Homeland

Hoofdstuk 2

Pov. Rolff

Na school liep ik naar huis met Silvan als gebruikelijk. We praten over veel dingen dan zoals, school, tuis en waarom ik altijd te laat kom maar meestal hebben we over het bos waar ik naast woon. We houden er namelijk van om op avontuur te gaan en het is echt een heel groot bos er zijn zelfs groten, we gaan dan ook vooral de grotten in om uit te zoeken wat er bij het einde is. De meeste zijn niet zo speciaal maar het blijft toch leuk om te kijken en naar nieuwe zoeken. Daarom zijn we ook het meest van de dag in het bos. Het is soms wel moeilijk om ze te vinden maar dat is ook wel leuk. 

We waren bij mijn huis aangekomen en gingen naar binnen. Het is best wel een groot huis maar ook wel een oud huis. Het kraakt er veel en er zit ook niet veel technologie in het huis verwerkt maar mij maakt het niet uit. Mijn ouders zijn niet vaak tuis want ze moeten veel reizen voor hun werk, dat is ook een rede waarom Silvan zo vaak bij me komt. Maar door dat mijn ouders niet vaak tuis zijn heb ik wel geleerd om voor me zelf te zorgen. Ik kan namelijk nu koken wassen en dat soort dingen. Het koken is wel moeilijk omdat het zoon oud huis is we hebben namelijk nog maar net gas, water en ligt en dat doet het soms nog niet eens goed. maar ik vindt het niet erg  daarom heb ik ook tijd om voor mij zelf te zorgen, het huis repareren als er weer is iet kapot is, te leren en spullen te verzamelen voor als we weer een grot gaan verkennen of zo iet. we nemen meestal dan 2  zaklampen mee, twee touwen de tweede voor de zekerheid, vis draad, genoeg eten en drinken, een katapult met wat knikkers, aansteker, extra batterijen voor het ge vaal dat de batterijen voor de zaklamp op zijn, een zakmes, een sterke magneet en een mes voor het geval dat er een eng beest in een grot zit. Maar tot nu toe hebben we alleen wat insecten en vleermuizen gezien in een grot maar je weet maar nooit. En verder nemen we niet echt iets mee al is het best veel wat we meenemen, we moeten het daarom ook alles in twee tassen stoppen maat dat vinden we niet erg. 

'Silvan heb je zin om zo het bos in te gaan!' 'Ja hoor pak jij de tassen alvast dan haal ik het eten!' Riep Silvan terug. En we pakten de spullen ik pakte de tassen en Silvan het eten. Toen we klaar waren gingen we naar buiten het bos in. Het is een groot bos met dikke en oude bommen en veel dieren. We hebben er dan ook al veel gezien zoals herten, konijnen, vogels en nog een paar andere dieren. We liepen veder door het bos. 'Rolff waar wil dit keer heen gaan?' 'Zullen we maar een keer links van de heuvel kijken daar komen we niet zo vaak.' Antwoorden ik terug. Silvan vond het goed dus daar gingen we. we liepen een heel stuk, we zagen dan ook wel heel veel mooie dingen. We zagen namelijk een vos met twee baby vossen. na ongeveer een half uur hebben gelopen kwamen we bij een grot aan waar we nog niet in waren geweest. 'Kom we gaan naar binnen.' Zei Silvan. Dus ik liep achter hem aan. We klikte onze zaklampen aan en liepen naar binnen. Het was best wel griezelig in de grot maar toch gingen we door. We kwamen aan het einde van de grot. 'Silvan kijk!' Ik wees naar een doorgang die in de muur zat. 'Zullen we naar binnen gaan?' 'Natuurlijk gaan we naar binnen of ben je bang geworden.' Ik keek hem boos aan en liep voor hem door de doorgang. Silvan liep snel achter me aan met een grijns op zijn gezicht. Na een tijdje vroeg ik aan Silvan. 'Vind jij dit ook niet een lange tunnel of licht het aan mij?' 'Nu je het zegt inderdaad volgens mij lopen we ook naar beneden.' We liepen nog een heel eind naar benden. 'Silvan doe je zaklamp uit en wees stil.' Ver luisterde ik. Ik wees naar voren. Hij schok toen die keek want er was licht om de hoek van de tunnel. 'Kom.' ver luisterde ik. Ik liep op mijn tenen naar het einde. Samen gluurde we om het hoekje, we schokken tegelijk toen we zagen wat het licht maakte. We keken elkaar aan en gingen weer rechtop staan. Ik zei. 'Jij ziet dit ook toch of word ik nou gek?' Silvan knikte allen maar, hij kon geen woord uitbrengen. Wie had ooit gedacht dat het licht kwam door een muur vol kristallen, het was het mooiste wat ik ooit had gezien. Sommige kristallen waren enorm en andere piep klein, ze waren in alle kleuren blauw groen paars noem maar op. Het was prachtig. 'Silvan we moeten dit meenemen om te laten zien wat we hebben gevonden.' 'Oké prop zoveel mogelijk in je tas om mee te nemen.' Ik pakte een kristal vast om het in mijn tas te doen. Maar ton ik het aanraakte voelde het alsof het leefde en het schuwde naar mij. De grot begon te schudden zo hart dat we nauwelijks konden staan. 'Silvan ren naar de uitgang!' Schuwde ik zo hart als ik kon om boven het kabaal uit te komen. Silvan kwam aan bij de plek waar we naar binnen gingen en zocht naar een gat om doorheen te komen. 'Het is dicht de grot is hier in gestort we zitten vast!' schuwde Silvan hysterisch naar me. 'Ik zie aan de andere kant van de grot een uitgang!' Met zen twee rende we naar de andere kant en vielen zowat door de opening. Gelukkig net op tijd want op dat moment stortte alles  in bij de kristalen. Het stompte met schudden en we konden weer gewoon staan. 'Silvan ben je oké?' Vroeg ik. Maar ik kreeg geen antwoordt. snel pakte ik mijn zaklamp deed hem aan en zocht Silvan. Ik zag hem liggen maar allen zijn bovenlijf de rest zat in een rivier of zoiets. Snel rende ik naar hem toe en greep hem vast. 'Silvan Silvan!' Schuwde ik naar hem. Maar al snel merkte ik dat hij bewusteloos was en als het nog niet erg genoeg was glee hij ook nog veder het water in. Wat ik ook deed om hem er uit te houden hij verdween er dieper in. Huilend probeerde ik hem alsnog er uit te trekken, bang dat ik mijn enige en beste vriend zou kwijt raken. Ik kon nu nog alleen zijn hoofd en arm zien waar ik aan zat te trekken. Hij gleed nog veder weg het enige wat ik nu nog kon zien was zijn arm waar aan ik zat te trekken. Al snel daarna raakte mijn handde ook het water, toen ik het water raakte schok ik me rot. Nu begreep ik waarom ik Silvan niet het water uit kon trekken, want toen mijn hand in het water kwam voelde het alsof het werd opgezogen en naar bende werd getrokken. Ik gilde het uit, ik was doods bang want bijna mijn hele arm was in het water verdwenen. Snel greep ik me vast aan een rots die aan de zijkant stond. ik werd er nog veder in gezogen, nu zat ik al tot mijn middel in het water. Ik kon het niet meer houden mijn hand glipte van de rots en ik belande met mijn hele lichaam in het water. Ik ging kopje onder en het voelde als of ik uit elkaar werd getrokken. Nog even dacht ik aan mijn ouders daarna werd het zwart voor mijn ogen.