Nieuwe stad, nieuw leven?

105

We kletsten en lachten de hele nacht nog op het balkon. Rond 3 besloten we om te gaan slapen. Hij gaf me een kus op mijn hoofd en we liepen elk onze kamer in.

5u30 :

Ik schoot wakker. Ik hoorde deuren opengaan en voetstappen. Leek wel een horrorfilm. Ik stak mijn nachtlampje aan en ging rechtop zitten. Ik hoorde geschreeuw. Youssef! Ik stond op en liep naar de deur.

Mijn deur werd open geschopt. Ik zag 3 gemaskerde mannen voor me staan. Ik wist meteen dat het te maken had met mijn laatste ontvoering. Ze kwamen naar me toe en namen me hard vast. Daar gaan we weer...

...

Ik opende mijn ogen en voelde dat ik vastgebonden zat aan een stoel. Ik keek rond. We zaten in een donkere kelder met een klein raampje die een beetje licht naar binnenliet. Youssef zat naast mij. "Youssef?" Hij antwoordde niet. "Youssef!" "Hmmm" mompelde hij. "Youssef word wakker" Beetje per beetje werd hij wakker.

"Wa..aar zijn we?" vroeg hij suf. "Ik weet niet" "FILS DE PUTE!" vloekte hij. "Youssef rustig" "Tfoee! Ze hebben ons gevonden! Tfoeeee!" begon hij hard te vloeken . "Youssef rus..." De deur werd opengeklapt. 3 mannen kwamen naar binnen. Ze begonnen hem te slaan. "NEEEEE STOPPPP LAAT HEM!" begon ik te roepen. Ik hoorde hem roepen en kreunen van de pijn. Nee Youssef! Ik begon te huilen.

Ze gingen weg. "Youssef gaat het?" Hij antwoordde niet. "Youssef please antwoord?!" begon ik te panikeren. "Hmm ja" mompelde hij. Ik zuchtte uit opluchting. "Ilham hou je sterk" zei hij. "Maak je maar geen zorgen" "Het spijt me, wollah het spijt me. Dit is allemaal mijn schuld" "Maakt niet uit Youssef, we komen er wel uit" "Hoe dan he? Hoe? Naim weet er niks van, we zitten in een ander land, er is weinig kans dat..." "Ssshhhtt!" onderbrak ik hem. "We komen hier wel uit" zei ik zacht.

De deur werd opengeklapt. Een man kwam naar binnen, dezelfde man die me de vorige keer probeerde te verkrachten... Mijn hart begon sneller te kloppen. Hij grijnste naar me. "Jij bent toch die mooie dame van de vorige keer" zei hij en kwam dichter bij mij. Ik richtte mijn blik naar beneden. Ik bereid me al voor op het ergste.

Hij raakte mijn gezicht aan. "Je word knapper met de dag" zei hij lachend. Ik draaide mijn hoofd om. Hij gaf me een klap. "Als ik met je praat, dan kijk je naar me" "FILS DE PUTE WAT RAAK JE HAAR AAN?!" riep Youssef. Hij ging naar hem toe en gaf hem een klap. "BEN IK ZEMMEL DAT JE ROEPT TEGEN MIJ HE?!" riep de man. Youssef spuugde in zijn gezicht, waardoor de man hem maar klappen bleef geven. Youssef! Hou gewoon voor 1x je mond.

Hij ging weer weg. "Youssef gaat het?" "Ja super en met jou" Ik zuchtte. "Hou gewoon je mond, laat hun zeggen wat ze willen" "MIJN MOND HOUDEN?! MOET IK MIJN MOND HOUDEN TEGEN ZULKE VIEZE ZEMMELS TFOE!" riep hij boos. Ik besloot om er gewoon niet op in te gaan, anders word hij nog bozer.

2 uur later :

Ik zag dat het donker begon te worden buiten. Ik had doodhonger en dorst. Ik heb nog niks gegeten vandaag. Ik heb krampen aan mijn benen en armen. Ik zit al de hele dag in dezelfde positie. Mijn hoofd doet pijn. Laten we zeggen dat ik in een soort van nachtmerrie ben beland.

De deur werd weer opengeklapt. Deze keer kwam een man, ik schat hem rond de 25, naar binnen, gevolgd door 4 andere mannen. Hij was lang, had krulletjes, bruine ogen, een stoppelbaardje en dikke lippen. Alsof ik hem ooit al eens ergens heb gezien, maar ik weet niet meer waar.

Hij kwam voor mij en Youssef staan en keek ons met een gefronste blik aan. Ik keek hem in de ogen aan, maar toen hij me terug aankeek, keek ik weg. "Dus deze man is proberen ontsnappen van ons?" vroeg hij en ging dichterbij Youssef staan. "Ja chef" hoorde ik de 4 andere mannen zeggen. Hij is dus de chef...

"Adnane, er zijn..." "Ferme ta gueule zie je niet dat ik bezig ben!" onderbrak hij brutaal de man die naar binnenkwam. Damn, dus er bestaat toch nog erger dan Youssef. Hij kwam mijn richting op en keek naar me. Mijn hart begon sneller te kloppen en ik richtte mijn blik zoals altijd weer naar beneden. "En wie ben jij?" vroeg hij. Ik antwoordde niet. "Ik stelde je een vraag" zei hij kalm, maar eng kalm. "Ilham..." zei ik met bibberende stem. "Hmmm Ilham, achternaam?" "Saoudi..." "Saoudi??!" vroeg hij geschrokken. "Uh ja?" zei ik en hief mijn hoofd op. Ik zag de 5 andere mannen me ook raar aankijken. Ja Saoudi wat is er mis met mijn achternaam ezels.