Obsessed

27 - Rest by Pieces

Chapter 27: Rest by Pieces

  Aeiou's P.o.V
"Aeiou, buksan mo ang pinto!! Sige na!!" sigaw ni Christoff at kinatok ng malakas ang pintuan.

As if naman na bubuksan ko 'yan. Tss.

"Just leave me alone." mahina kong sabi.

Huminto ang pag-katok at narinig ko siyang bumuntong hininga bago umalis. I just want some time.

Christoff's P.o.V
Argh! Wala na! Walang-wala na ang tiwala niya saakin. This is my own fault. I'm going to fix this!

"Christoff." hindi ko siya nilingon. I have no time for her.

"Christoff, kausapin mo ako." naiiyak na pakiusap niya.

Hinarap ko siya habang magka-dikit ang dalawang kilay.

"Ano pa ba ang gusto mong sabihin?! Nangyari na lahat-lahat!" galit kong sabi.

Hahawakan niya sana ang kamay ko. Pero, mabilis akong naka-iwas.

"Gi---ginawa ko lang naman 'yun kasi...mahal kita."

"Mahal mo ako o inutusan ka ni Xylan?!"

Natahimik siya bigla. Unti-unting nagtutuluan ang mga luha niya.

"B---blinackmail niya ako." at tsaka humagulgol.

"Sa---sabi niya, papatayin niya daw ang pamilya ko at isisisi niya saakin ang lahat. 'Pag hindi ko ginawa 'yun, mawawala ang mga mahal ko sa buhay. Hindi lang 'yun, makukulong pa ako habang-buhay. Sabihin mo,mababaw pa din na ang rason ko?! Hindi mo pa din ba tanggap?! Ginawa ko ang lahat ng makakaya ko para pahirapan si Aeiou, which is, labag sa loob ko. 'Yung sa bracelet nung kapatid niya, gawa-gawa ko lang 'yun para masaktan siya na ikinagalit ko kasi nasaktan nanaman ang babaeng walang kaalam-alam. Ngayon, naiintindihan mo na ba?! Naiintindihan mo ba?!" umiiyak na paliwanag niya.

I felt guilt. Bakit? Ang sama ni Xylan? Bakit kailangan niya kaming gantuhin?

Mabilis na tumakbo paakyat si Betriz at naiwan akong tulala. I hate this life.

Aeiou's P.o.V
Mabilis akong pumasok sa kwarto namin. What did I do? Eavesdropping.

Nakita kong papunta dito si Betriz. She's crying. Tuluyan na siyang pumasok.

Mahabang katahimikan ang namagitan saamin.

"Narinig ko ang lahat." mahina kong sabi. Pero, narinig niya 'ata.

Tumayo ako sa kama ko at nilapitan siya sa kama niya at niyakap. Nagulat siya. Pero, niyakap niya din ang pabalik.

"I'm sorry. It's all because Xylan. I didn't meant to. Natakot lang ako. Please forgive me." garalgal na ang boses niya.

Hinagod ko ang likod niya.

"Shhh! Naiintindihan kita. Everyone's afraid. It's ok." pagpapatahan ko at humiwalay na sa yakap.

"Matulog ka na. Pinapatawad na kita."

Suminghot siya at nginitian ako.

"Thank you." huling sinabi niya at natulog na.  

  Aeiou's P.o.V
"Guys, nagyonsh dwaws 'yhung libing ngsh mga kaklashe natensh. *noom,noom* " sabi ni Raquel habang punong-puno ang bibig.

"Yuck! Mandiri ka nga." natatawang saway ni Roy.

"Che!" mataray niyang sabi at nag-roll eyes.

Tumayo na ako at dinala ang plato sa lababo.Bahala sila mag-hugas diyan. HAHA!

Pagkatapos, umakyat na ako para mag-bihis. Sana, matahimik ang kaluluwa nila. Takot pa naman ako sa multo.

"Aeiou." muntik na akong ma-heart attack dahil sa pag-tawag saakin.

Nilingon ko kung sino 'yun. Christoff.

"Bakit?" tanong ko habang naglalakad papuntang banyo para ipagpatuloy ang pagbibihis.

"You've heard everything, Am I right?" seryosong tanong niya.

"Oo." tanging sinagot ko at lumabas na ng banyo.

"Hindi mo ba talaga kilala si Xylan?" tanong niya habang hindi naka-tingin saakin.

"Kilala ko siya. Siya 'yung sa past ko 'di ba?"

"'Yun lang ba talaga?"

Natahimik ako. Anong ibig niyang sabihin?

"Pilitin mong bumalik lahat ng alaala mo ng mabilis. Malay mo, nandun lahat ang sagot." huling sinabi niya at lumabas.

Parang.... may ibang meaning sa likod ng sinabi niya.

***

Xylan's P.o.V
Naka-pikit silang lahat ngayon. They're praying. Tss.

Lumakad na ako palapit ng kabaong ng mga kaklase ko. Aww! I'm sure, hindi sila sa heaven mapupunta.

Kinuha ko na ang thinner at ibinuhos 'yun sa kabaong.

Nang matapos na, umalis na ako doon. Bumukas na ang mata nila. Ang iba umiiyak. Pfft! Nakakatawa kaya sila. Kung ako sakanila, hindi ko sasayangin ang luha ko sa mga 'yan. Baka sa oras na ikaw naman ang aatakihin ko, wala ng luha sa mata mo.

Sinindihan ko na ang posporo. Goodbye for the second time!

"AAAAAHH!" sigaw ng lahat at nag-simula ng mag-panic.

Patuloy lang sa pag-apoy ang mga kabaong.

An evil smile is formed in my lips.

Now, you may Rest By Pieces