Obsessed

04 - Asshole

Chapter 4: Asshole

Aeiou's P.o.V

Kakatapos lang namin kumain. Masarap naman 'yung pagkain. Pero, hindi ako nakakain ng maigi kasi naman naaalala ko 'yung kalagayan ni Jezzy. Parang feeling ko, madudura ko ng wala sa oras 'yung dinuguan.

"Hoy, Aeiou! Anyare sayo? Nakita ko kanina, muntik ka na mag-suka. Itsura mo kanina. Hahahahaha!!" tinawanan nanaman ako. -_-.

"Huwag mo akong tawanan! Kapag kasi nakakakita ako ng dinuguan, parang naaalala ko 'yung pagkamatay ni Jezzy. Sana naman, ok lang siya sa heaven." pagkasabi ko 'nun, sakto tumunog 'yung phone ko.

'She's not in heaven. She's in hell. Burning like a useless bitch.'

Nabitawan ko ang cellphone ko at napaupo sa sahig. Tumingala ako at tumingin sa bintana. He's in the tree. May hawak siyang cellphone.

"Aeiou! Anong nangyari? Anong nakita mo?" gulat na tanong ni Christoff at tinulungan akong makatayo.

"He's---he's hiding in the tree! He's following me, wherever I go! Christoff, layuan mo na ako hangga't maaga pa! Please, para sayo!" pagmamakaawa ko sakanya.

Bakas ang alala sa mga mata niya. Natigilan kami ng pumasok si Betriz ng nakapameywang.

"Hey, ano bang ka-PDA-an iyang ginagawa niyo? Don't tell me, you're trusting that criminal?" napataas ang tono ng boses ni Betriz.

"Betriz, she's not a criminal! Look at her phone. Nandiyan na ang ebidensya kung sino ang pumatay kay Jezzy! 'Wag kang mambintang kung wala ka namang proweba na siya ang pumapatay! She's getting a lots of weird message. Natatakot na din siya. Kaya please lang, tigilan mo na siya." pagdedepensa sakin ni Christoff.

Napa-roll eyes na lang si Betriz at lumabas ulit ng room namin. Hawak-hawak pa din ako ni Christoff.

"Ok ka lang ba?" nagaalalang tanong ni Christoff. Tinanguan ko lang siya bilang sagot.

Alas-sais na pala. Kailangan ko na matulog.

***

"A--anong g--ginawa mo?" umiiyak na tanong nung batang babae sa batang lalake.

Nagkalat ang dugo sa sahig, may apat na bangkay na nakahilata sa sahig. Everything is red. Nakatayo ngayon ang batang babae sa tapat ng batang lalake na punong-puno ng dugo ang damit at may hawak-hawak na kutsilyo.

"I killed them." simpleng sabi nito at ngumisi.

"Why did you kill my family?! YOU'RE CRAZY, XYLAN! YOU ARE!!!" iyak ng iyak 'yung bata. Nakakaawa siya.

"YES, I'M CRAZY! I'M CRAZY BECAUSE I LOVE YOU!! SIMULA NUNG NAGKAKILALA TAYO, MINAHAL NA AGAD KITA. I KNOW WE'RE JUST KIDS. PERO, WALA AKONG MAGAGAWA!" nagsimula nang rumagasa ang mga luha niya.

Where am' I? Unti-unting nanalalabo ang paningin ko. Nawawala na silang dalawa. Wait.... anong nangyayari?

"Aeiou! Aeiou!! Gising!! Aalis na tayo!!"

Napadilat ako sa tawag na naririnig ko. Panaginip. Isang panaginip lang ang lahat ng 'yun. A--akala ko totoo.

"Anong nangyari sayo? Ang lalim ng paghinga mo. May problema ba?" nagaalalang tanong ni Christoff.

"Ok lang ako, Christoff. Sige, mauna ka na." pagtataboy ko at tumayo na.

"Sigurado ka?"

"Oo. Kaya ko na sarili ko."

Kumuha na lang ako ng black t-shirt at faded na pantalon. Ok na 'to. Hindi naman ako maarte pagdating sa mga damit.

Dumiretso na ako ng cr at naligo na.