°TUNE°

Juvia

Gray samaya mesaj atarken okula neredeyse geldiğimi fark ettim. Kapının önünde dizilmiş polisleri görünce duraksadım.

Bir kaç gün önce hepimizin telefonu okuldan kısa mesaj gelmişti. Okulun zorunlu tatil durumuna geçtiği ve hiç bir öğrencinin okula gelmemesi istenmişti. 

Tabi bunu duyunca her öğrenci mutlu olmuştu ama aynı zamanda nedenini de merak etmiştik. sonra Lucy nin sınıf grubuna yazdığı şeyle herkes tedirgin olmuştu.

Max in öldürülmesi... Tek tanığın Lucy olması ve şüphelilerin Natsu ve Lucy olması... sınıfta çoğu kişi Natsu ve Lucy nin böyle bir şey yapamayacağına inansa da, şüphelenenler de yok değildi.

Ama herkesin tek bir odak noktası ve inandığı şey vardı; Listenin gerçekliği!

okul sonunda açılmıştı bu yüzden okula erkenden gelmiştim. Henüz pek kimse olmasada polisler tetikteydi.

Ne de olsa biri öldürülmüştü ve okulun suçuydu...

Okulun bu durumda başına açılan davalar ve öğrencileri koruma gibi durumlar yüzünden stres altında olduğu belliydi. Bir de başlarına polislerin nöbet tutması çıkmıştı.

Sınıfa girdiğimde gözlerim Gray sama'yı aradı.

Natsu san'ın masasına dayanmış, hararetle bir şeyler anlatan Nats san'ı dinliyordu.

Omzum da ki çantanın kayışını düzeltip sırama doğru yürüdüm.

Lucy bir arkamda oturmuş tedirgin bir şekilde etrafa bakıyordu.

Sırama ters bir şekilde oturup yüzümü Lucy ye döndüm.

"Juvia fazla endişenin yüz kırışıklığına neden olduğunu biliyor." dedim yüzünü işaret ederek.

Bu sözüm üzerine yüzü gevşerken iç çekip sırasına yaslandı.

"Korkmaya başladım Jubi." dedi titrek bir sesle. Uzanıp sıranın üzerinde duran elini tuttum.

"Juvia polislere güveniyor. Katil bulunacak." dedim kendimden emin bir şekilde. Sonunda gülümsemeyi başarıp bana baktı. Başıyla onaylarken Natsu san yanımıza geldi.

"Luce biraz konuşalım mı?" dedi. Lucy başını sallarken yalnız kalmak istediklerini anlayıp ayaklandım.

"Hayır sen otur jubi biz gideriz. " dedi Lucy ve ayağa kalkıp Natsunun peşinden koridora çıktı.

O olaydan sonra aralarında bu tür şeyler olacağını tahmin etmeliydim. Lucy her zaman ki gibi neşeli değildi ve Natsu san Gray sama ile kavga etmemişti.

"Tuhaf davranmaları normal." dedi aklımı okumuş gibi.

Dönüp yanıma gelmiş olan Gray sama ya baktım.

Gözlerini bana dikmişti.

"Lucy listenin gerçek olduğuna inanıyor ama Natsu hala tesadüf olduğunu düşünüyor." diye açıkladı. Başımı sallayıp dirseğimi sıranın üzerine yasladım. Avuç içimi çeneme denk gelecek şekilde koyup Gray sama yı izlemeye devam ettim.

"Gray sama hangisine inanıyor?" diye sordum merakla. Omuz silkti.

"İnanırsam üç ay sonra öleceğimi kabul etmiş olurum." dedi. Şaşkınlıkla yerimde sıçrarken Gray samaya bakmaya devam ettim.

Gray sama doğum gününü daha geçen gün söylemişti! On nisan dı değil mi? Çantama yönelip hızla karıştırdım. Dün çantama attığım listeyi bulup sıranın üzerinde açtım.

On nisan tarihini görünce gözlerim hafif karardı... Bu gerçek olamazdı değil mi? Gray sama on nisanda öldürülemezdi değil mi? Ama Max 7 ocakta ölmüştü.

Neden doğum günlerinde ölüyordular ki? Bir saniye... Bu sınıftaki kişi sayısına göre mi doğum günleri yazılıydı?

Ayağa kalkıp sınıfa seslendim.

"8 ocak kimin doğum günü?"

Bir kaç kişi bana dönerken bazıları beni takmamıştı neyseki dönenlerden ikisi el kaldırdı.

Jet ve Droy...

"İkinizde aynı gün mü?" diye sordum. Başlarını salladılar.

Ne yani gelecek ay onlar mı ölecekti.

"Dün bir mesaj aldık... Aslında Max de aynı mesajı almıştı ama takmamıştık." dedi jet suçlu gibi.

Herkes merakla onlara bakarken arkadan gelen bir ses onların yerine konuştu.

"Kalan zamanınızı iyi değerlendirin. Doğduğunuz gün ölmek eğlenceli olacak."

Bu sefer tüm gözler kapının önünde duran Natsu ve Lucy ye çevrilmişti.

"Abim bu mesajın Max in telefonunda bulunduğunu söyledi." diye açıkladı Natsu. Demek Lucy ile bu konuyu konuşmuşlardı.

"Bu liste sadece bizim sınıfta mı?" diye sordu Gray. Bu sefer Lucy başını salladı

"Tüm sınıflara bir liste alıp almadıklarını sordum ama kimse neden söz ettiğimi anlamadı." dedi.

Sadece bizim sınıfı kapsayan bir oyundu... Kim yapıyor ya da neden yapıyor soruları cevapsız kalıyordu. Biz ise hala Jet ve Droyun bir ay sonra ölüp ölmeyeceğini, en çok da kendimizin ölüp ölmeyeceğini merak ediyorduk.

Kokruyorduk... Oyuna inansakta inanmasakta korkuyorduk!