Nieuwe stad, nieuw leven?

106

Hij keek me doordringend aan en verliet de kamer. Ej wats zijn probleem, ik heb een mooie achternaam oke.

"Ken je hem?" vroeg Youssef. "Ja is me oude buurman" Hij keek me met grote ogen aan. "Grapje, ik ken hem niet" "Dit is echt geen gepast moment om grapjes te maken" zei hij. "Ja en toch maak ik ze" Hij keek me weer met zijn standaard gefronste blik aan.

...

De deur werd weer opengeklapt. Wesh is het hier opendeurdag wela. Ik hief mijn hoofd op en zag dezelfde man als daarnet. Die Adnane ofso iets. Hij kwam naar me toe en maakte mijn touwen los zonder wat te zeggen. Hij nam me bij mijn armen vast en trok me mee. "EY NAAR WAAR BRENG JE HAAR!" riep Youssef. "Hou je bek als je niet wil dat ik je neerschiet" zei Adnane dood normaal. Ik keek Youssef bang aan en volgde Adnane.

Youssef :

Putain ze hebben haar mee! Als ze haar aanraken, dood ik ze allemaal 1 per 1. Ik ben 4 jaar weggevlucht om mezelf en haar te beschermen, eindstand, pakken ze ons toch tfoe.

Ik maakte me zorgen, ik wil niet dat ze haar aanraken. Als haar iets overkomt, vergeef ik het mezelf nooit. Ze word zomaar in dingen meegesleurd, waar ze niks mee te maken heeft. Het spijt me Ilham, ook al heb ik dat al 1800 keer gezegd.

Ilham :

Ik liep rustig met hem mee naar boven. Ik had kramp aan mijn benen, dus ik nam al mijn tijd. "Ewa zeed!" riep hij ongeduldig. "Uh jij hebt geen kramp, dus je hebt makkelijk lopen" Hij zuchtte en trok me mee.

We liepen een kamer in waar er een stuk of 10 mannen stonden. Ik voelde me meteen ongemakkelijk. 20 ogen die me aanstaarden. "Zit" zei hij. Ik deed wat hij zei zonder discussie, wil niet verkracht worden of dergelijke.

"Is zij dat?" vroegen ze. Adnane knikte en ging rechtover me zitten. Ik richtte mijn blik naar beneden. Al die aandacht op mij, daar kan ik dus echt niet tegen. "Ze is wel veranderd" zei  iemand. Kifesh veranderd, vanwaar kent hij mij. Rare mensen, ze doen phel ik ben opgegroeid met hun ofso. "Ga weg" beval Adnane. Iedereen verliet de kamer en ik hoorde de deur achter me dichtgaan.

Ik voelde Adnane zijn blik op me branden. Ik keek hem voor 2 secondjes aan en weer weg. Hij is zo een type waar je niet naar durft te kijken. Je schaamt je meteen. Ik richtte mijn blik weer op de grond. Hij stond op en kwam naar me toe. Hij hief mijn hoofd op en keek me diep in de ogen aan. Eh wollah hij is kk raar. Ik draaide mijn blik weg en keek weer naar de grond.

"Ilham" zei hij zacht. Zijn stem was zacht en rustig, niet zoals normaal. Ik begon het warm te krijgen. Ik stres voor dood, wat is dit allemaal. Wollah ik volg echt met niks. Al die rare dingen die me overkomen. Ik heb uitleg nodig.

"Je bent zo gegroeid" zei hij en nam me in zijn armen. Uhm?

Hij nam mijn hoofd vast. "Ilham kijk naar me" zei hij. Ik keek hem aan. "Ilham ik ben het Adnane" Ja ik weet wel dat je Adnane heet, maar wie thaaa fuck ben jij? Dacht ik.

"Ik ben het Adnane je broer" zei hij.

Adnane je broer

Adnane je broer

Adnane je broer

Adnane je broer

...