baby jihoon • soonhoon

twenty two.

Nandito na kami sa bahay nila Jun, dito na ko nakatira pansamantala. No, dito na talaga ako titira. Saan pa ba ko titira? Inilalayo ko na ang sarili ko kay Soonyoung.

"Okay Ji, kahit labag sa loob ko. I invited Soonyoung here" tinapunan ko lang ng takang tingin si Jun. Enough for him to guess what am I asking.

"Wala lang, I just don't want to be selfish. He wants to see you" hindi ko alam kung matutuwa ba ko o hindi eh.

Matutuwa, kasi namimiss nya ko. Oo masaya sa pakiramdam. Masaya sa pakiramdam na, masaya syang nakikita ako.

Nangangamba ako, baka hindi ko mapigilan ang sarili ko. Hanggang ngayon sariwa parin ang sakit. Aaminin ko masakit ang mga pasa na nakuha ko galing sa letseng Missonya na yon. Pero mas masakit ang mga tinapon na salita sakin ni Soonyoung.

"You shouldn't invited him. You know how much I don't want to see that damn man!" inis na sambit ko. Which is not true. Because I badly want to see him right here! right now!

"Sus kunwari pa~ pero hinahanap hanap" singit ni Heechul. Pinakyuhan ko lang sya.

Napansin ko lang simula nung naging 22 yrs old ako di na ko nag anyong baby. Thanks to Jun na gusto akong maging man instead of a baby.

*knock knock*

Ayan na, tangina bakit ang bilis naman nya?!

"Halatang nagmadali~" sinamaan ni Jun ng tingin si Heechul hyung na sa ngayo'y lumalabas ng sala pasipol sipol pa.

Binuksan ni Jun ang pinto tumambad si Soonyoung na gulo gulo ang buhok, lukot lukot ang damit. Halatang nag motor ito.

"Hi hehe" He is now on his usual smile. I missed how much he smiled at me like that before. Nung nga panahong hindi pa revealed. Sigh.

I really miss him. Dafuc I think I can't control myself.

"Ah maiwan ko muna kayo" sabi ni Jun na bumulong bago tuluyang lampasan ako "Control yourself Ji, you need to focus okay?" napa ismid ako sa sinabi nya. Masyado bang halatang nag dedeny ako ng feelings? Hindi naman siguro!

Hindi ko maiwasang sumaya sa presensya na nasa tabi ko ngayon, umuupo ito sa tabi ko. Ramdam ko rin ang titig nya na parang sinusuri ako kung ayos lang ba ko. Ni isa samin walang nag sasalita. Tila ba mamamatay ang unang mag saslita... until he broke the silence.

"S..so u-uhm a..are yo- you know... I mean" tinaas ko ang kilay ko. Kailangan kong ipakita sakanya na parang wala akong pakielam sakanya.

"If you're going to ask me if I'm okay. Well it's a yes. You can leave now" malamig na saad ko. Sumimangot naman sya, okay sige aaminin ko, masakit na nakikita syang malungkot. Pero for fvck's sake! Mas masakit yung nararamdama kong pag papanggap na wala akong pake sakanya even tho meron talaga.

"Ji," hinawakan nya ang kamay ko. Nilalaro ang mga daliri ko, nararamdaman ko ang panginginig ng kamay nya, ang lamig ng kamay nya.

"Ji, sorry sa mga sinabi ko. Bumalik ka na sakin" nagulat ako sa pagiging diretso nya. Pero pinanatili ko ang malamig na aura na nasa harapan nya ngayon.

Babalik ako, pero hindi ngayon.

Hindi ngayon na baka kung di ako ang lalayo, ikaw ang ilayo sakin. Baka masali rin si Soonyoung sa gulo.

"Sa tingin mo... ganon n alang yun Soons? Hindi ako OA, hindi rin ako nagpapaimportante. Pero ayoko muna Soons, I'm contentedly happy without you" I'm not Soons, I can't live without you. But I can't stand and live with you putting your life in danger. Not that way, Promise, I will find another way.

Kita ko ang lungkot sa mga mata nya. Ito ba talaga ang gusto ko? Ang saktan ang katulad nya? Binihisan nya ko, pinakain, he played the role of being my father, pero eto ako ngayon di magawa ang simpleng alok nya.

Atleast I'm saving him. Even if I know it really hurts on his side.

"I know you're not Ji. Kaibigan mo ko, we are more than friends Ji. At alam kong alam mo yon" kumunot ang noo ko. Anong more than friends?

"Huh?"

"We're more than friends because we are bestfriends!" tuluyan na kong nawala sa mood. Ewan ko, basta nawala ako sa mood. Biglang sumama pakiramdam ko tsk.

"Just leave me here. Mas makakabuti kung ididistance mo na sarili mo sakin. Far away from you, siguro kung malayo tayo sa isa't isa wala ng panganib ang darating sakin" at sayo

"Ji, I can fight for you!"umiling lang ako sa kanya.

"But I can't fight for you. I'm not worth to fight for Soons. You don't need to fight, when you can just distance yourself from me. Mas hindi na tayo mahihirapan" I want to fight Soons, I badly want to but not now, not this way. I'm already fighting tbh.

"One last question please."

"..."

"Babalik ka pa ba sakin?"

Natigilan ako. Babalik pa ba ako?

"...never"

∞∞∞∞

Hi ヾ（*⌒ヮ⌒*）ゞ may nagbabasa pa ba nito? 川'･ω･'川 feeling ko kasi ang boring boring na ajujujujuju ﾟ( ﾟஇ‸இﾟ)ﾟmay balak kasi akong iunpublish 'to pag nagkataon (('д｀))