Nieuwe stad, nieuw leven?

91

Snel deed ik de toiletdeur op slot en sprong uit het raam. Ik viel op mijn enkel, waardoor hij was verstuikt, maar geen tijd nu om pijn te hebben. Ik nam al mijn moed bij elkaar en probeerde zo snel mogelijk door te rennen.

Ik bevond me op een verlaten plek. Hier is helemaal niks of niemand. Zo meteen komt hier wahd gekke hond ofso me op eten. Ik wou huilen en roepen van de pijn, maar ik bleef doorlopen. Dat is de enige optie nu. Waarom passeert hier nu niet toevallig een auto ofso? Ik stopte even en ging zitten op de grond. Ik keek naar mijn enkel die helemaal dik en blauw stond. Het deed pijn om er gewoon naar te kijken. Ik trok snel mijn broek aan en mijn jas. Ik had zelf geen shirt om aan te doen. Ik sloeg mijn jas dicht en bibberde van de kou. Ik nam mijn gsm erbij, maar die was plat. Net nu ik hem echt nodig heb.

...

Al een uur ben ik al aan het stappen, opzoek naar iets of iemand die me kan helpen, maar niks. Alleen mijn schaduw en ik in deze lege, verlaten straten.

In de verte zag ik een blauwe lichtje knipperen. Dit voelde letterlijk aan als een lichtpunt in mijn leven. Ik begon weer te rennen. Ik rende er met al mijn laatste kracht naar toe. Hoe dichter ik kwam, hoe meer ik zag dat het een pompstation was.

Ik liep naar binnen. Er was niemand, alleen 1 vrouw achter de kassa. Ik liep mankend naar haar toe. "Mevrouw... ik... moet iemand bellen" zei ik buitenadem. Ze kwam me helpen en zette me op een stoel. "Wacht ik kom" zei ze en bracht een glas water.

"Dankjewel" zei ik en dronk het allemaal in 1 slok op. "Wie moet ik bellen?" vroeg ze. "Ma...Ameee..mamaa" zei ik moeilijk. "04...?" "Uh...uhhh.." stotterde ik. Ik ben alle nummers vergeten. Ilham denk na! Denk aan de nummer van mama of die van Amel. Van mo, Nisrine,... ik weet niet denk aan iemand zijn nummer.

Maar niks, ik was alles vergeten. Ik kon niet meer helder nadenken. Ik had pijn aan mijn enkel en aan mijn hoofd. Ik voelde me suf. Ik kon elk moment flauwvallen. Ik sloot voorzichtig mijn ogen en het laatste dat ik me nog kan herinneren is dat ik iemand de winkel in hoorde komen...

Youssef :

Al 3 uurtjes. 3 uurtjes ben ik op zoek naar Ilham. Ik heb alle straten doorzocht, echt alles, maar niks. Ik heb haar niet gevonden. Ik sloeg hard tegen mijn stuur. "AAAAAHH!" riep ik. Dit is allemaal mijn schuld. Waar kan ze zijn? Waar zouden ze haar nemen? Ik begon na te denken.

Ik besloot om eens langs de verlate plekken te gaan rijden. Misschien kom ik haar toevallig tegen, of misschien ook niet... Maar dat is mijn laatste hoop. Ik heb heel Brussel doorzocht, maar ze is nergens te bespeuren. Als ze daar ergens niet is, dan weet ik het ook niet...

Ik reed alle verlaten straten, alle weides door, maar niks. Ik belde aan bij huizen, maar bijna niemand deed open en als er open gedaan werd, dan waren het oude boeren of boerinnen. Ewa ja het is al 3 uur in de nacht, wie zal er nu nog wakker zijn?

Ik stapte hopeloos mijn auto in. Kan niet dat ik haar niet heb gevonden! Ik liet een traantje naar beneden glijden. Voor het eerst in mijn leven, huil ik voor een meid. Tfoe nee nee ik ben geen zemmel. Ik veegde mijn tranen weg en reed door. Wollah als ik te weten kom dat ze haar hebben aangeraakt of wat dan ook. Ik ga hun doden met mijn ogen handen. Tfoe allemaal weld khaabs!

*ping ping* mijn licht knipperde. Ik moet tanken, wat begrijpelijk is. Ik rij al uren rond. Ik stopte bij de eerste tankstation die ik tegenkwam. Ik tankte de auto en ging naar binnen om wat te drinken te halen.

Niet wetend dat mijn stap hierbinnen, mijn leven zou veranderen...

Ik weet dat het best spannend is nu, maar ik laat jullie in de spanning tot morgen! Alvast slaaapwel x