekkür ederim"

Baran sadece baş sallamakla yetinmişti.

Toplantı bitiminde 3 şirketin ortaklığına onay verilmişti.

Herkes birer defa daha el sıkıştıktan sonra Kocasının sevgilisiyle göz göze olmak hoşuna gitmemişti.
Bu yizden Afra kimsenin kalkmasını beklemeden tam adımlarını kapıya yöneltiyorsu ki Mehmet Bey'in sesiyle bakışlarını ona çevirdi

"Afra Hanım"

"Efendim Mehmet Bey"

"Sizinle eğer müsaitseniz bir kahve içmek isterim koşe başında çok güzel bir kahve dükkanı var"

diyip gülümsediğinde Afra düşüncelerinde yanılmadığını anladı

sol elindeki yüzüğü kaldırıp "Üzgünüm Mehmet Bey eşim ve çocuklarımla vakit geçireceğim bugün ama teklifinizde ısrarcıysanız başka birgün eşim bize katılmaktan memnuniyet duyar"
diyip gülümsedi.

Kocası sanki yanındaymış bir ailelermiş gibi davranmak zorundaydı her yerde. Ne kadar onu görmüyorda olsa ihanet ihanettir diye düşünüyordu.

"Evlimisiniz?"

"İkiz bebeklerimiz bile var"

"Bence küçük bir kaçamak yapabiliriz"
diyip gülümsediğinde Mehmet Bey Afra'nın sinirleri tepesine çıkmıştı. Kullanacağı kelimeleri seçmek için kendisine bir kaç saniye müsaade verdi Afra zira mükemmel bir ortaklığı batırmak istemiyordu.

Fakat o sırada Baran'ın sesini duydu

"Seda beni kapıda beklermisin!" bu ricadan çok emir cümlesine benziyordu. Seda arkasına dönüp salondan çıktıktan sonra Baran Mehmet'e dönüp

"Mehmet Bey hanımefendi size evli oldupunu söylüyor"

"Ah peki peki şansımı kaybetmişim"

Afra adımlarını direk kapıya çevirip
Kapıdaki oğlunu kucağına aldı. Fatoşun kalkmasını bekledi. Tam gidiyorlarken Baran'la tekrar karşılaştılar.

Baran kapının öninde dikilip bebeklere çevirdi başını taki Afra yüri eye başlayana kadar Afra zor tuttuğu göz yaşlarını kıcağındaki oğlunun sesiyle bıraktı.

"ba-ba-ba"

asansörde de söylemişti bunu hissetmişti İnanç babasını Afra göz yaşları içerisinde asansöre binip kayboldu Baran'ın bakış açısından.