Nieuwe stad, nieuw leven?

170

De deur werd geopend en de dokter kwam naar binnen. "Goedemiddag" zei hij. "Goedemiddag" zeiden Youssef en ik tegelijk. "Hoe voel je je?" "Beter" zei Youssef met een glimlach. "Weet u waarom hij gisteren zo'n aanval kreeg?" vroeg ik. De dokter zuchtte en kwam dichterbij staan. "De kanker groeit verder, daardoor krijg je zulke pijnaanvallen, het gaat dus vaker voorkomen en elke keer erger... het enige wat wij eraan kunnen doen is morfine geven tegen de pijn" Ik slikte een brok weg en keek naar Youssef die begrijpend zijn hoofd knikte.

"Hoelang moet hij nog in het ziekenhuis blijven?" vroeg ik. "Hangt af van hoe je je voelt, als het blijft zoals nu, kan je over 3 dagen al naar huis" Wat zijn 3 dagen in vergeleken met alle weken die hij hier heeft doorgebracht... "Bedankt dokter" zei Youssef. De dokter knikte vriendelijk en gaf ons een hand. "Nog een fijne dag toegewenst en ik probeer morgen nog eens langs te komen, anders komt mijn collega wel" "Geen probleem" zei Youssef.

15u00 :

"Ik moet Ayoub gaan ophalen" zei ik terwijl ik opstond. Ik trok mijn jas aan, gaf Youssef een kusje en liep naar buiten.

Ik stapte de auto in en reed richting Ayoub's school. Ik haalde hem op en reed terug naar het ziekenhuis.

Ik zag dat hij zijn hoofdje tegen het raam legde en stilletjes aan zijn oogjes sloot. "Ben je moe schatje" Hij knikte. "Niet slapen, straks mag je slapen" "Waal gaan wij toe" "Naar papa" "Ligt papa in ziekenhuis" "Ja" "Gaat papa dood?" vroeg hij. Ik keek hem aan via de spiegel. "Nee Ayoub, papa is sterk" "Papa is stelk" herhaalde hij me.

We kwamen aan in het ziekenhuis. Ik haalde hem uit de auto en we liepen naar binnen. "Mama ik heb honger" zei hij. "Ja strakjes gaan we samen eten"

We liepen Youssef's kamer in en Ayoub rende meteen naar zijn bed. "Papaaa" riep hij. "Ewa kleine jongen" zei Youssef met een glimlach en nam hem op. Ze knuffelden elkaar, terwijl ik mijn jas uitdeed.

"Hoe was het op school?" vroeg Youssef terwijl hij Ayoub op zijn schoot zette. "Vertel papa wat je hebt gedaan" zei ik. "We hebben geklutseld en gespeeld op de glijbaan" zei hij. "En was je flink?" Ayoub knikte hevig. "Zo moet dat" zei Youssef en gaf hem een box.

"Papa wanneel gaan we samen voetballen" vroeg Ayoub. "Als ik uit het ziekenhuis mag, dan gaan we de hele dag samen voetballen in de tuin" "Wanneel mag je naal huis komen" "Over 3 daagjes inshallah" "Nog 3 keer slapen" zei ik. "3 keer" zei Ayoub en toonde 5 met zijn vingers. "Nee dat is 5, dit is 3" zei Youssef en liet zijn 2 vingertjes zakken.

"Zoveel keer slapen en dan komt papa naar huis" zei Ayoub terwijl hij trots 3 vingertjes in de lucht hield. "Ja" zei ik met een glimlach. "Maar waalom ben jij hier, jij bent toch sterk" "Papa is moe" zei ik. "Is papa moe" herhaalde hij me. Youssef knikte. "Ik moet goed slapen, zodat ik met jou kan voetballen" Ayoub glimlachte schattig. "Ja en dan gaan we samen parkje spelen en ijsje eten" "Inshallah" zei Youssef en drukte zich dicht bij hem toe. "Mama ook!" zei Ayoub en trok me in de knuffel.

19u39 :

"Geef papa een kus en doe je jasje dan aan" zei ik tegen Ayoub. Hij ging naar Youssef toe en gaf hem een grote kus en knuffel. "Tot molgen papa" zei hij. "Tot morgen strijder, goed zorgen voor mama he" zei Youssef met een knuffel. Ayoub knikte en trok zijn jasje aan. "Bon schat, ik kom morgen weer langs inshallah goed" zei ik en gaf hem een kus. "Ja bel me als je thuis bent" "Allez"

Ik stak Ayoub in zijn stoel en stapte in. Ik reed naar huis, terwijl ik mijn ma belde.

"Salam mama" "Walikoum salam benti alles goed" "Goed hmdlh, ben je thuis?" vroeg ik. "Ja schat" "Zin om bij mij te komen slapen?" "Is Youssef er niet?" "Nee hij ligt in het ziekenhuis" "Allah! Waarom?!" "Ik leg je later wel uit, ik kom je nu ophalen goed" "Safe" "Tot zo" "Tot zo hbiba" Ik legde af en reed naar mijn oude buurt. "Komt yemma bij ons slapen?" vroeg Ayoub. "Ja" "Yes!" zei hij blij.

Ik haalde mijn moeder op en reed naar huis. Thuis aangekomen, wou mijn moeder perse het avondeten klaarmaken. Ondertussen, stak ik Ayoub in bad en trok zijn pyjama aan. "Mama ik heb honger" "Ik weet het schat, yema heeft eten gemaakt en dan ga je slapen" Hij knikte en we liepen naar beneden. Alles lag al klaar op tafel. We namen plaats en aten met z'n drietjes.

20u46 :

Ik stak Ayoub in zijn bedje. "Mama kus" zei hij en drukte zijn lipjes tegen de mijne. "Slaapwel schatje" "Slaapwel mama" Ik glimlachte en liep de kamer uit.

Ik belde Youssef om te zeggen dat ik thuis was en alles in orde is. "Ik had je net in mijn gedachtes" zei hij. "Telepathie!" zei ik. Hij begon te lachen. "Bon schat ik ga proberen slapen, ben echt moe, slaap lekker en tot morgen inshallah" "Tot morgen inshallah" "Groetjes aan je ma" "Zal ik doen, slaap wel hbiba" "Slaapwel" Hij legde af en ik liep naar mijn kamer. Mijn ma lag naar tv te kijken. Ik ging naast haar liggen, we spraken nog en toen viel ik per direct in slaap.