Nieuwe stad, nieuw leven?

65

*hierboven Yanis*

Ik deed het hele huishouden en voor een moment hoopte ik dat Amel hier was zodat ze me zou helpen. Gesproken over Amel, ze neemt niet op? Ik belde mo om te vragen of alles wel goed ging met haar. Hij zei van wel, gewoon dat ze haar lader was vergeten. Ik geloofde het niet helemaal, maar waarom zou hij liegen? Dus ging ik maar verder in me eentje met het huishouden.

Ik plofte neer in de zetel. "Eindelijk" mompelde ik tegen mezelf. Net op dat moment hoorde ik de sleutel in de sleutelgat draaien. Mijn ma opende de deur en kwam naar binnen.

"Shokran liefje" zei ze en gaf me een kusje. Ik glimlachte. "Ga je kleden, ze komen zo meteen" "wie komt er?" "Mijn vriendin Saliha" Ik werd wit. Dat is de moeder van Yanis, ik hoop zo hard datie niet meekomt. Heb van die dag nog steeds geen bericht gestuurd.

Ik liep naar mijn kamer en ging op mijn bed liggen. Ik hoop echt dat Yanis niet meekomt en dat die moeder niet begint te praten over haar zoon. Wan ik wil nu niet trouwen.

Ik hoorde stemmen beneden. Ja shit ik moet me nog omkleden. Ik trok snel een jeans broek aan met een zwarte shirtje en stak mijn haren in een knot.

Ik liep naar beneden en trof de moeder van Yanis aan samen met zijn zusje denk ik. Oh wat een opluchting, hij zelf was er niet bij. Ik groette ze allebei en verwelkomde ze. Ze gingen zitten in de woonkamer, terwijl ik de thee en koekjes naar binnen bracht. Saliha en mijn moeder waren druk bezig met praten, dus ging ik naast dat meisje zitten.

"Hoe heet je?" vroeg ik lief. "Sara" zei ze verlegen. "Mooie naam" zei ik met een glimlach. "Jij bent Ilham toch?" Ik knikte. "Me moeder heeft al eens over je gesproken" Hoe nieuwsgierig ik ook was, ik durfde niet precies te vragen wat ze zei.

De deurbel ging. "Ilham" zei me ma. Ik stond op en liep naar de deur. Ik dacht was Amel ofso, maar tot mijn verbazing was het Yanis...

Met een rode kop, liet ik hem naar binnen. Hij is nu echt de laatste persoon die ik wou zien. Hij volgde me naar de woonkamer en groette mijn ma. Hij ging zitten naast zijn zusje en ik naast mijn moeder. Ik voelde zijn blik branden op mij, maar geen 1 keer heb ik zijn kant opgekeken.

"Ilham kom je me even helpen in de keuken?" vroeg me ma. Ik knikte en liep met haar mee.

Eenmaal in de keuken, besefte ik dat ze me gewoon wou spreken. "Dat is haar zoon, hij heet Yanis" Ik deed zehma dat ik niet wist wie hij was en knikte ongeinteseerd. "Hij is 22 en heeft een baan waarmee hij goed verdiend" "ja dus?" "Ilham hij is een goeie man" "En hoe weet jij dat? Ken je hem?" Ze zuchtte. "Leer hem beter kennen Ilham" Ik schudde mijn hoofd. "Hij staat me niet aan" "Je kent hem niet eens" Ik haalde mijn schouders op. "Luister naar je moeder, ik ga zulke dingen niet zomaar zeggen" zei ze en liep de keuken uit met een bord. Ik zuchtte, nam de andere bord en liep terug naar de woonkamer.

Ik ging zitten en kruiste de blik van Yanis. Snel keek ik weg en nam een slok van mijn thee. Nog nooit heb ik me niet op me gemak gevoeld thuis, tot vandaag, de dag dat yanis is langsgekomen. Ik vind het raar dat mijn moeder zo graag wil dat ik hem beter leer kennen? Ze weet toch dat ik niet zo iemand ben en trouwens, Youssef cirkelt nog altijd in mijn hoofd. Ook al heb ik hem al 4 maanden niet meer gezien of gesproken...

Ik stond op en liep naar boven om mijn lader te halen. Ondertussen belde ik Nisrine om te zeggen dat Yanis hier was.

"Wacht er klopt iemand op de deur" zei ik tegen Nisrine. "Jaaa" riep ik. De deur werd geopend en daar stond Yanis dan 😒

"Stoor ik?" "Eigenlijk wel" zei ik met een fake ass glimlach. Hij lachte en kwam toch naar binnen. Ik keek hel verbaasd aan. Hij kwam naast me zitten op bed en ik ging rechtop zitten. "Ik bel je zo meteen wel" zei ik tegen Nis en haakte af.

"Is er iets?" vroeg ik. "Ik wacht nog steeds op je berichtje" "Haha weet zelf niet meer of ik je nummer heb" "dan geef ik je die nu of beter, geef jij de jouwe" "hahaha dacht het niet" Hij lachte smooth. "Ben je zeker" Ik knikte. "Ik kom wel aan je nummer" "veel succes" zei ik met een glimlachje. Hij lachte en verliet mijn kamer. Daarna belde ik Nisrine weer en vertelde haar zowat alles.

"Ilham!!" riep me ma. Ik liep naar beneden en zag de moeder van Yanis, zijn zusje en hijzelf voor de deur staan. Ik gaf zijn ma en zusje 2 kusjes en hem gaf ik een hand. Hij kneep er in en keek me diep in de ogen aan. Ik liet snel los en ging terug naar boven.

~

Ik lag op me bed te denken aan van alles en nog wat. Amel die niet antwoord, Yanis die opeens op bezoek komt, me ma die wil dat ik met hem trouw, like what's going on here?

Ik woelde onder mijn lakens terwijl ik druk aan het appen was met wat vrienden. Ik kreeg een berichtje van een onbekend nummer.

... : ik zei toch dat ik aan jou nummer zou komen

Yannis 😒