Homeland

Hoofdstuk 28

Pov. Rolff

Silvan kwam als een gek op me af rennen. Ik was in schok toen hij me opeens omhelsde. 'Wat is er Silvan? Wat is er gebeurt?' Vroeg ik niet begrijpend. 'Wat is er gebeurt, wat is er gebeurt! Je bent net ontploft!' Zei Silvan overstuur. Ik keek Lotte vragend aan. 'Wat hij bedoeld is dat je de arena in een ijsblok hebt veranderd.' Zei Lotte nonchalant. 'wat heb ik gedaan?' Zei ik niet begrijpend. 'Je hebt een gebouw in ijs veranderd, tenminste een gedeelte er van.' Legde Lotte uit. 'Maar hoe dan, hoe kan ik nou weer een gebouw bevriezen?' 'Is dat niet duidelijk je hebt krachten.' Zei Lotte alsof het niet bijzonder was. 'Dan had Heelde toch gelijk.' Mompelde ik. 'Wat is er met Heelde?' Vroeg Silvan. 'Toen jij buiten westen lag vertelde Heelde me een gek verhaal en zei toen dat ik krachten zou krijgen of zo iets. Ik geloofde het niet. Ik dacht dat ze gek was om zo iets te denken, maar het blijkt dat ze gelijk had.' Zei ik nog steeds verbaasd. 'Wat is er eigenlijk met jullie gebeurt?' Zei ik nadat ik zag dat ze bezweet en uitgeput waren. 'We hebben je net door de hele stad gesleurd omdat de wachters naar je opzoek zijn.' Zei Lotte. 'Waarom zijn die nou weer achter mij aan, wat heb ik nou weer gedaan?' Vroeg ik niet begrijpend. 'Heb je niet opgelet, je hebt een gebouw bevroren.' Zei Lotte een beetje geïrriteerd. 'Wacht wat je net zei meende je ook echt?' Vroeg ik angstig. 'Duh, denk je dat ik daar een grapjes over zal maken.' Zei Lotte alsof ik dom was. 'Maar me moeten nu gaan voordat de wachters ons vinden.' Zei Silvan om ons weer bij de les te krijgen. Lotte en ik keken elkaar aan en knikte. 'oké, laten we gaan.' Zei ik nog steeds een beetje verward. 

Silvan en ik pakte onze spullen en deden onze rugzakken om. 'wacht even.' zei Silvan terwijl hij de keuken in liep en wat brood in de tassen deed. Ik keek Silvan verbaasd aan. 'Je weet maar nooit.' Zei hij terwijl hij weer naar ons toe liep. 'Klaar jongens?' zei Lotte terwijl ze opstond. 'Hoe gaan we dit eigenlijk doen?' vroeg ik haar. 'Gewoon erg hard rennen en niet terug kijken.' Zei ze met een glimlach, proberend om me gerust te stellen wat niet echt lukte. 'Oké, laten we dan maar gaan.' zei ik met een onzeker glimlach. 

Met ze drieën stonden we klaar om te gaan. 'Dus wie gaat de deur opendoen?' vroeg Silvan zenuwachtig. 'Lotte aan jou de eer.' Zei ik ook erg zenuwachtig. 'Watjes.' Zei ze terwijl ze naar de deurklink grijpt. BOEM! De deur werd nog net niet open geslagen in Lotte's gezicht. Met zen alle gilde we zo hard dat ze het waarschijnlijk van het stadion nog konden horen. 'Sssssh!' Zei Mila terwijl ze hijgend onze monden probeerde te bedekken. 'Waarom deed je dat.' Zei ik ge schokken. Mila deed de deur achter haar dicht en omhelsde Silvan en mij. 'Jullie zijn veilig.' Zei Mila vol blijdschap. 'Ik was zo bang dat er iets met jullie was gebeurt.' 'technisch gezien is het hun fout dat dit allemaal is gebeurt. Rolff's zijn fout tenminste.' Zei Lotte een beetje ongemakkelijk naast ons. 'Oh, sorry ik had je niet gezien.' Zei Mila terwijl ze on los liet. 'Jij was toch de team genoot van Rolff?' Vroeg Mila. 'Maar waarom is het Rolff's fout?' Vroeg ze er meteen achteraan. 'In het kort Rolff heeft krachten en nu moeten we gaan voor de wachters komen.' Zei Lotte om ons te herinneren dat we niet al teveel  tijd meer hadden. 'Dat is waar ook, ik heb trouwens wat brood van de keuken gepakt.' Zei Silvan. 'Jullie moeten dan maar gaan.' Zei ze verbaasd en teleurgesteld. 'Maar kunnen jullie nog even wachten.' Zei mila terwijl ze naar de keuken liep. 'Ik weet dat het niet veel is maar het moet maar.' ging Mila verder toen ze terug kwam  en wat spullen aan ons gaf. Ik keek naar wat ze ons gaf en zag dat ze ons een gevulde waterzak gaf een dolk en een klein zakje met muntjes. 'Heel erg bedankt.' Zei ik terwijl ik haar omhelsde nadat ik de spullen in Silvans rugtas had gedaan. 'Bedankt voor alles.' Zei ik met tranen in mijn ogen. Mila zachtjes haar hand op de achterkant van mijn hoofd en zei: 'Ik heb genoten van elke seconde dat jullie hier waren maar jullie moeten nu gaan.' En liet me los. 'Je hebt gelijk we moeten maar is gaan. Maar ik kom terug en neem Isuma met ons mee.' Zei ik vastbesloten terwijl ik Mila ook los late. 'Rolff we moeten nu echt gaan.' Zei Lotte om me op te laten schieten. 'Nog heel erg bedankt Mila.' Zei Silvan al wachtend bij de deur met Lotte. Ik liep naar ze toe en opende de deur. 'Laten we dan maar gaan.' zei ik lopend door de open deur met Lotte en Silvan achter me.