Nieuwe stad, nieuw leven?

169

Ik opende mijn ogen door Ayoub die mijn gezicht aaide. Ik glimlachte en drukte een kusje op zijn wangen. "Goed geslapen?" Hij knikte. Ik keek naar het uur. 06:52. Hij moet naar school.  Ik stond op en bracht hem naar de badkamer. Ik waste zijn gezicht en de mijne.

"Mama wat is er met papa?" vroeg Ayoub toen we de badkamer uitgingen. "Hij is een beetje ziekjes, maar het komt goed, nu ssshtt en laat hem verder slapen" zei ik en trok zijn schoenen en jasje aan. Voor we weggingen gaven we hem allebei een kusje en verlieten we de kamer.

Ik reed snel naar huis, stak Ayoub in bad, kleedde hem om en bracht hem naar school. "Ik kom je strakjes halen goed" Hij knikte, gaf me een kus en liep zijn klasje in. "Dada mama" Ik zwaaide nog 1 keer voor ik weg ging en ging weg.

Het was nog maar half 9, dus besloot ik om snel naar huis te rijden. Ik sprong onder de douche en kleedde me om. Ik nam wat kleren mee voor Youssef, want wie weet hoelang hij daar weer moet blijven en reed richting het ziekenhuis.

Youssef :

Ik opende mijn ogen en bevond me alleen in de kamer. Waar zijn Ilham en Ayoub?! Ik ging rechtop zitten. "Ah shit" mompelde ik en ging weer liggen. Ik keek naar het uur. 09u07. Ik wou net bellen, maar de deur ging open. Een verpleegster kwam binnen met een karretje. "Goedemorgen meneer" "Goedemorgen" "Hoe voel je je?" "Al beter dan gisteren" "Goed, ik kom je spuitje geven en dan mag je ontbijten" Ik knikte en trok mijn trui naar boven, terwijl zij de spuit klaarmaakte.

Ze legde het ontbijtplateau op mijn schoot. "Smakelijk" "Bedankt, weet u misschien wanneer de dokter langskomt?" "Normaal gezien komt hij deze middag" "Goed bedankt" Ze glimlachte vriendelijk en ging weg. Ik zuchtte. Die eten hier, is oneetbaar, maar omdat ik zo'n honger had, besloot ik maar om een boterham te smeren.

Ilham :

Ik klopte aan en liep naar binnen. Hij zat op zijn bed een boterham te smeren. Ik glimlachte. "Ik heb ontbijt mee" zei ik. "Reddende engel" Ik lachte en liep naar hem toe. Ik drukte een kusje op zijn wang en legde het ontbijt op zijn plateau. Ik ging zitten aan tafel en we begonnen te ontbijten.

"Ben je klaar?" vroeg ik. Hij knikte. Ik ruimde de plateau op en legde het op tafel. "Kom bij me zitten" Ik ging zitten op zijn bed. "Nee bij mij" zei hij en trok me naar zich toe. Hij drukte een kusje in mijn nek. "Heb je Ayoub afgezet?" "Jup" "Hoe laat ben je opgestaan?" "06u52 stipt" zei ik lachend. "En hoe laat ben je gaan slapen?" "Doet er niet toe" "Je hebt niet geslapen he?" "Jawel jawel" "Hoelang? Een uurtje?" "Meer" "Je slaapt niet meer door mij, sorr..." "Youssef stop!! Stop met je elke keer te verontschuldigen! Nee het is niet jou!" "Ik wil gewoon dat je weet dat..." Ik kuste hem voor hij zijn zin kon uitspreken. "Ja ik weet dat je van me houd en ik hou ook van jou, altijd al gedaan en zal ik doen tot mijn laatste adem" Hij glimlachte en trok me naar zich toe. "Wat heb ik gedaan om zo'n vrouw te verdienen" zei hij dankbaar. Ik glimlachte en plaatste mijn hoofd op zijn schouder.

Zo bleven we uren met elkaar lachen en praten, net 2 tieners die nog in het beginfase zitten van hun liefde. Zonder enig probleem of zorg. Op zulke kleine momenten besef je dat de kleine dingen in het leven je het gelukkigst maken. Maakt niet uit welke schoenen je draagt, of hoe duur je broek was, hoeveel je hebt betaald voor je blush of foundation en hoe graag je de nieuwe Iphone wil. Wees gelukkig met wat je hebt, want op een dag, kan alles weggaan alsof het er nooit is geweest.