Nieuwe stad, nieuw leven?

31

07u38 :

*alarm* Yeh toz! Ik opende mijn ogen en tot mijn verbazing scheen de zon vandaag. Mocht wel na al die regenachtige dagen. Ik stond op en liep naar de badkamer.

Ik trok een jeans broek aan met scheuren en een witte shirtje. Ik liet mijn haren loshangen en deed wat mascara en high lighter op. Ik trok mijn zwarte lederen jack en zwarte nikies aan en bekeek mezelf in de spiegel. Ik knikte, nam mijn tas en liep naar beneden.

Ik nam iets te eten en ging in de woonkamer zitten. Mijn moeder kwam ook naar beneden. "Moet je niet werken?" vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. "Straks pas" "Ohw" zei ik en keek haar een lange tijd aan. Ze kwam zitten en glimlachte naar me. Ik glimlachte terug en ondertussen kwam Amel naar beneden. Ik stond op en gaf mijn ma een kusje. "Tot later" riep ik. "Tot straks schat" ik trok mijn nike petje aan en liep naar buiten.

Ik dacht aan me ma. Ik weet niet wat er scheelt, maar er is zoiets wel iets. Ik merkte het gisteren al, maar ik durf er niet achter vragen...

Op school :

De lessen verliepen zoals gewoonlijk, niks speciaals.

De bel ging en iedereen stond op. Ik keek naar het uur. Shit ik heb nu acteerles. Normaal kijk ik er altijd zo naar uit, maar vandaag heb ik er even geen zin in.

Ik liep naar mijn lokaal en ging zitten. Beetje per beetje, begon de klas zich te vullen. Ik legde mijn hoofd op de bank en wachtte op de leraar.

"Goedemorgen!" hoorde ik haar happy zoals altijd zeggen. Ik bleef nog even liggen, want ik lag gewoon goddamn goed. Ik hoorde haar nog dingen zeggen, maar ik lette er niet zo op.

"Uh Youssef en Ilham, slaapkoppen jullie mogen op de podium gaan staan en scene 7 uitvoeren" hoorde ik haar zeggen. Ik ging rechtop zitten en keek naar Youssef die net voor me in dezelfde positie zat. Ik stond op en liep richting het podium.

We repeteerden het hele toneelstuk en toen kwamen aan het einde, de kus scene... "Ilham en Youssef, ga maar op het podium" "Mevrouw ik wil die scene nu niet uitvoeren" zei ik. "Ilham geen discussie we hebben het er al over gehad" "Ja en ik had toen al gezegd dat ik niet van plan was om het te doen" Youssef keek van mij naar mevrouw. Ze zuchtte en stond op. "Ik snap echt niet waarom je hier zo moeilijk over doet Ilham" "Omdat... mevrouw, het is een kus, daar hoef je toch niet voor te repeteren?" verdedigde ik mezelf. "Jawel, de positie, de manier waarop, jullie houding... Er valt wel te repeteren" "Oke dan repeteren we de positie en onze houding ZONDER elkaar te kussen" zei ik. Ze keek me lang aan en stemde uiteindelijk toe. Aha told ya, soms moet je gewoon door blijven zeuren. No way dat ik Youssef kus en dan nog eens voor iedereen lol.

"Jullie voeren netjes uit, wat ik jullie zeg" zei mevrouw. We knikten allebei. "Ga eerst op die gele kruis staan" We deden wat ze zei. "Ga dichter bij elkaar staan". Ik zette en stap voor uit. "Nog dichter" Youssef kwam nog dichterbij staan. "Kom op jongens, nog dichter!" zei ze. We gingen dichter bij elkaar staan, like 2 cm van elkaar ofso. "Goed, Youssef hou je rug recht" Hij deed wat ze zei. "Kijk elkaar diep in de ogen aan" Ik durfde eerst niet. "Ilham" zei ze. Ik keek diep in Youssef's ogen. Wauw dit moment is magisch.

"Nu doe je rustig je handen om haar zij en trek je haar nog dichter bij je" zei ze tegen Youssef. Hij plaatste voorzichtig zijn handen op mijn zij. Een hele rilling ging door mijn lichaam. "Trek haar dichterbij Youssef" zei ze. Hij trok me dichter bij en we konden elkaar nu elk moment kussen. Het bleef even stil. Ik vergat alles om me heen en keek gewoon in Youssef zijn ogen en hij in de mijne. Ik hoorde zelf niet meer wat de leerkracht zei. In mijn gedachtes waren bij Youssef en nergens anders dan bij Youssef.

"Olaaaa tortelduifjes" zei mevrouw en knipperde met haar duimen. "Uh ja ja" zei ik en duwde mezelf weg. "Jullie hebben het heel goed gedaan, alleen de kus mankeerde nog" Ik glimlachte en liep af de podium.

Ik had nog altijd die vlinders in mijn buik. Die scene, die... het voelde net echt. Bij acteren is het belangrijk dat je je helemaal in de vel van de personage zet, dat je voelt wat de personage voelt en gek genoeg, voel ik dat ook. Ik voel hoe Samantha gek is op Benjamin en ik voel ook hoe Benjamin gek is op Samantha... (Samantha & Benjamin zijn de personages die Youssef en Ilham spelen)

De les was voorbij en ik liep naar buiten. "Ilham" hoorde ik. Ik draaide me om en zag Youssef uit de klaslokaal lopen. Ik keek hem aan terwijl ik verder liep en botste hard tegen iemand aan. Ik draaide me om en zag Soufiane. "Oh jij bent het" zei ik en glimlachte. "Ja kijk waar je loopt" zei hij en trok zachtjes aan mijn wang (je weet wel hoe oma's meestal doen) Ik glimlachte. "Waar heb je les?" vroeg hij. "Boven" "Mooi zo ik ook" Ik draaide me nog een keer om, maar Youssef was nergens te bespeuren...

Youssef :

Dat moment op het podium was magisch, ik kon elk moment mijn lippen tegen de hare duwen, maar dat deed ik niet uit respect. Al was ik wel in de verleiding...

Mevrouw gaf ons al haar complimenten en we liepen de podium af. Voelt eigenlijk wel goed aan. Op het moment dat ik op die podium stond, was ik geen Benjamin nee. Ik voelde me Youssef die met Ilham was. Ik... ik kan jullie mijn gevoel niet beschrijven, maar het voelde zo goed aan. Ik hoefde me niet in de personages vel te zetten om te kunnen voelen wat ik moest voelen... 

*Tring* De bel ging en ik zag Ilham naar buiten gaan. Ik nam mijn boekentas en liep ook naar buiten. "Ilham" riep ik. Ze draaide haar om en keek me aan.  Ze botste tegen Soufiane aan. Subhanallah hij moet nu echt komen op dit moment. Hij zei iets en ze begon te lachen. Zijn handen gingen naar haar wang en hij kneep er zachtjes in. Ik beet op mij tanden waardoor mijn kaaklijn spande. Ze vergat me opeens en liep weg met Soufiane... Oke geen probleem Ilham, vergeet me maar.

Ilham :

School was eindelijk gedaan en ik liep naar buiten. Ik wachtte op Amel die maar niet kwam. Ondertussen kwamen Khalid, Soufiane, Youssef... naar buiten. "Waar is Amel?" vroegen ze. "Geen idee" Ik wachtte en wachtte en belde haar uiteindelijk.

"Ewa waar blijf je?!" "Ohjaaa ben vergeten zeggen maar ben met Jasmina en Chaimae naar de stad" "En dat zeg je nu pas?" "Ja sorry wollah was vergeten" "Allez, komt niet te laat safe" "Nee nee sis, doei" "Beslema" Ik legde af. De jongens keken me afwachtend aan. "Ze is naar de stad" zei ik en liep door.

Ik liep met Soufiane en Khalid, lekker gezellig praten en lachen. Het zijn echt leuke jongens, heb ze doodgraag. Het is alsof ik ze al jaren ken, maar eigenlijk niet.

Thuis aangekomen, was het muisstil. Ah doet eens deugd die stilte. Ik liep de keuken in en nam iets om te eten. Ik keerde terug naar de woonkamer en stak de tv aan voor wat geluid. *tinting* (geluid van batterij die plat is) Shit mijn lader. Ik was zo lui om naar boven te gaan dat ik hoopte dat er hier eentje ligt. Sowieso ligt mijn moeder haar iphonelader hier of heeft ze die meegepakt? Ik zocht goed in de kasten en schuiven en vond toen een aantal papieren die mijn aandacht trokken...