Homeland

Hoofdstuk 19

Pov. Rolff

'Geef een daverend applaus voor onze dappere strijders. Aan de ene kant van de ring staat Lucas een jonge van 17 jaar. Hij heeft een Donker blauw leren jack en broek met zwarte strepen uitgekozen. Het is een fraai exemplaar, het is makkelijk om er in te bewegen en erg prijzig.          En aan de andere kant staat Silvan een jonge van 15 jaar. Hij heeft een donkerrood/zwarte jack en broek gekozen, een bijzonder model Het is namelijk licht en soepel maar beschermd je wel goed. Dit is dan ook niet voor niets één van de duurste setjes van de zaak. Laten we nu maar eens zien hoe goed ze er mee overweg kunnen. Zo zijn jullie er klaar voor?' Riep de omroeper waarna het hele stadion ja begon te schreeuwen. 'Zijn jullie er oom klaar voor?' Vroeg de omroeper aan Silvan en Lucas. 'Absoluut!' Brulde Lucas 'Hoop het.' Zij Silvan nog steeds onzeker. 'Oké veel succes dan maar.' Zij de omroeper.

Silvan keek me een beetje bezorgd aan en dat begrijp ik ook wel want Lucas echt gigantisch. Twee meter lang mega veel spieren, hij leek eigenlijk wel een beetje op een beer. Het lukt je wel gebaarde ik naar Silvan. Silvan knikte onzeker naar me terug en richtte zich weer op het gevecht. Silvan keek Lucas aan en zij: 'Veel succes trouwens.' 'Bedankt en jij veel sterkte.' Gromde Lucas naar Silvan. 'Oké je bent chagrijnig, begrepen.' 'Sta in positie, 3 2 1 en Af!!!' Schreeuwde de omroeper. Waarna Lucas meteen op Silvan af sprong. Silvan werd daarbij bijna geraakt maar kon nog net een stap opzei zetten en zijn handen weg duwen. 'Het is dus hard.' 

Lucas sloeg snel naar het gezicht van Silvan waarbij Silvan naar achter moest springen om het te ontwijken. Ik vond het verschrikkelijk om Silvan daar zo te zien maar het publiek bleek er van te houden, al het gejuich en gejoel maakte dat wel duidelijk. Lucas bleef maar slaan waardoor Silvan vaak naar achter moest bewegen om zijn slagen te ontwijken. Al snel kwam hij bij de lijn van de ring waardoor hij niet meer verder naar achter kon. Lucas keek Silvan aan met en grijns waar je aan kon zien dat hij er van genoot. 'Nu kan je nog opgeven en uit de ring stappen.' Zei Lucas dreigend.  'Waarom zou ik dat nou doen?' Vroeg Silvan onwetend. 'Nou anders moet ik je er uit slaan en dat doet pijn, voor jou dan.' Ging Lucas dreigend veder. 'Oké ik geef het wel op.' Zei Silvan serieus. 'WAT!!!' Schreeuwde het publiek uit. Verbaast keek ik uit mijn ogen, had ik dat nou goed gehoord. Wou hij nou echt opgeven. 'Geef je op?' Vroeg Lucas verbaast. 'Ha, wat denk jezelf. Anders heeft dit tornooi toch helemaal geen zin of wel soms!' Schreeuwde Silvan tegen het publiek waarna het publiek tekeer ging. 'Zullen we het dan nu maar echt laten beginnen!!!' Schreeuwde Silvan weer. waarna het publiek helemaal tekeer ging. 'We hebben onze favoriet gevonden.' Riep de omroeper om waarna het publiek weer tekeer ging. 'Hoor je dat Lucas? Ze willen dat ik door ga, nu kan ik ze toch niet teleurstellen of wel soms?' Zei Silvan kinderachtig. Waarschijnlijk had Silvan dat beter niet kunnen zeggen want Lucas werd wild, Hij werd helemaal gek, hij werd rood en begon helemaal te kloppen en grommen. Hij sprong weer op Silvan af maar nu Sneller  en probeerde hem vast te pakken. Silvan sprong nu opeens met gemak langs  hem. Hij rende nu door het veld alsof hij er van genoot, volgens mij deed hij dat ook. De  ene keer duwde Silvan hem weg en de andere keer gleed hij er weer onderdoor. Na een tijdje begon Silvan ook aan te vallen. Hij begon ook te stoten. Silvan gleed onder de arm van Lucas door toen hij sloeg en raakte  hem midden in zijn maag, waarna hij langs hem gleed en hem in zijn knieholte sloeg waardoor Lucas op de grond viel. Silvan stond snel op en sprong op Lucas rug. 'Kom van me af mietje, dan maak ik je af!' Zei Lucas geïrriteerd. 'Me af maken? Dat motiverend me toch niet om er af te komen. En je word dan toch gediskwalificeerd, of heb ik het nou fout?' Zei Silvan bijdehand. 'Maar goed dan, als je daar gelukkig van word.' Zei Silvan waarna hij er van af sprong waarbij hij Lucas nu helemaal op de grond drukte waarbij hij een golf van zand in zijn mond kreeg. Nu werd Lucas helemaal gek, hij begon nu knal rood te worden en zelfs te grommen. Hij spuugde het zand uit en begon weer te slaan. Maar nu sneller, ik zag dat Silvan er moeite mee had om ze te ontwijken. Hoe snel hij ook weg probeerde te komen hij werd telkens net geraakt. Silvan begon moe te worden en bewoog steeds langzamer. Hij probeerde Lucas slag tegen te houden maar Lucas raakte hem recht in zijn maag. Ik zag een klodders spuug dat hij uit spuugde. Met een vertrokken gezicht van de pijn keek hij naar de hand die hem had geraakt. Ik zag de walgelijk grijns op Lucas gezicht. Langzaam keek Silvan naar hem. Het was geen gezicht vol pijn meer dat naar hem keek alleen maar een enge grijns. Ik begreep eindelijk wat Silvan van plan was. Hij liet zich elke keer rakken om naar achter te kunnen, want nu stond hij nog geen tien centimeter van de lijn af. Ik zag dat Lucas het ook begreep, hij begon in paniek te raken. 'Laat me los jij gek!' Schreeuwde Lucas in paniek. Silvan greep Lucas hand alleen maar strakker vast waarna hij zich op de grond liet vallen en Lucas over zich heen gooide over de ring heen. 'Einde gevecht!' Schreeuwde de omroeper.