One Word, Two Syllables

Chapter 21

Ipinagdikit ko ang dalawang paa ko at huminga ng malalim. Halos pumikit pa ako dahil pakiramdam ko naririndi ako sa ingay ng music sa loob ng bahay. Nawalan ako ng gana bumalik sa loob kaya napagpasiyahan kong umupo na lang sa bench at tumingala sa langit.

Lumalabas na muli ang mga estudyante galing sa loob pero wala akong ginawa kundi ang umupo lang at panoorin silang magtawanan at magpatuloy sa paginom ng alak.

We never should have went here. Sana ay hindi na lang kami pumunta, sana imbis na magpahatak kay Kurt ay siya na lang ang pinilit naming manatili sa bahay.

"I've been looking for you, Tiffany! Nandito ka pala!" Nilingon ko si Crystal na naglalakad palabas ng bahay habang nakangiti sa'kin. Si Dylan ay nasa likuran niya at nakikipag-usap pa rin kay Harold.

"Yeah. Lumabas na ako," sagot ko sakaniya. Tumingin siya sa paligid bago niya ako tignan muli at umupo sa tabi ko.

"Where's Kurt? Ang akala ko magkasama kayo," tanong niya sa'kin pero marahan lang akong umiling.

"Hindi kami magkasama," sagot ko sakaniya. Pinanood ko siyang inumin ang nasa baso niya bago tumingin kay Dylan na nakatayo pa rin at nakikipag-kwentuhan kay Harold.

"Dy," tawag niya rito. "Nakita mo ba si Kurt? Ang sabi niya papasok lang siya para mag-hi kay Harold."

Ngumisi ako sa sinabi ni Crystal. Iyon ang tanong ko kanina noong hinahanap ko si Kurt sa loob, pero pakiramdam ko alam ko na ang sagot ko.

"Kurt's here? Hindi ko pa siya nakikita," sagot ni Harold kay Crystal. Ipinatong ko ang siko ko sa hita ko at nangalumbaba na roon.

Maybe Kurt saw Quaizel first, bago pa man din niya makita si Harold. Siguro mas pinili niyang panoorin si Quaizel, kaya nakalimutan niyang dapat ay babalik siya sa pwesto namin kanina. Siguro sa desisyon niyang pagmasdan si Quaizel ang naging dahilan kung bakit siya umiiyak kanina.

I wonder where he is right now, nandoon pa ba siya at nalulungkot pa rin o umalis na siya doon. Hindi niya ako napansin kanina siguro masyadong malalim ang iniisip niya, or maybe masiyado siyang nasasaktan na wala ng pumapasok sa isip niya kundi ang napanood niya.

It's not like the man proposed to Quaizel in front of those crowd, pero sa tingin ko ay malaking meaning 'yun kay Kurt kaya siya nasasaktan. The man just congratulated Quaizel, and based on what I heard... that man is Quaizel's bestfriend. Bakit iiyak si Kurt dahil doon? Bakit siya nasasaktan dahil doon?

"Tiffany? Are you okay?" Tumingin ako kay Crystal dahil sa tanong niya.

"I'm okay, why?" Sagot ko naman sakaniya.

"Kanina pa kita kinakausap at inaalok nitong juice, gusto mo ba?" Inabot ko ang baso sa kamay niya kahit na nakakunot ang noo niya habang pinagmamasdan ako.

"Thank you," pasasalamat ko at inamoy ang laman ng baso. Baka mamaya ay gin nanaman ito. Hindi ako palainom, pero umiinom ako, kaso nga lang medyo mababa ang tolerance ko sa alak.

"Juice 'yan pero may halo na konting alak," sabi ni Crystal. Sumimangot ako sakaniya pero tumawa lang siya sa'kin. "Come on! Have a drink! Hindi naman kita lalasingin."

Inirapan ko siya at ininom na ang alak na binigay niya. Juice ang sabi pero alak naman pala, at hindi siya juice na may halo na konting alak, ito ay alak na may halo na konting juice. Sasapakin ko 'to kapag nagtagal!

Tumawa si Dylan nang nakita niya ang pagngiwi ko sa ininom kong alak, pati tuloy si Harold ay napatingin sa'kin.

"Ano, Tiffany? Buhay ka pa?" Natatawang tanong ni Dylan kaya ibinato ko sakaniya ang baso ko pero agad niyang nailagan 'yun.