Nieuwe stad, nieuw leven?

64

Mo :

Ik zag Naim op de chauffeur richten. Ik toeterde zo hard ik kon. Als de chauffeur geraakt word heeft niemand meer controle over het stuur en kunnen de anderen gewond geraken. Naim draaide zich om. Ik deed teken dat hij niet moest schieten, maar waarom zou hij luisteren?

Bam, hij raakte de chauffeur. Niemand had controle over het stuur. Het busje kantelde elke kant op en botste toen hard tegen een boom aan. AMEL!!

Ik stapte zo snel mogelijk af en rende naar haar toe.

Ik zag haar daar op de grond liggen met bloed over haar heen. "Nee nee nee Amel!" Ik legde mijn hoofd bij haar hart. Hij klopt nog gelukkig. "Amel" Ik probeerde haar wakker te maken, maar ze reageerde niet. "Ameeellll!!" riep ik. Een traan verliet mijn ooghoek. Ik plaatste mijn hoofd weer op haar borst. "Amel sta op!" riep ik. Alsof ze zou luisteren...

Ik zag meerdere schaduwen dichterbij komen, maar schonk er geen aandacht aan. Mijn gedachtes waren bij Amel.

Naim ging op zijn knieën zitten en keek me aan. Ik veegde mijn tranen weg. Nooit huil ik bij het bijzijn van anderen, maar nu kan ik ze niet tegenhouden.

"Klopt haar hart nog?" vroeg Naim. Ik knikte. "Dat is het belangrijkste" zei hij en hief haar op. "Geef aan mij over" zei ik. Hij gaf haar aan mij en ik stapte meteen de auto in. Ik plaatste haar naast me en reed per direct naar het ziekenhuis.

...

Ik hief haar op en liep naar binnen. Ik liep naar de spoedafdeling. "Ze is ernstig gewond!" riep ik. 2 verpleegsters kwamen naar me toe en zeiden dat ik haar op een ziekenbed moest leggen.

Ze duwden haar weg. Verder kon ik niet mee. Ik ging zitten op een stoel en keek naar de grond. Ook al hebben we gewonnen, ik heb verloren. Amel is gewond door mij. Ik wist welk gevaar het met zich mee kon brengen, maar toch heb ik haar laten meedoen. Laten we hopen dat ze terug de oude word.

Zo zat mo de hele nacht te denken, tot hij in slaap viel in de lege gang van het ziekenhuis.

"Excuseer meneer" Mo schoot wakker en ging rechtop zitten. Voor  hem stond een dokter die hem afwachtend aankeek. Hij schraapte zijn keel en keek hem aan. "Bent u de man van Amel Saoudi?" Hij schudde zijn hoofd. "Ben haar vriend" "Oke ik heb goed nieuws" Mo zijn hard begon sneller te kloppen en hij luisterde aandachtig mee.

"Amel is wakker en ze mag morgen al naar buiten" "morgen?" herhaalde mo. De dokter knikte. "Zoals het nu lijkt wel, ik moet wel nog enkele testjes met haar doen, maar dat komt wel in orde" Mo knikte. "Mag ik haar zien?" De dokter knikte en mo volgde hem.

Mo :

Ik opende voorzichtig de deur en liep naar binnen. Ik zag mn prinsesje slapen als een roos met enkele schrammetjes op haar hoofd en ernstige blauwe plekken op haar arm. Allemaal door mij...

Ik ging naast haar bed staan en staarde haar aan. Ik aaide zachtjes over haar haren heen en drukte een zachte kusje op haar hoofd.

Ze opende haar ogen en keek me met een glimlach aan. "Mo" zei ze. Ik lachte. "Amel" Ze nam mn hand vast en keek rond. "Wat doe ik hier?" "Gisteren... uhm... gisteren zijn er wat dingen gebeurd" "Huh wat is e..." De deur werd geopend en de dokter kwam naar binnen.

"Amel Saoudi" zei hij. Ze glimlachte en wou rechtop zitten. "Doe geen moeite, blijft u maar liggen. Ze glimlachte. "Ik kom je eventjes meenemen voor een paar testjes" Ze knikte en 2 verpleegsters duwde haar bed weg. "Wacht je wel op me?" vroeg ze. "'Natuurlijk" Ze glimlacht en met die mooie glimlach, verliet ze de kamer.

Ondertussen belde ik Naim om te vragen of alles goed ging met Samir en Youssef. Hij zei dat ze hun douche hebben genomen en dat hij hun wondes heeft verzorgd. Oke dat is dan ook al in orde.

Amel kwam na een uurtje terug en vond me nog steeds op dezelfde stoel met mijn gsm in mijn handen.

"Hoe gaat het babe?" vroeg ik. "Goed met jou" Ik schudde mijn hoofd. "Het spijt me Amel wollah" "nee is geen probleem mo begin niet" Ik keek haar aan. "Ik ben er hmdlh goed van af gekomen" zei ze. Ik glimlachte. Ze is echt de beste 😍

Ik bleef nog een uur met haar. We spraken over van alles en nog wat gewoon kwestie om haar pijn een beetje te doen vergeten.

Daarna kwam de dokter weer. "Ik heb de resultaten" zei hij. Ik en Amel keken hem aandachtig aan. "Je hebt een gebroken been en je moet een verbrand dragen om je ribben weer recht te houden, voor de rest heb je ernstige blauwe plekken op je benen en armen, maar daar krijg je een zalf voor" "oke en wanneer mag ik het ziekenhuis verlaten?" "Morgen" "Oke bedankt dokter" "Nog iets dokter?" vroeg ik. "Nee het is wel een wonder dat je er zo goed bent van afgekomen, want je bent ernstig gewond geraakt, mag ik vragen hoe dat komt?" "Auto ongeluk" "oh oke, ja kan gebeuren" zei hij. We knikten. "Alvast fijne dag verder" We glimlachten allebei naar hem en toen ging hij weg. 

"Je bent een wonder" zei ik. Amel glimlachte en ik gaf dr een kus op haar hoofd. Zo bleef ik nog de hele dag aan haar zijde.

In de avond belde ze haar moeder om te zeggen dat ze nog bij Yasmine ging blijven. Gelukkig deed ze niet zo moeilijk. Na het bezoektijd moest ik weg.

"Ik kom terug, ik beloof het je" fluisterde ik in haar oor. Ze glimlachte. Ik gaf haar nog een kusje en ging weg.

Ik reed naar Naim om Samir en Youssef te kunnen zien.

...

"Waar zijn ze?" "Ze liggen boven te slapen" Ik liep naar boven en trof Youssef slapend aan op een bed. Hij was proper en zag er verzorgd uit. Niet zoals de laatste keer. Ik liet hem slapen en liep terug naar beneden.

"Hoe is het met Amel?" vroeg Naim. "Goed ze mag er morgen uit" "Morgen al?" Ik knikte. "Dokter vond het ook een wonder" Naim glimlachte. "Hou haar bij je voor de rest van je leven" Ik glimlachte en gaf hem een mannelijke omhelsing.

"Ik ga naar huis" zei ik. Naim knikte en ik liep zijn bureau uit. Ik stapte mn auto in en reed naar huis. Wat verlangde ik naar mn bedje. Heb al bijna 2 dagen niet geslapen.

Thuis aangekomen, ging ik meteen naar boven en sprong in mn bed. Mijn ogen waren net dicht of mijn gsm begon al te rinkelen. Putain wie is dit nu weer. Zuchtend draaide ik me om en nam mijn gsm. Ilham, stond er. Shir sowieso gaat ze vragen achter haar zusje.

"Salam" antwoordde ik zo normaal mogelijk. "Walikoum salam mo alles goed" "ja met jou" "ja hmdlh vraagje heb je Amel gehoord? Want ze pakt niet op" "ja heb haar daarnet nog gehoord ze zei dat ze lader was vergeten daarom" "ohh oke dankje wollah maakte me zorgen" "nee hoeft niet" "oke beslema" "ciaoo" Ze legde af en ik ging weer slapen.

Ilham :

Ik was home alone today. Me ma had dingen te doen en me zusje was bij dr vriendin. Ik genoot van die stilte en ging op me gemakje voor de tv zitten met food om me heen.

Na mijn serie uitgekeken te hebben, sprong ik de keuken in en begon wat eten te maken voor mezelf. Daarna kreeg ik een telefoontje van me ma dat ik het huis moest opkuisen omdat we vanavond bezoek kregen. Dus begon ik er maar snel aan en vroeg me af wie er straks zou komen.