****ရန္ကုန္ၿမိဳ ့မွ
လႈိက္လွဲစြာႀကိဳဆုိပါ၏။****
ထြဋ္ျမတ္လူ စီးလာေသာကားေလး
ၿမိဳ႕ထဲသုိ႔ဝင္ေရာက္သြားသည့္
အခ်ိန္တြင္ လက္မွ နာရီကုိ
တစ္ခ်က္သူငု႔ံၾကည့္လုိက္ရာ
မြန္းလြဲ ၂နာရီပင္ ႐ွိေနေလၿပီ။
ခရီးသည္ အမ်ားႏွင့္စီးလာရေသာ
ကားျဖစ္၍ လမ္းခုလတ္တြင္ ကားတစ္ေထာက္နားသည္ႏွင့္
ခရီးသည္မ်ားက်န္းမာေရး အရ
အေပါ့အပါး ေၾကာင့္ခဏနားသည္ႏွင့္
လမ္းမွာပင္ အခ်ိန္ေတြ
ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားခ့ဲသည္။
ထြဋ္ျမတ္လူ ကေတာ့ စိတ္မ႐ွည္ႏုိင္။
သူ႔အတြက္ကေတာ့ အခ်ိန္သည္ ဒီေရအလား တန္ဖုိး႐ွိေနေလသည္။
အြန္ေခးကုိ သက္သက္ခ်ည္း
လာေတြ႔ခ်င္ေသာ္လည္း
သူလက္မခံႏုိင္ေပ။
သူ႔အေပၚကုိ အြန္ေခးက ခ်စ္ေၾကာက္႐ုိေသျဖစ္ေအာင္
ေနခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္း၊
အြန္ေခးကုိလည္း သက္သက္မ့ဲ
အလုပ္ပုိေပးမိမွာကုိလည္း သူမလုိလားတာကတစ္ေၾကာင္း၊
ၿပီးေတာ့ အြန္ေခးကုိ အရမ္းဂ႐ုစုိက္ျပ
စိတ္ပူျပေနရင္ သူ႔ရင္ထဲက မ႐ုိးသားတ့ဲစိတ္ေတြကုိ ရိပ္မိသြားမွာ
စုိးရိမ္တာကတစ္ေၾကာင္းႏွင့္ သူအြန္ေခးကုိ ႐ူးမတတ္
ေတြ႔ခ်င္ေသာ္လည္း ဆႏၵေတြကုိ
ခ်ဳပ္တည္းထားရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္
ရန္ကုန္မွာ အလုပ္ကိစၥ ေလး႐ွိတုန္း
အေၾကာင္းျပၿပီး အြန္ေခးဆီကုိ လာရသည္မွာ သူ႔အတြက္ အခ်ိန္က
အရမ္းကုိတန္းဖုိး႐ွိေနသည္။
သုိ႔ေပမယ္႔ စိတ္ကသာအျမန္ဆုံး
ေရာက္ခ်င္ေသာ္လည္း ကုိယ့္ရဲ့ကုိယ္ပုိင္ကားကုိ စီးလာတာမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အမ်ားႏွင့္အတူ႐ွည္ခဲေလေသာ
သူ႔စိတ္ကုိ အ႐ွည္ဆုံး
ဆြဲဆန္႔ကာ လုိက္ပါခ့ဲရသည္။
အခုေတာ့ အ့ဲဒီ့ဒုကၡလြတ္ေျမာက္ဖုိ႔
မိနစ္ပုိင္းသာလုိေတာ့သည္မုိ႔ ထြဋ္ျမတ္လူ လန္းဆန္းတက္ႂကြ
ေနကာ အထုပ္အပုိး ေတြကုိ
လက္မွာ အဆင္သင့္ပင္ ကုိင္ထားလုိက္ေလေတာ့သည္။
----------------------------------
ေနမင္းရဲ႕ အပူ႐ွိန္က ေခါင္းတည့္တည့္
မွေက်ာ္၍ ေတာက္ေလာင္စြာ ကြၽန္ေတာ့္ ဦးေခါင္းမွေက်ာျပင္
ေပၚသုိ႔ ထုိးက်ေနသည္မွာ မိနစ္ပုိင္းမ်ားစြာၾကာျမင့္ေနခ့ဲၿပီ။
YOU ARE READING
ျမဴရိပ္ ဖုံးေသာ ႏွလုံးသား(Not Complete)
General Fiction"မင္းကုိခ်စ္ေနလုိ႔ ငါနာက်င္ရမယ္ဆုိရင္ အ့ဲဒီနာက်င္မႈကုိပဲ ငါတစ္ သက္ လုံး ဖက္တြယ္ သြားပါရေစ" #ေနဝန္းနီ# "အခ်စ္ငတ္ခဲ့တဲ့သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အခ်စ္ကုိလုိလားေတာင့္တေနတာအမွန္ပဲ ဒါေပမယ့္ လုိလားစြာေပးလာတဲ့မင္းအခ်စ္ကုိ လက္ခံဖုိ႔ ငါ့မွာသတိၱမ႐ွိခဲ့ဘူး" ...
