Nieuwe stad, nieuw leven?

109

Ik werd wakker gemaakt door Adnane. "Sta op we vertrekken zo meteen" zei hij en ging weg. Ik opende mijn ogen en keek naar het uur. 5:00  Waarom zo vroeg. Ik stond op, liep naar de badkamer, waste mijn gezicht, stak mijn haren in een dot en trok mijn kleren aan.

Ik liep naar beneden. Ik zag Youssef met 2 andere mannen staan. "Eet iets" zei Youssef tegen me. Ik stak snel iets in mijn mond en wachtte op Adnane. Hij kwam niet veel later ook naar beneden en we gingen het huis uit. We stapten zijn witte Range Rover in en gingen richting Belgique!

7 uur later :

We kwamen aan in België. Om eerlijk te zijn heb ik dit klein landje wel gemist. Het voelt weer aan als thuis, ik ga eindelijk mijn moeder en zusje terug zien. Heb ze dodelijk hard gemist.

We reden naar een huis. De mannen stapten af. "Wacht" zei Adnane en hij stapte ook af. Ik bleef alleen met Youssef in de auto. Hij keek me aan, ik hem ook. Hij wou iets zeggen, maar toen kwam Adnane.

"Waar moet ik je afzetten?" vroeg hij aan Youssef. Youssef gaf hem het adres en we reden er naar toe.

Aangekomen stapten Adnane & Youssef af. Ik bleef in de auto zitten. Ik zag dat Adnane met hem ging praten, ik probeerde hun lippen te lezen, but ik ben geen pro, dus gaf ik het op.

Na 10 minuten stapte hij weer de auto in. "Kom vooraan zitten" zei hij. Ik stapte af en ging voorop zitten. "Wat zei je tegen Youssef?" vroeg ik. "Dat zijn je zaken niet" Ik rolde met mijn ogen en keek naar buiten.

~

Hij stopte voor mijn deur. Ik stapte af en hij ook. "Ga je mee naar binnen?" vroeg ik. Hij knikte. "En je laat je auto zo midden in de weg staan?" Hij hief zijn schouders op. "Wesh denk je is straat van je vader?" "Van mijn moeder" zei hij. Ik rolde met mijn ogen. "Mohim welke huis?" vroeg hij. Ik belde aan en we stonden allebei voor de deur.

Amel deed de deur open. "ILHAAAMMMM!" riep ze voor de hele straat. Ze sprong me om de hals. "OMG IK HEB JE ZO GEMIST!" riep ze. "Ik ook schat" "Wie is dat?" vroeg ze en keek Adnane raar aan. "Laten we eerst naar binnen gaan" zei ik en liep naar binnen. Ik sloot de deur achter me dicht en ging naar de woonkamer, gevolgd door Adnane.

"Waar is mama?" vroeg ik. "Ze komt zo" "Oke" "Dus wie is die gast?" vroeg ze. "Vertel jij haar wie je bent?" zei ik en keek naar Adnane. "Ik ben je broer" zei hij. "Wheee bro alles goed" zei Amel en gaf hem een high 5. Ik en Adnane keken haar raar aan. "Effe serieus wie is hij?" "Onze broer" zei ik. "Kifesh? Jullie maken grapje toch" "Zie ik eruit alsof ik een grap maak" zei Adnane. Hij heeft altijd een serieuze blik op. Amel keek me aan. Ik knikte.

Ze ging dichterbij staan. "Jij bent onze broer?" vroeg ze. Hij knikte. "Waarom ken ik jou niet?" "Jij was zelf nog niet geboren" "Hoe weet ik dan dat jij mijn echte broer bent?" "Niet, je moet me geloven" zei hij. Ze keek hem twijfelt aan. "Amel hij is onze broer" zei ik. "Wat is je achternaam" "Saoudi" "Toon je identiteitskaart" zei ze. Ik ging stukkk!!

"Omg jij bent onze broer?!" Hij knikte. "Waar was je al die tijd?" vroeg ze. Hij antwoordde niet en knuffelde haar. Ze bleef stijf staan, net zoals mij toen hij me voor het eerst knuffelde.

Ik hoorde de deur opengaan. "MAMAAA!" riep ik en liep naar de deur. "Benti?!" "Ja!" riep ik en knuffelde haar stevig. "Oh mijn dochterlief wat heb ik je toch gemist" zei ze. "Mama ik heb een cadeautje voor je mee" zei ik. "Oh dat hoefde echt niet" "Kom" zei ik en trok haar mee naar de woonkamer.

"Wie... wie is dat? Ga je trouwen?" vroeg ze en keek Adnane aan. "Nee mama, ik ben het Adnane" zei hij. "Adnane?" "Je zoon mama" zei ik. "Adnane... Adnane? Adnane mijn zoon?!" zei ze met trillende stem. Hij knikte en nam haar in zijn armen. Ze begon te huilen en snikken. Ik werd er zelf emotioneel van. "Adnane! Waar was je al die tijd" zei ze snikkend en hield zijn hoofd vast. "Ik heb je gemist, mama ik... ik mocht je niet komen opzoeken" zei hij en zijn ogen vulde zich met tranen.

*ttuuuuutttuuuuuttt* hoorden we van buiten uit. "Adnane je auto staat in de midden van de weg" zei ik. "Schijt" "Geef je autosleutels ik ga voor je parkeren" zei ik. Hij gaf zijn autosleutels en ik liep naar buiten.

De hele avond hebben we met z'n vieren doorgebracht. Eigenlijk is hij best wel aardig, maar wetend dat hij Youssef maandenlang heeft gevangen genomen en pijn gedaan, doet me wel iets. Maar ja, nooit gedacht dat we ooit met z'n vieren hier in de woonkamer zouden zitten. Mijn moeder is de gelukkigste vrouw ter wereld en dat telt het meest voor mij.

Over Youssef gesproken. Ik weet niet hoe het nu zit tussen ons. De laatste dag die we samen hadden doorgebracht in Frankrijk was best wel goed geëindigd. Ik weet niet hoe het verder zal gaan tussen ons, maar wat ik wel weet is dat ik weer terug op zijn charme ben gevallen.