De getalenteerde 17-jarige Ilham, verhuist samen met haar moeder en haar zusje Amel naar een nieuwe stad, nadat hun vader hun verliet op jonge leeftijd. Welke gevolgen brengt de nieuwe stad met zich mee?
In de auto was het stil. Ik wil gewoon naar huis en slapen. Hij heeft me echt mhaseb gemaakt.
Hij parkeerde zijn auto. Ik stapte af en liep meteen naar ons gebouw. Het was al 00u00, maar er zaten nog steeds jongens voor de deur. Ik richtte mijn blik naar beneden en liep langs ze voor bij. Ik ben echt niet gepast gekleed om hier te lopen. Ik hoorde ze dingen fluisteren en mompelen, dus versnelde ik mijn pas.
Ik liep naar boven. Ik hoorde Youssef zijn voetstappen achter mij. Ik stopte aan onze deur en wachtte tot hij zou opendoen.
Ik liep rechtstreeks naar mijn kamer, kleedde me weer om in mijn oversized nike trui, deed mijn make up af en stak mijn haren in een staart. Ik ging in bed liggen en probeerde te slapen, maar het lukte me niet.
Ik bleef maar denken aan Youssef. Hoe hard hij is veranderd. Vroeger zou hij me nooit, maar dan ook nooit slet genoemd hebben en nu zegt hij dat alsof het normaal is. Dit is niet de Youssef waar ik verliefd op hem geworden, maar de gevoelens zijn er wel nog steeds.
2u48 :
Ik ging rechtop zitten en stak het licht aan. Ik kan niet slapen. Ik stond en liep naar de woonkamer. Ik zag Youssef in het balkon staan met zijn sigaret weer in zijn handen. Ik zuchtte. Hij draaide zich om en keek me aan. Ik richtte mijn blik naar de grond en draaide me om. Ik liep terug naar mijn kamer en begon te huilen.
Ik hou van hem. Ik hou veels te veel van hem. Ik ga nooit van iemand anders kunnen houden. Kijk naar Yanis... nooit heb ik van hem kunnen houden, ook al gaf hij me alles wat ik nodig had. Mijn hart blijft terug kruipen naar Youssef. Waarom?! Waarom kan ik hem gewoon niet los laten, waarom...
Met betraande ogen, viel ik in slaap.
De volgende morgen stond ik op. Ik bleef in mijn bed liggen en dacht aan gisternacht. Ik ben weer huilend in slaap gevallen. De laatste tijd, is dat een gewoonte van me geworden. Ik stond op en liep naar de badkamer. Mijn ogen stonden een beetje dik. Ik waste mijn gezicht en poetste mijn tanden.
Ik liep naar de woonkamer. Youssef was er niet. Ik maakte ontbijt voor mezelf en belde mijn zusje. Ik wil haar lieve stem horen die me zoals altijd weer rustig kan maken.
Een uur later :
Ik was nog steeds met Amel aan de lijn. We waren bezig over schoenen en telefoons. Alleen zij kan mij op andere gedachtes zetten, want om eerlijk te zeggen heb ik niemand anders. Mijn moeder en mijn zusje, geen vriendinnen, geen vrienden, geen vader, geen man, niks. Mijn vrienden en vriendinnen van vroeger zijn nu allemaal hun kant op en ik die dacht, dat sommige voor het leven waren...
Ik hoorde de voordeur opengaan. "Hij is er" zei ik zacht tegen Amel. "Gewoon negeren" zei ze. Hij kwam naar binnen, ik gunde hem niet eens een blik. Hij ging naar zijn kamer en liep daarna de douche in. Ik stond op en ging naar mijn kamer, heb geen zin om bij hem in de buurt te zitten.
"Schat, ik ga je moeten laten" zei Amel. "Is goed babe" "Mis je en ik probeer je vanavond wel te bellen" "Is goed" Ze legde af en ik ging weer liggen in mijn bed. Ik hoorde de bel gaan. Ik stond op en ging opendoen, aangezien Youssef aan het douchen was.
Een meisje, van ongeveer 20, stond voor de deur. Ze had lang bruin haar, bruine ogen en was best wel schattig. Ze had een bord vast in haar handen. Toen ze me zag, keek ze me versteld aan. "Is Youssef hier?" vroeg ze. "Ja, kom in" Ik liet haar binnen en liep met haar naar de woonkamer. "Hij is aan het douchen" zei ik. "Oke, ben je zijn vriendin?" vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. "Gelukkig" zei ze glimlachend. Ik weet niet wat ze ermee bedoelde, maar ik ging er niet op in. "Ik ben Yasmin trouwens" zei ze. "Ilham" zei ik vriendelijk.
Ik hoorde de deur opengaan en draaide me om. Youssef kwam uit de badkamer. Toen hij Yasmin zag, fronste hij zijn wenkbrauwen. "Wat doe je hier?" vroeg hij. "Ik heb gehoord dat je terug was, dus kwam ik een bezoekje brengen" "Hmmm" zei hij en keek me aan. Ik legde het bord in de keuken en liep naar mijn kamer.
Ik kleedde me om. Ik deed een zwarte broek met een zwarte topje aan. Mijn haren liet ik los, want die had ik gisteren gestijld. Ik bracht wat mascara en lipgloss op en trok mijn witte huaraches aan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik nam mijn tas en liep mijn kamer uit. Ik zag Youssef met dat meisje in de zetel zitten. Ik gaf er niet te veel aandacht aan, al deed het me wel iets. Ik liep naar de deur. "Naar waar ga je?" vroeg hij. "Stad" zei ik droog en ging de deur uit voor hij iets kon zeggen. Ik liep zo snel mogelijk naar beneden zodat hij me niet kon tegenhouden. Ik heb kleren nodig en spullen voor mijn kamer.
Ik kwam beneden aan en zoals altijd zaten die jongens er. Ik liep naar buiten, ze keken me allemaal aan. "Uhm sorry, weten jullie welke bus ik moet nemen om naar de stad te gaan?" vroeg ik met mijn blik gericht op de grond. "Ja bus 55, aan het einde van de straat, links" "Ok bedankt" zei ik en liep door. "Wacht ik loop wel met je mee" Ik draaide me om en zag 2 jongens naar me toe lopen. Een zwarte en een Marokkaan denk ik. Ik schat ze ongeveer 18 & 19.
Ze stelden zichzelf voor. Die zwarte hete dus Mamadou en de andere Idris, hij was een Algerijn. "Hoe oud ben je eigenlijk?" "23" Idriss zuchtte. "Veel te oud voor jou he Idriss" zei Mamadou. Ik begon te lachen, hij heeft echt een grappige zware stem. "Jij bent toch de vriendin van Youssef?" vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. Ze keken me raar aan. "Ik bedoel jawel jawel" zei ik snel voor ze denken dat ik 1 of andere hoer ben die met hem slaapt. "Hij is echt mysterieus die gast" zei Idris. Ik knikte, eindelijk iemand anders die het ook zegt.
"Ja ene moment is hij blij, ander moment is hij boos" "Echt bipolair die gast" zei ik. Ze begonnen te lachen. "Maar ik heb hem wel graag" zei Idris. Mamadou knikte. Ik zweeg.
Ze hebben samen met mij gewacht op de bus. Ik bedankte hun en ging naar de stad. Ik kocht wat kleren, inclusief pyjamas en een paar spullen voor mijn kamer. Ik keek naar het uur en zag dat het al 19 uur was. Ik nam snel mijn bus en ging terug naar huis.
Ik kwam Idris en Mamadou tegen voor de deur. Ik groette ze snel en liep naar boven met 10 zakken. "Moeten we helpen?" vroegen ze. "Nee merci" Ik liep verder naar boven en klopte aan. Na 3 minuten ging de deur pas open. Het was Yasmin. Ik glimlachte en liep naar mijn kamer. Ze is er dus nog steeds...
