Nieuwe stad, nieuw leven?

77

De bel ging en ik stond meteen op. "Hij is er!" riep ik in paniek. Mijn ma en Ilham begonnen te lachen terwijl ik de deur ging opendoen. "Kom in" zei ik en hij liep me achterna naar de woonkamer.

Hij groette mijn ma en Ilham. "Ik ben blij dat je zo serieus bent met mijn dochter" zei mijn moeder. Hij glimlachte verlegen. Kapot schattig. "Sowieso galti" zei hij. "Mohim wij moeten er vandoor" zei ik en trok hem mee. "Niet eens gedag heks" zei Ilham. Ik ging terug en gaf ze allebei een kusje. "Tot straks!" riep ik en liep samen met mo naar buiten.

We kwamen aan voor zijn deur. "Omg mo ik ben bang" zei ik. "Oh Amel hoeft echt niet" zei hij en nam mijn hand vast. Hij trok me mee naar binnen en ik volgde hem. Mijn hart klopte 10 x sneller. Ik liep samen met hem de keuken in waar zijn moeder stond. "Salam galti" zei ik verlegen. "Oh benti walikoum salam! Wat zie jij er prachtig uit" zei ze en nam me meteen in haar armen. Oh wow ze is echt lief, ik had meteen al een goed gevoel bij haar. Ik gaf haar een kus op haar hoofd. "Gaat alles goed met je?" vroeg ik. "Ja hoor en met jou?" "Ja gaat goed hmdlh" "Kom" zei ze tegen mij. "Jij blijft hier en maakt etay" zei ze tegen mo. Ik moest me inhouden om niet te lachen, want hij is niet echt die type die graag in de keuken staat. Ik knipoogde naar hem en volgde zijn ma.

We gingen naar de woonkamer en begonnen te kletsen over van alles en nog wat. Ze is echt zo lief, haar wil ik wel als schoonmoeder. Mohim erna kwam mo met de etay en niet veel later kwam zijn vader van zijn werk. Eerst was ik heel erg verlegen, maar erna gaf hij me ook een goed gevoel. Zijn ouders zijn allebei zo lief, wauw. Ik moet echt van geluk spreken.

"Mohim hoe zit het nu tussen jullie?" vroeg 3ami Said (vader van mo). Ik en mo keken elkaar aan zonder iets te zeggen. "We zijn nog altijd moslims en in de islam is het een verplichting om te trouwen" Ik knikte begrijpelijk. Hij heeft gelijk. We zijn geen kinderen meer, we zijn ondertussen al 22 en 24, dus we moeten stilaan aan trouwen denken.

"Dus wanneer ben je van plan om haar hand te gaan vragen?" vroeg 3ami Said. "Als het aan mij afhangt, volgende week al" antwoordde mo. Hij richtte zijn blik weer op mij. "Komt dat goed voor je uit?" "Uh j..aa...jaa" stotterde ik. "Oke dan komen we volgende week jou hand vragen" zei hij vastberaden. "YOEYOEYOEYY!" joelde galti Samia. "MIJN ZOON GAAT TROUWEN! IK MOET SAIDA, FATIMA, HAFIDA, HAFSA EN NAIMA BELLEN! OHJA EN JE TANTES VAN LE BLED!" riep ze. Ik keek naar mo en allebei schoten we gelijk in de lach.

Erna hielp ik met het opruimen van de tafel en de afwas en nam ik weer afscheid van galti Samia en 3ami Said. "Tot volgende week inshallah" zei hij lachend. "Inshallah" zei ik met een glimlach en liep samen met mo naar buiten.

"Amel besef je dat we gaan trouwen?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik besef het nog altijd niet!" Hij stopte en keek me diep in de ogen aan. "Ik dank Allah swt dat hij jou op mijn weg heeft gelegd" zei hij en drukte een kus op mijn hoofd. Ik voelde mezelf emotioneel worden en knuffelde hem. Oh wat hou ik toch zoveel van hem!

Hij legde me thuis af en ging daarna weer weg. Ik liep naar binnen en zat met mijn gedachtes letterlijk in de wolken. Volgende week komt Mohamed mijn hand vragen. Wat kan ik beter wensen?

"En?" vroeg mijn ma toen ik binnenkwam. Ik glimlachte en ging naast haar zitten. "Mama, ze komen volgende week mijn hand vragen" "Dat meen je niet?!" Ik knikte enthousiast. Ook zij begon te joelen en nam me in haar armen. "MIJN DOCHTER GAAT TROUWEN!" riep ze. Ik zag Ilham naar beneden sprintten. "WAT??!" Ik keek haar lachend aan en knikte. "OMGGG!" riep Ilham en sprong op mij.

Mohim de hele avond hebben we hierover zitten praten. Geen 1 van ons 3 kon het geloven dat ik ging trouwen. We sloten het af met een heerlijke filmavond en daarna gingen we elk naar boven. Ik zag dat ik 3 gemiste oproepen had van mo. Ik belde hem meteen terug en ging ondertussen in bed gaan liggen.