Nieuwe stad, nieuw leven?

90

Ilham :

De zwarte bmw stopte voor me en 2 mannen stapten af. Ze namen me vast en duwde me naar de auto. Ik probeerde tegen te stribbelen, maar ze waren veel te sterk. Ik werd in de auto geduwd. Ik hoorde nog iemand mijn naam roepen en ik zou bijna kunnen zweren dat het Youssef zijn stem was. Aghja, dat droomde ik alleen maar.

Ik voelde dat ze me een spuitje gaven en in no time, viel ik flauw.

Youssef :

Ik rende naar huis en belde 10 x na elkaar aan. Samir deed de deur open. "Waarom be..." Ik duwde hem aan de kant en ging meteen naar Naim. Ik liep zijn bureau in zonder te kloppen, maar hij was er niet. Putain waar is hij! Ik liep gehaast naar boven. "NAIM!!" riep ik. Ik zocht in alle kamers, ik liep terug naar beneden en kwam hem tegen in de gang.

"Naim... ze hebben Ilham mee" zei ik buitenadem. "Wat? Wie heeft Ilham mee?" "De BXX'ers!" Hij zuchtte. "Ik ging je nog zetten let op, want ze weten dat jullie terug zijn in België" Ik vloekte in alle talen. "Wat nu he? Wat nu?! Ze hebben Ilham mee! Ze heeft er niks mee te maken, allemaal door mij tfoe! Wat gaan ze haar aandoen? Ik zweer ik ga ze allemaal doden 1 per 1" riep ik en sloeg alles kapot rond me heen. Naim kalmeerde me en zei dat hij er alles voor zou doen om haar zo snel mogelijk te vinden.

"Ik ga nu opzoek naar haar" zei ik en nam zonder te vragen zijn autosleutels. Ik liep de deur uit en stapte de auto in. Het spijt me Ilham, dit komt allemaal door mij. Zij weet hier niks van en heeft er helemaal niks mee te maken.

Ilham :

(ondertussen 2 uurtjes later)

Ik opende mijn ogen en had bonkende hoofdpijn. Ik greep mijn hoofd vast en kon wel huilen van de pijn. Waar ben ik? Ik probeerde rechtop te zitten, maar dat ging zelf niet.

Uiteindelijk lukte het me wel. Ik keek rond me heen, maar herkende niks. Ik kon me nog herinneren dat ik in een auto werd geduwd. Ik stond moeilijk op en liep naar de deur. Ik begon er hard tegen te kloppen en te schreeuwen. "HELPPP!! IK HEB NIKS GEDAAAAN! AUB LAAT ME HIER UIT!" huilde ik.

5 minuten later en nog steeds niemand die gekomen is of open deed. Nou ja, wat dacht ik zelf dan? Dat ze me zomaar zouden laten gaan? Ik wil zelf niet denken aan wat er zal kunnen gebeuren. Misschien word ik verkracht of vermoord. Misschien zie ik mijn familie en vrienden nooit meer terug? Mijn moeder! Die moet zeker en vast dood ongerust zijn. De tranen vonden hun weg weer naar beneden. Wie heeft dit in godsnaam kunnen doen en waarom ik?

Ik hoorde een paar stemmen. Ik beval mezelf om te stoppen met huilen. Ik veegde mijn tranen weg en luisterde naar wat er gezegd werd. "Gaan jullie maar weg, ik hou me wel bezig met haar" Wat wil hij hier mee zeggen? Toch niet wat ik denk he? Ik voelde mijn ogen prikken, maar liet geen traan zakken.

De deur werd opengeduwd en ik zag een man, ik schat hem ongeveer rond de 35. Hij was lang, had bruin haar, blauwe ogen en een dikke neus. Hij komt me helemaal niet bekend voor. Ik richtte mijn blik naar beneden. "Ah je bent al wakker" zei hij met een grijns. "Het is dus snel uitgewerkt bij jou" zei hij en kwam naast me zitten op bed. Hij liet zijn gezicht glijden op mijn wang en ging zo naar mijn haren. Ik draaide mijn hoofd om. "Zeg me, is deze mooie dame al ontmaagd of krijg ik de eer?" Ik antwoordde niet. "Wees maar niet bang, ik doe het wel rustig aan" zei hij en begon te lachen. "Tfoe! Je gaat helemaal niks doen" zei ik en ik gaf hem een klap. Ja dom van me, maar het was groter dan mezelf. Geschrokken keek hij me aan. "BEN IK EEN HOEREZOON DAT JIJ MIJ ZOMAAR KOMT SLAAN? EEN HOER VAN DE STRAAT GEEFT MIJ EEN KLAP HEEE??!" riep hij en trok aan mijn haren. "Aaaauwww stop!! Je doet me pijn!" kreunde ik van de pijn. "JIJ HEBT ER VOOR GEVRAAGD, DUS WE DOEN HET OP DE HARDE MANIER!" Hij scheurde mijn shirt, geen idee hoe hij dat heeft gedaan en gooide het op de grond. Hij trok met geweld mijn broek uit en duwde me hard op het bed. Ik bevond me nu alleen in mijn onderhemdje en onderbroek. Ik schaamde me kapot.

Hij trok zijn shirt en broek uit en kwam bovenop me liggen. Hij plaatste zijn lippen in mijn nek en ging zo rustig naar beneden. Ik bewoog alle kanten op en probeerde hem van me af te duwen, maar niks hielp. Ik zocht iets, iets waarmee ik hem kon slaan. Ik draaide me om en zag een vaas op het nachtkastje liggen. Waarom ze hier een vaas hebben liggen? Geen idee, maar dit is mijn enigste kans. Ik greep er met al mijn kracht naar. Meneertje had niks door, want die was druk bezig met zuigplekken te geven tfoeee. Hij ging me net zoenen en BAMMMM ik sloeg die vaas met al mijn kracht op zijn hoofd. Voor een seconde dacht ik dat het me niet was gelukt, maar toen ik zag dat hij niet meer bewoog, stond ik zo snel mogelijk op.

Ik nam mijn jas, broek en tas en rende naar beneden. Ik probeerde de deur open te doen, maar hij was op slot. Shiiittt!! Ik begon rond te lopen in het huis, op zoek naar iets waarmee ik de deur kon openen.

Ik vond niks, helemaal niks om de deur mee te openen. Ik liep langs de toilet en zag een raam. Een raam waar ik net tussen kon kruipen. Snel opende ik die en gooide mijn gerief naar buiten. Op het moment dat ik uit het raam wou gaan, hoorde ik geluiden van boven komen. SHIIITT HIJ IS WAKKER!