Homeland

Hoofdstuk 3

Pov. rolff

'Rolff wordt wakker!' Zei Silvan. Silvan schudde me door me kaar om me wakker te krijgen. 'Hou op Silvan ik ben al waker, wat is er.' Zei ik terwijl ik op de grond lag met mijn ogen dicht. 'Ik heb goed nieuws en slecht nies Rolff, wat wil je eerst horen?' 'Doe maar het goede nieuws.' 'Het goede nieuws is, we zijn niet meer in de grot.' 'Dat is mooi maar wat is het slechte nieuws dan?' 'Ik weet niet of we nog wel tuis kommen.' Zei Silvan zacht. Ik schoot omhoog en keek om me heen. Ik schok me rot. We waren in een bos een heel groot bos. Maar het was niet een normaal bos want de bomen bewogen het leek net alsof de bomen leefde. Waar ik op lag was groen, het leek wel op mos. Het raarste vond ik nog wel de dieren. het waren wel gewone dieren zoals een konijn of een paard, maar er klopte iets niet aan. Ze leken wel bang, maar bang voor wat? En toen zag ik een vogel in de lucht. De vogel keek de hele tijd naar bende. Na een tijdje vloog de vogel met een rot vaart naar beneden en pakte een worm van de grond. En toen die weer naar boven vloog snapte ik waarom alle dieren zo bang waren. Want de vogel vloog vlak langs een boom die hem zomaar uit de lucht pakte en door een gat de stam in gooide. 'Silvan zag je dat van die vogel.' Silvan keek me met een bange blik aan en zei. 'Rolff ik wil hier weg weg van deze gestoorde plek weg van die angstaanjagende bomen ik wil hier weg Rolff!' 'Ik ook Silvan, laten we om het bos heen lopen en kijken wat er aan de andere kant is.' Silvan knikte alleen maar. 

Dus we gingen op pad, proberen om aan de andere kant van het bos te komen. Het was een lange weg we zagen dan ook wel heel veel. we zagen mooie dingen zoals een prachtige rivier waar de mooiste bloemen in dreven. Het water was zo helder dat je de vissen er doorheen kon zien. Maar het mooiste aan de rivier was wanneer de zon er op scheen, het water glansde dan in alle kleuren van de regenen boog. Dat kwam doordat de zon op de schubben van de vissen schenen die het in allemaal kleuren verspreide. En wanneer dat gebeurd gaan de bloemen open. Het zag er echt prachtig uit. Maar we zagen ook wat minder mooie dingen aan de kant van het bos. Daar zagen we een hert dat uit elkaar werd getrokken door twee bomen. Ik werd er misselijk van dus vroeg ik aan Silvan om even wat sneller te lopen. Hij liep meteen wat harder wamt het was van zijn gezicht te lezen dat hij anders zou overgeven of zo iets. 'Rolff welke kant gaan we op de weg splitst zich hier in twee?' 'Waar wil je heen gaan, het is niet dat we weten waar we naar toe gaan of zo.' Zei ik zo nonchalant mogelijk. 'Kijk ik zie daar een bord.' Riep Silvan opgewonden. Silvan rende er naar toe en zei wat er stond. 'Als we naar rechts gaan komen we na 2,3 kilometer in een vissers dorpje terecht dat Sildon heet. En als we naar links gaan komen we na 2,4 kilometer in de stad Belgrom terecht.' zei hij op gewonde. 'Laten we maar naar de stad Belgrom gaan daar kommen we vast meer te weten over waar we zijn.' 'Oké laten we dan maar gaan naar de stad Belgrom.' En met die woorden liepen we veder.

Na ongeveer een kilometer waren we te moe om veder te lopen dus namen we maar een pauze. We pakte alle bij onze flessen met water en dronken er wat uit. Na het drinken vroeg Silvan aan me. 'hoe denk jij dat de stad er uit ziet Rolff?' ' Even denken. Ik denk dat het een klein arm stadje is met slecht onderhouden huizen. En wad denk jij dan.' 'Ik denk dat het een stad is met allemaal enge mensen en beesten. Maar dat weet ik natuurlijk niet zeker. Ik hoop natuurlijk op een leuke stad.' 'Zullen we dan maar weer veder gaan en kijken hoe het er echt uit ziet.' Zei ik terwijl ik mijn tas pakte en opstond. Silvan knikte en begon ook zijn tas te pakken. Na ongeveer tien seconde waren we weer aan het lopen op weg naar de stad. Na een vermoede tocht kwamen we aan bij de stad waar we met open mond naar keken.