Nieuwe stad, nieuw leven?

147

Huilend zat ik op mijn bank te denken aan alles wat me ooit is overkomen en waarom ik het zo ver heb laten komen. Ik wil Adnane helemaal niet kwijt geraken door mijn verleden, want we bouwen toch samen een toekomst op.

Er werd weer aangebeld. Ik veegde snel mijn tranen weg en stond op. Ik liep naar de deur en deed open.

"Adnane...?" Hij liep langs me heen naar binnen en ging zitten zonder wat te zeggen. Ik richtte mijn blik naar beneden en durfde helemaal niks te zeggen. Mijn hart begon sneller te kloppen.

"Adnane...ik..." stotterde ik. "Het is hypocriet van mij om nu te zeggen dat je een hoer bent, als ik zelf al veel haram heb gedaan" zei hij. Ik hief mijn hoofd op en keek hem aan. "Ik ga je niet oordelen door je verleden, maar ik wil dat je me eerlijk verteld wat er allemaal is gebeurd en ik herhaal, ik wil dat je EERLIJK bent Nisrine" Ik knikte en begon hem alles te vertellen van a tot z...

Zijn kaaklijn was helemaal opgespannen. "Hoe heet je ex?" "Soule...yman" "Souleyman... beschrijf hem fysiek" "Lang, breed, grote ogen, bruin haar,..." "Ik weet al over wie je het hebt en hij komt er niet zomaar van af" waren zijn laatste woorden voor hij de deur uitging.

03:19 :

Ik lag in mijn bed naar de plafond te staren. Adnane zijn laatste woorden bleven maar in me hoofd zweven. "Hij komt er niet zomaar van af" Hoe kent hij Souleyman? Uiteindelijk viel ik in slaap na 10000 vragen in mijn hoofd.

Ilham :

Youssef kwam thuis aan. Hij had eten voor me mee. Ik at het op en voor de rest van de avond bleven we in bed liggen.

03:20 :

Ik werd opeens wakker door hevige pijn in mijn buik. Oh my god wat is dit! Ik stond op en liep naar de badkamer. Ik gaf alles over wat ik had gegeten. Ik voelde me zo misselijk en had bonkend hoofdpijn. Oh nee niet weer!

"Youssef!" Hij werd wakker. "Ik heb pijn" zei ik huilend van de pijn. Hij ging meteen rechtop zitten. "Waar?" Ik wees naar mijn buik en hield mijn buik vast. Hij stond op en kleedde zich in 1 2 3 aan. "We gaan naar het ziekenhuis" Ik trok mijn jas aan. Hij nam me op en bracht me naar de auto.

Aangekomen aan de spoedafdeling, wachtte we. Ik had zoveel pijn oh my god. Ik ging op de grond zitten en duwde haar op mijn buik. Zulke krampen heb ik nog nooit gehad.

Een kwartier later, kwam een verpleegster erbij. We liepen met haar mee en ze deed enkele testjes bij me.

04u30 :

Ik lag op het ziekenhuisbed te wachten op de dokter die zo meteen langs zou moeten komen. Youssef was in slaap gevallen meskeen. Hij heeft de laatste tijd niks anders gedaan dan zich bezighouden met mij. Hij deed zelfs de was en de strijk. Schattig toch?

Er werd geklopt en de dokter kwam binnen. "Dag dokter" zei ik en schudde Youssef wakker. "Salam" zei Youssef. Ik begon te lachen. "Let niet op hem, hij is pas wakker" zei ik. De dokter lachte. "Gaat het wat beter met je?" Ik knikte."De krampen zijn voorbij"  Hij glimlachte. "Wel deze keer heb ik goed nieuws bij me, u bent namelijk zwanger" Zei hij nu net zwanger of heb ik hem verkeerd verstaan?

"Zwanger?" herhaalde Youssef. "Ja" Ik keek Youssef ongeloofwaardig aan. Hij stond in een ruk op en nam me in zijn armen. Ik had tranen van geluk, deze zag ik echt niet aankomen. Ik dacht dat hij eerder met slecht nieuws zou komen...

"U mag dus nu het ziekenhuis verlaten, verder zou ik een afspraak maken bij de gynaecoloog"  zei de dokter. "Zal ik doen, vriendelijk bedankt"  zei ik en stond op. Ik schudde zijn hand en liep samen met Youssef naar buiten.

"JE BENT ZWANGER ILHAMMM BESEF EEN MINIE YOUSSEF EN ILHAM IN JE BUIK!" riep hij eenmaal we buiten waren. Hij nam me op en maakte een rondje. Ik glimlachte. "Eindelijk" zei ik. Hij legde me weer neer, gaf me een hand en we liepen naar de auto.

Nisrine :

07u38 :

Ik werd wakker door geklop. Ik ging open doen en zag niemand minder dan Adnane. "Waar was je?" vroeg ik slaperig. "Maak je maar geen zorgen, ga terug slapen" zei hij. Ik liep meteen mijn kamer in en ging terug slapen.

10u40 :

Ik stond op en liep naar de badkamer. Ik deed mijn ochtendroutine en ging naar de keuken. Ik trof Adnane slapend aan op de bank. Wat sliep hij toch schattig. Ik haalde een deken van mijn kamer en legde het op hem. Daarna ging ik naar de keuken en maakte ik ontbijt voor ons tweetjes.

Ik maakte hem wakker. "Sta op" "Hmmm" mompelde hij. "Kom op, ik heb ontbijt gemaakt" Hij opende zijn ogen. "Diksak" Hij stond op en liep naar de badkamer. Daarna kwam hij met mij ontbijten.

"Wat heb je gister gedaan?" "Die guy afgeslacht" zei hij dood normaal. "Wat?" "Ik heb hem zijn verdiende loon gegeven" "Je hebt hem toch niet...gedood...?" "Zie ik eruit als een monster?" "Uhm j..." "Beter hou je je antwoord voor jezelf" Ik begon te lachen. "Rustig waarom zo slecht gezind" zei ik.

"Omdat jij ook dingen over mij moet weten" zei hij. "Zoals?" "Ik heb ook veel fouten begaan, ik ben niet heilig en ik heb ook een zware verleden" "Vertel" "Ik ga niet graag in op de details, maar ken je de bende BXX'ers?" "Ja" "Ik ben de baas" "Baas? Is daarom iedereen bang van je?" Hij knikte. "Oh my god, mijn vriend is maffia!" "Mijn vriendin is een hoer?"  Oke die kwam hard aan.

"Ik maak maar een grapje" zei hij en trok me in zijn armen. "Ok" zei ik droog. "Nee maar ik ben van plan om te stoppen, maar het is moeilijk" "Begrijp ik wel" "Ik ben het beu die haram dingen, ik wil de goede pad opgaan, maar het lukt me niet" "Ik ben er voor je en ga je helpen, al ben ik zelf niet de perfecte moslim, ik doe me best" "Bid je?" vroeg hij. "Ja altijd op tijd"  zei ik. "El hamdoulilah" "Ja, dus sta op, doe je wassing en begin vandaag ook!" zei ik tegen hem. Hij keek me aan. "Kom op! Als je wil veranderen, moet je nu beginnen!" zei ik en trok hem recht.