ZİNDAN -bir töre hikayesi-

20.Bölüm

Küçük yaşta gelin olmuştum.
Küçük yaşta hamile kalmıştım.
Küçük yaşta kocasız kalmıştım.
Küçük yaşta anne olmuştum.
Küçük yaşta kumam oluyordu.

Kucağımda ki oğluma biraz daha sarıldım. Ondan güç almak istercesine biraz daha yapıştırmıştım oğlumu kendime.

Şuan o kadar utanıyordum ki.
Sanki olanların suçlusu benmişim gibi Seda' nın yüzünden çektim bakışlarımı Baran'a döndüm. Sorgularcasına baktım suratına. Belki yüzünden bir ifade okurum, belki kulaklarım kuma falan değil aptal kadın sözünü işitir diye bekledim.

Yüzümdeki ifadeden bunu düşündüğüne adım gibi emindim.

Ne ala.. Ben bekledim, bekledim omuzuma çarpıp yanımdan geçen  Seda'nın ve kocamın gidişlerini izleyene kadar  yalnızca bir açıklama bekledim.

Evde bir gür ses duyuldu "Fatooş"
Baran ağamız yine terör estiriyordu. Yine esip gürlüyordu. Bir kaç konuşma sesi geldi. Anlamadım be olduğunu.  Eve kumam gelmişti.

Erkek çocuğuda vermiştim oysa ki.

Omuzlarımı dikleştirdim. 'Unuttun mu Afra,sen kendi başına hamilelik gerçirdin. Kendin doğu yaptın. Sen genç ve güçlü bir kadınsın. Kuma gelmesimi dokunur sana. Hadi silkelen ve kaldır başını merdivenlerden'

Gizel bir teselli verdim kendime. Her zaman yaptığım gibi. Kendimi kendim avuttum. Güçlüydüm ben ve güçlü kalacaktım.

Son 10 dakika hiç yaşanmamış gibi adımlarımı önceden hedeflesiğim yere çevirdim.

Arka bahçedeki oyun alanı.
Kendim yapmıştım burayı satın aldığım renkli süngerleri yere sermiştim etrafına nik pşastikten renkli çitler. İçine ise birbirinden güzel oyuncaklar.

Ben küçükken de babam bana yapmıştı bunun gibi birşey bende bebeklerime yapmıştım.

İnanç'ı oraya koydum. Emekleyerek yerdeki küçük plastik topu almaya çalıştı minik ellerinin arasına ah yavrum benim. Topu alamadığı için yüzünün girdiği şekle küçük bir kahkaha atıp süngerden yapılmış topu verdim eline. Onu kolayca kavrayıp gülmeye başlamıştı. Gamzesi... Baran... Ah babasının aynısı olmak zorundamıydı sanki ne olurdu Kardelen gibi bana çekseydi.

Duvar dibindeki sandalyeyi alıp oyun alanının önine koydum tam oturuyordum ki İnanç'ı iki ayaklarının üzerindeydi. 3 4 adım atarak yere düşmüştü. İlk adımlarıydı İnanç'ın

Bende dizlerimiz üzerinde yürüyerek
"Benim meleğim yürümüş mü? Adımlamayamı paylamış paşam?"
diyerek İnanç'ı öpmeye başlamıştım. İki ayağının izerşne kalktı omzumdan destek almak için elini onzuma koydu. Bakışlarını bir noktaya sabitleyip kahkaha atmaya aşlayınca baktığı noktaya baktım.

Baran.. Odamın camından İnsnç'ı ufak bi tebessümle izliyordu. Bakışları bana döndüğünde ne kadar birbirimize baktık bilmiyorum ama omuzlarında ki elle arkasına döndü.

İçimde bir yerlerin sızladığını hissettim. Benim odamdalardı. Kumamla.Benim odamda.

"yoldum lan sizi"