Nieuwe stad, nieuw leven?

68

Mo :

Ik werd wakker gebeld door Naim. Slaperig nam ik op. "Ja" "mo" zei een andere stem. "Youssef?" "Ja" "ewaa broer alles goed?" "Haha ja met jou?" "Ja ja hmdllh" "Kan je langskomen?" "Nu?" "Als je kan" "safe kwartiertje en ik ben bij je" "safe tot zo" "ciao" Ik legde af en stond op. Ik waste snel mijn gezicht, trok mijn psg trainingspak aan en ging de deur uit.

Ik kwam aan bij Naim en ging meteen naar boven, naar Youssef zijn kamer. Ik klopte aan en liep naar binnen. Ik zag hem liggen op zijn bed. Toen hij me zag, glimlachte hij en stond op.

We namen elkaar in elkaars armen en gaven elkaar een mannelijke knuffel. Het deed me goed om hem terug te zien, proper en verzorgd. "Ik heb je gemist bro" zei ik. "Ik ook man" "werd wel tijd dat je terug ging komen he" zei ik. Hij glimlachte een beetje ongemakkelijk.

"Wou je me spreken?" "Ja" "waarover?" "Ik ga binnenkort weer weg" "Weer weg? Hoe bedoel je?" "Ik en Samir gaan naar Frankrijk" "Waarom?" "Omdat het te gevaarlijk is nu om hier te blijven" Ik zuchtte. "Verlaat je ons al" "ik kom wel terug, maar nu is het beter om even weg te gaan" "ja ik ga je niet tegenhouden" Hij glimlachte.

"Ik ga morgen langs bij mijn ouders" zei hij. "Echt?" Hij knikte. "Is echt nodig, want ze zijn er kapot van" "weet ik, ben er zelf ook kapot van" "ghair inshallah" "inshallah" herhaalde hij zachtjes.

"En Ilham?" Om eerlijk te zijn, wachtte ik al de hele tijd op die vraag. "Gaat alles goed met haar?" vroeg hij. Ik knikte. "Alles gaat goed hmdlh" Hij zuchtte. "Pfff wollah ik heb haar dood gemist, elke dag dacht ik aan haar, je kan het je niet voorstellen" "wil je dat ik haar zeg, dat alles goed gaat met jou?" Hij schudde zijn hoofd. "Nee want ik ga binnenkort weer weg, ik wil haar geen pijn doen" Ik knikte begrijpend.

"Draagt ze mijn ketting nog steeds?" "Ja haha vanaf de eerste dag al" Hij glimlachte en bracht zijn hand naar zijn nek. Hij had zijn ketting ook aan. Ook al zijn ze ver weg van elkaar en hebben ze elkaar al maanden niet gezien, ze blijven verbonden. Hun liefde is zo sterk, dat geen enkel afstand of periode hen kan doen scheiden.

"Draag goed zorg voor haar aub" vroeg hij me. "Zal ik doen" "shokran bro" "en Youssef, ze houd nog van je" Hij glimlachte. Een glimlach die diep diep van zijn hart kwam.

Ik begon over iets anders te praten, zodat hij Ilham een beetje vergat. We spraken een beetje over de voorbije dagen.

Toen het laat werd, besloot ik om weg te gaan. Ik had nog beloofd aan Amel om bij haar te gaan. Ik nam afscheid van Youssef en beloofde hem morgen te komen.

Aangekomen in het ziekenhuis, sloop ik naar binnen, zonder dat iemand me zag. Ik ging naar Amal's kamer en trof haar daar slapend aan onder haar dekens. Ik gaf haar een nachtkusje en ging naast haar zitten.

De volgende morgen maakte ze me wakker. Ik opende mijn ogen. "Ben je wakker" Ze knikte. "Wanneer ben je gekomen?" "Gisternacht" "Hebben ze je gelaten?" Ik schudde lachend mijn hoofd. "Ben naar binnen geglipt" "haha aww" zei ze en kneep in mijn wang. Ik stond op en duwde een kus op haar hoofd. "Ik ga ontbijt halen ja" "dankje ben die eten hier beu" Ik knipoogde en liep de kamer uit.

Ik stond in de rij, toen mijn gsm rinkelde. Ik nam op. "Hallo?" "Ja met Youssef" "Oww goeiemorgen" "goeiemorgen goed geslapen?" "Ja jij" "ja hmdlh waar ben je nu?" "Ziekenhuis" "ziekenhuis?" "Ja Amel ligt hier" Hij zweeg voor een momentje. "Ik kom" "naar hier?" "Ja" "safe" "stuur me verdieping en kamer" "is goed" "ciao" Ik legde af en betaalde het ontbijt.