Homeland

Hoofdstuk 22

Pov. Rolff

Steeds sneller kwam ze op me af rennen met haar zwaard in de aanslag. Na een seconde of misschien iets minder stond ze nog maar vijf meter van me af. Ik voelde me op dat moment vreselijk. Want op het moment dat je jezelf moet bewijzen voor iedereen en iedereen kijkt je aan als of je niks kan is echt vreselijk. Ik kon me daar alleen geen zorgen over maken want er stormde een meid recht op me af om mijn hoofd van de rest wan me lichaam af te haken. Ze mikte dan ook pressies voor mijn nek. Ik dook naar onder waarbij ik hard op mijn kont belanden, maar ik wist tenminste het zwaard van Lotte te ontwijken. Ik krabbelde snel weer op waarna Lotte zich ook omdraaide. Ik probeerde wat ruimte tussen ons te krijgen dus ik de snel een paar passen naar achter. 

Lotte en ik keken elkaar aan en rende lachend op elkaar af. Toen ik bij haar aan kwam slingerde ik mijn zwaard naar haar middel waarbij ze nog maar net een sprong naar achter kon doen. Meteen sprong ze weer naar voren en sloeg ze zijwaarts naar mijn middel dat ik met me zwaard blokkeerde. Mijn zwaard blokkeerde alleen het zwaard van Lotte niet al tegoed want mijn zwaard brak waarna ik door de ring vloog.  'Wat is dit mensen, Rolff's zijn zwaard is gebroken door de klap van Lotte's zwaard. Is dit het einde voor Rolff. Hoe lang moet hij nog leiden voor dat hij verliest!?' Schreeuwde de omroeper door de arena. 'Doen niet zo dramatisch!!!' Schreeuwde ik iets te hard voor mijn gevoel tegen de omroeper. Hij keek namelijk erg chagrijnig toen iedereen in het publiek begon te lachen.      

Ik had jammer genoeg geen tijd om te genieten van mijn moment want Lotte kwam er al weer aan rennen om me af te maken. Snel pakte ik mijn twee dolken die ik aan mijn benen vast zaten en duwde daar mee het zwaard van Lotte weg die me anders midden in mijn gezicht had geraakt. Opgelucht haalde ik adem en sprong weer op. 'Ik begrijp wel als je opgeeft hoor, er is niks beschamend aan als je nu stopt.' zij ik buiten adem. 'Nee hoor, met mij komt het wel goed laten we maar weer verder gaan.' Zei Lotte nonchalant. Ik ademde diep in. 'Oké laten we dan maar weer verder gaan.' Zei ik nog steeds buiten adem waarna ik weer op Lotte af rende. Lotte bleef ook niet stil staan, ik zag haar zwaar al weer op me af komen. Ik probeerde het te blokken met mijn dolken, maar echt hoor wat voor monster kracht heeft die meid. Mijn dolken werden namelijk meteen weer uit mijn handen geslagen. Ik hoorde iemand nog in het publiek een gil geven, nu weten we tenminste waar me dolken te recht zijn gekomen. Maar voordat Lotte mijn hoofd ook ergens in het publiek kon meppen glee ik net onder haar zwaard door. Ik stond meteen weer op want Lotte probeerde al weer een moord aanslag te doen op mijn hoofd. Ze zwaaide namelijk met haar zwaard boven hands om hem dan op mijn hoofd neer te laten komen. Ik kon nog net een stap naar achter doen voordat ze me in tweeën hakte. Haar zwaard kwam met een klap op de grond waardoor er een enorme stof wolk opsteeg dat zo dik was dat ik er niet door heen kon kijken. Meteen rende ik op haar af. Ik sprong op haar zwaard zodat ik over haar heen kon springen.  Ik lande achter haar op de grond en raapte me kapotte katana op. Op dat zelfde moment hoorde ik het zwaard van Lotte al weer op me af komen. 

Het was dood stil in de arena, iedereen hield zijn adem in wachtend tot de stof wolk verdween. Toen de stof wolk eindelijk verdween gilde iedereen het uit. Hijgend stonden we in de cirkel, allebei met een zwaard tegen ons nek. Het bleek dus dat ik mijn zwaard tegen Lotte's nek had en Lotte haar zwaard tegen mijn nek had. 'Dit is nog nooit eerder gebeurt!' Riep de omroeper. 'Het i i is gelijk spel!' Ging de omroeper verder. 'Gaat het goed?' Zei ik hijgend. 'Ja hoor, beetje moe maar gaat wel. En goed het goed met jou?' Vroeg Lotte ook hijgend. 'Ook moe en heb wat schrammen maar voor de rest prima.' Zei ik terug. 'Zullen we maar weer gewoon staan? Ik krijg namelijk nogal last van mijn rug.' Zei ik waarna we allebei gewoon gingen staan.  'Maar wie heeft er nu dan gewonnen?' Riep Lotte naar de omroeper. 'Uh uhm, Ik weet het niet.' Zei de omroeper onzeker.   'Ik heb anders een oplossing.' zei de gene onder het overdekte stuk. Er kwam een man naar voren lopen waardoor hij in het zicht kwam. Toen de man zichtbaar was bleek het dat het de koning was. 'We kunnen de regels veranderen en dan dat in de tweede ronde en alle rondes daarna met een partner gedaan word, dus in twee tallen. Dat betekend dus dat jullie een team worden. En aan het einde het team wat over blijft tegen elkaar moet strijden. Als dat goed is met jullie tenminste?' vroeg de koning aan ons. 'ja hoor geen probleem.' Zei ik. 'prima hoor.' Zei Lotte. 'Dat betekend dus dat we partners zijn.' Zei Lotte enthousiast. 'Maar geld dit dan ook voor de andere groep?' Vroeg ik. 'Nee daar blijven de regels het zelfde.' zei de koning. 'Oké.' Zei ik waarna ik weg liep.