Homeland

Hoofdstuk 11

Pov. Rolff

Ik keek Heelde vragend aan. 'Dat kan gebeuren.' Zei Heelde alsof er niks aan de hand was. 'Maar nu hij toch in slaap is gevallen kunnen wij even met zijn tweeën praten.' Zei Heelde rustig 'Waar wil u het over hebben dan?' Vroeg ik op een niet begrijpende toon. 'Over jou natuurlijk. misschien weet je het niet maar je bent een hele bijzondere jongen.' Zei Heelde mysterieus. 'Wat bedoelt u?' Vroeg ik niet-begrijpend. 'Je ogen.' Zei Heelde. 'Wat bedoeld u met "Je ogen."' Vroeg ik nog steeds niet begrijpend. 'Je ogen zijn een teken.' Zei Heelde alsof dat alles zou uitleggen. 'En wat bedoel je nou, leg het nou even uit.' Zei ik geïrriteerd. 'Oké, oké. Er zit wel een hele achtergrond bij hoor.' Zij Heelde. 'Ja ja begin nou maar.' Zei ik geïrriteerd. 'Oké.' Zei Heelde kalm. 'Dit is heel lang een legende in ons land wat door de meeste vergeten is, maar niet door mij hoor niet door de oude heks hoor.' Zei Heelde om haar zelf lachend.

'Lang geleden toen er nog geen groot koninkrijk was was het zwaar in het leven. Er werd gestolen gemoord noem maar op. De mensen in de dorpen waren bang. Sommige van hen waren zelf zo bang dat ze uit het dorp vertrokken. En sommige probeerde muren te maken, maar niks hielp. Totdat er opeens een mysterieuze vrouw kwam. Ze jaagde alle bandieten op en bracht de gestolen spullen terug, hielp mensen huizen bouwen en een grote muur om de stad. Ze tilden de balken alsof het niet was en die waren zwaar. Normaal tilde twee mensen één balk maar zij tilde twee balken in haar eentje. Ze was buitengewoon sterk en ze was ook buitengewoon snel. Ze kon paarden inhalen dat was dan ook wel handig voor als bandieten spullen gingen stelen. Maar ze hielp ons dorp naar een stad te bouwen. Zonder haar hadden we ook niet die muur om onze stad gemaakt kunnen hebben. En toen alles klaar was was ze opeens verdwenen. Nadat ze was verdwenen bleef de stad rustig en bleven de bandiet weg. Dus door haar is deze stad eigenlijk geworden tot wat het is.' 

'En wat heeft dat met mij te makken dan?' Vroeg ik ongeduldig. 'Alles op zijn tijd mijn jongen.' Zei heelde waarna ze weer verder ging met haar verhaal.

'Dus zij heeft geholpen de stad te maken en het is tot nu toe een mysterie wie het is. Maar wat de meeste mensen niet weten is dat ze in de bergen ronddwaalde. niemand weet waar het pressies is. Maar wat de meeste zegen is dat ze in een grot woont afgezonderd van alle andere. Dit stukje is belangrijk voor je dus goed luisteren. Na dat ze was verdwenen gebeurden er soms dingen, niet vaak hoor ik denk een paar keer per eeuw of zo iets. Die mensen kunnen dingen laten bewegen zonder ze aan te raken of kunnen met dieren praten. Maar altijd waren het mensen met een teken zo als de jouwe. De twee gekleurde ogen. Deze mensen werden veracht door de andere mensen uit de stad, daarom vluchtte de meeste mensen uit de stad die de speciale krachten hadden en soms worden ze zelf meegenomen daar mysterieuze mensen. Tot nu toe hebben we niet veel van ze gehoord maar wat we wel wetten is dat ze zijn samen gekomen en nu een groep zijn geworden. Ze worden de Vervloekte genoemd door de mensen in de stad.' 

'Je bedoeld eigenlijk dus dat ik speciale gave heb?' Zei ik verbaast. 'ja dat klopt. Maar je moet w...' 'Ik heb speciale gave!' Gilde ik zowat van opwinding. 'Rolff!' Schreeuwde Heelde. 'Wat is er?' Vroeg ik. 'Zo als ik al in het verhaal had verteld worden er ook zulke mensen meegenomen. En waarschijnlijk zijn de Vervloekten de genen die op zulke mensen jagen, om ze mee te nemen en ze lid te maken van hun groep. Dat betekend dat ze ook op jou gaan jagen als ze er achter komen dat jij ze hebt.' Zei Heelde nu weer kalm. Ik werd stil. 'Je bedoeld eigenlijk dat er op me gejaagd gaat worden. dat ze me gaan achtervolgen.' Zei ik angstig. Heelde knikte, ik greep naar men hoof en zei 'ik wil niet mee genomen worden.' Dat herhaalde ik de hele tijd tot Heelde me op mijn hoofd tikte. 'Ze weten nog niks van jou slaap er een nachtje over en zet alles op een rijtje. Oh ja vergeet je vriend niet mee te nemen. En als je nog vragen heb kan je ze altijd vragen mijn deur staat voor je open.' Zei heelde op een kalmerende toon. 'Oké. bedankt voor alles.' Zei ik weer een beetje tot rust gekomen. 'Wat heb je eigenlijk met die kaart gedaan.' vroeg ik. 'Goed dat je het vraagt, ik was het al helemaal vergeten.' Zei Heelde terwijl ze naar de kaart liep om hem naar mij te brengen. 'Hier, het is heel simpel. Ik heb Silvan met de kaart verbonden waardoor je kan zien waar jullie zijn op de kaart. En jullie vilde iemand vinden, dat is ook heel makkelijk. Je moet Silvan zeggen dat hij tegen de kaart moet zeggen wat jullie willen vinden. Maar wees voorzichtig er kan maar één keer iets aan de kaart gevraagd worden. En wanneer jullie het aan hem hebben gevraagd verschijnt er een stip op de kaart en dat is de plek waar hij op dat moment is, dus hij kan weg zijn op het moment dat jullie daar aankomen. Begrepen?' Vroeg Heelde nadat ze de kaart had over ge handig. 'Ja, begrepen.' Zei ik terwijl ik de kaart vastpakte. 'Ga nu maar terug om te rusten. En neem die slaapkop mee.' Zei heelde waarna ze naar Silvan wees die nog steeds op de grond lag te slapen. 'Ja zal ik doen.' Zei ik terwijl ik de kaart wegstopte en naar Silvan liep om hem op te tillen. Ik Sleurde Silvan mee naar de andere kamer en richting de deur. Ik stond op het punt om de voordeur open te doen tot ik begon te aarzelen. 'Ik weet niet als ik het weel weten maar waarom gaf je me dat drankje?' vroeg ik aarzelend. 'Dat drankje zorgt ervoor dat je je gave kan gebruiken. Er was namelijk iets wat je gave tegen hield je hoeft je veder geen zorgen te makken hoor. het zou waarschijnlijk een paar dagen duren voordat het drankje werkt. Dus er veranderd nog niets, maar het begint al donker te worden dus ga maar snel.' Zei Heelde vriendelijk. 'Bedankt voor alles en tot ziens.' Zei ik terwijl ik de deur opendeed en naar buiten liep. het werd inderdaad al donker, ik ging snel met Silvan op mijn rug weer terug naar de herberg.