Homeland

Hoofdstuk 8

Pov. Rolff

De volgende dag maakte Mila ons niet wakker om haar te helpen, waarschijnlijk omdat ze wilde dat we uitgerust zijn voordat we naar de heks gaan. Daarom werden we pas om twee uur middags wakker in plaats van zeven uur s'ochtends wat we normaal waker werden gemaakt om Mila te helpen. Daardoor voelde we ons ook stukke beter. Daarom toen we bende kwamen zij Mila ook dat we er energiek uit zagen waarna ze ons ons ontbijt gaf. 'Zijn jullie er klaar voor?' Vroeg Mila er ook nog even bij. 'Ik denk dat we er klaar voor zijn maar ik ben wel een beetje zenuwachtig.' Zei ik terwijl ik een stuk brood in mijn mond propte. 'En jij dan Silvan. Ben jij er klaar voor?' Vroeg Mila ook aan Silvan. 'Ik hoop het.' Antwoord Silvan onzeker. 'oké, maar voor de zeker heit zeg ik dit nog even. Na het eten gaan jullie naar de heks waarbij je drie keer op de deur klopt waarna jullie naar binnen gaan. Begrepen?' Vroeg Mila waarna Silvan en ik knikte. 'Oké goed zo. Als jullie daar binnen zijn moeten jullie goed opletten en voorzichtig zijn, jullie mogen daar niks aanraken alleen als de heks het zegt. Begrepen?' Vroeg Mila op nieuw waarna wij weer knikte. 'En als jullie daar zijn moeten jullie naar het achterste gedeelte van de kamer gaan tot dat je de heks ziet. En vanaf daar komen jullie er zelf wel uit. En dat was het wel zo'n beetje. Volgens mij vergeet ik nog wat, nah jullie komen er wel uit denk ik. En als jullie klaar zijn meteen hier heen komen. Begrepen?' Zei Mila op een serieuze toon. Waarna Silvan en ik begrepen zijden in koor. 'Oké dan kunnen jullie gaan.' Zei Mila, waarna we opstonden en onze spullen pakte. We liepen naar de deur en deden hem open en liepen er door heen. We zwaaide nog even naar Mila waarna we vertrokken.

Toen we bij de heks aan waren gekomen  voelden we ons allebei niet echt op ons gemak. Ik weet niet waar het door kwam maar het voelde gewoon niet prettig op deze plek, het straalde iets duisters uit. Ook al zag het huis er het zelfde uit net zo als alle ander. Ik knikte naar Silvan en hij knikte terug waarna ik diep in ademde en drie keer op de deur klopte zoals Mila ons had gezegd. Na dat ik op de deur had geklopt deed ik hem open en liep na binnen met Silvan vlak achter mij. 

Het was een grote ruimte, groter dan je zou denken als je buiten stond. Het was stukke groter maar ook stukke enger. Er stonden overal kasten met potten sommige van steen en andere van glas waardoor je de enge dingen kon zien zoals organen, lichaamsdelen van dieren en ogen. Het was heel stoffig in de kamer en er waren overal spinnen webben. Toen we door liepen naar het achterste gedeelte van de kamer om de heks te zoeken hoorden we ook hoe erg de planken kraakte. ik was even bang dat ik er door heen zou zakken. Maar toen we aan de achterkant waren zagen we een niemand zitten of staan, er was allen een deur daarom klopte ik er op. 'Wie is daar?' Hoorden we iemand zeggen met een krakerige stem. 'We zijn twee klanten.' Zei Silvan terwijl hij naar mij keek en zijn schouders ophaalde. Waarschijnlijk wist hij ook niet wat hij moest zeggen. 'Ik kom al.' hoorde we de krakerige stem weer zeggen waarna de deur open ging en er een oude vrouw doorheen liep. Ze zag er eng uit ook al zag ik alleen haar handen, haar vieze rimpelige klauwtjes. Zo zagen ze er tenminste uit door haar nagels van vijf centimeter. En voor de rest zag ik alleen een zwarte mantel met vreemde tekens en symbolen erop. 'Zo Wat willen jullie hebben van me?' Zij de heks geërgerd. 'Nou we zoeken iemand.' Zei ik. 'Zo jullie zoeken iemand, veel succes er mee dan en tot Siens.' Zei de heks waarna ze zich omdraaide en weer naar de andere kamer ging. Ik liep naar de deur en bonsde er op en zei. 'We hebben uw hulp daar bij nodig.' Aan de andere kant van de deur hoorde ik de heks hard nee schreeuwen. 'Help ons gewoon en kom terug.' Riep ik hard terug. De deur ging open en de vrouw kwam weer terug en zei. 'Weten jullie zeker dat jullie dit willen, want het kan er hard aan toe gaan hoor.' Waarop ik ja  zei. Oké, maar alleen als jullie er mee akkoord gaan dat jullie doen wat ik zeg en dat ik met jullie kan doen wat nodig is.' We stemde allebei onzeker in op haar eisen, waarna ze haar kap af deed en mij geschokt aan keek. Ze pakte mijn hoofd vast en keek recht in mijn ogen. Het was dood eng, want je verwacht niet dat er opeens een vreemde oude vrouw met rimpels je bij je hoofd vast pakt en dan recht in je ogen staart. Het leek alsof ze in trans was doordat ze in mijn ogen keek. Ik probeerde Silvan om hulp te vragen maar het lukte niet. We stonden een paar minuten zo tot dat ze mijn hoofd los liet en mij daar verbaasd liet staan. Ze liep weer weg naar de andere kant van de deur, maar dit keer kwam ze wel bijna meteen terug. Ze had een pot mee met wad vloeibaars er in en een kopje waar ze het spul in goot waarna ze het voor me hield. 'Drink op.' Zei ze commanderend. 'Waarom?' Vroeg ik haar. 'Drinken nu.' Zei de vrouw Waarna ze het kopje nog dichter bij me hield. Ik pakte het kopje en rook er aan wat ik beter niet had kunnen doen, want ik ging zowat over mijn nek bij het ruiken er aan. Ik bracht het kopje dichter bij mijn mond en dronk het in één slok leeg. Het was vreselijk, want toen ik het had opgedrongen werd ik vreselijk misselijk en kreeg verschrikkelijke hoofd pijn waarna ik begon te trillen. Ik schreeuwde het uit van de pijn. Silvan wou me helpen maar de oude vrouw hield hem tegen waarna hij bleef staan en toekijken. Ik viel op de grond en begon vreselijk te zweten tot ik mijn bewustzijn verloor.