A co jeśli Naruto nie poznałby Iruki? Co jeśli nie stworzyłby tej pierwszej więzi? Co jeżeli powstanie efekt motyla który sprawi, że wszystko będzie wyglądać inaczej?
Zapraszam do czytania
Szkoła była dla Sasuke miłą odskocznią od złych myśli. Zawsze gdy był w domu, wspominał swojego ojca. Rozmyślanie nad tym tematem wprawiało go w wielką chęć zemsty. Ze względu na brata nie ukazywał jej, ale zalegała głęboko w nim. Nawet nie próbował z siebie tego wyrzucić, przecież każdy człowiek musi mieć jakiś cel w życiu, a zemsta z pewnością jest dobra na te miejsce. Miejsce obok niego było puste, rano się dowiedział, że Naruto gdzieś sobie poszedł i nie wiadomo kiedy wróci. Kiedy się o tym dowiedział, to po prostu wzruszył ramionami, ale teraz czuł lekką samotność, gdy patrzył na opuszczone krzesło. Oczywiście uznał to za swoją słabość i od razu próbował wyplenić ją z siebie. W końcu po prostu starał się tam nie patrzeć. Wychodziło mu to średnio, ale nagle zapomniał o tym, bo do klasy weszła jakąś dziwna dziewczyna. Wyglądało na to, że nauczyciel chciał coś powiedzieć, ale ona mu nawet na niego nie spojrzała i poważnie powiedziała: - Jestem Saito Katsumi i od dzisiaj będę chodziła z wami do klasy. Wciąż była dzieckiem, jednak już teraz było wiadomo, że w przyszłości będzie piękna. Miała błyszczące, złote i idealnie proste włosy. Duże, turkusowe oczy były otoczone przez długie i czarne rzęsy. Wyraz twarzy miała poważny, jakby ostrzegała przed podchodzeniem do siebie. Jej wysokość była podkreślona przez szczupłość sylwetki. - Ta... Tak - W końcu odezwał się zbity z tropu nauczyciel - A więc Katsumi, usiądź koło Sasuke, to ten czarnowłosy chłopak - Wskazał ręką na znudzonego dwunastolatka - Dzisiaj nie ma Naruto, więc siądziesz na jego miejscu, a na jutro przyniesiemy nową ławkę. Dziewczyna jedynie wzruszyła ramionami i bez słowa usiadła na swoim miejscu. Gdy tylko tylko to zrobiła, nauczyciel wznowił lekcję. Z niezadowoleniem stwierdziła, że nie posiada podręcznika. Z początku miała nadzieję, że Sasuke to zauważy, a następnie użyczy jej swojej. Jednak okazało się, że nadzieja jest matką głupich. Nawet na nią nie spojrzał i przez cały czas zajmował się swoimi sprawami. Nigdy nie była nieśmiała, ale tym razem czuła strach przed rozpoczęciem rozmowy. Zrobienie tego było zbyt... - Pożycz mi pióro Sasuke-kun! - Z tylnej ławki wyjrzała różowowłosa dziewczyna - Masz dwa, co nie Sasuke-kun? - Yhym - Podał jej swój nawet na nią nie patrząc. - Dziękuję Sasuke-kun. Znów usiadła na swoim miejscu, a jej zielone oczy popatrzyły w stronę wściekłej blondynki na drugim końcu sali. Jej wzrok zdawał się mówić: - Shannaro! Sasuke jest mój, znajdź sobie kogoś innego Ino-świnio! Ino pokazała Sakurze język i zaczęła uporczywie wpatrywać się w podręcznik, chociaż nie zamierzała go czytać. Sakura zaśmiała się złowieszczo pod nosem, ale nagle zastygła w przerażeniu. Przecież przy Sasuke siedziała dziewczyna... Bardzo ładna dziewczyna... W dodatku ona nie ma podręcznika... Czyli będzie korzystać wspólnie z... z... z... - Trzymaj książkę Katsumi! - Wyciągnęła książkę tak nagle, że o mało nie uderzyła biednej dziewczyny w głowę - Ja z Hinatą będziemy korzystać z jednego. - Dziękuję... Eee - Sakura, jestem Haruno Sakura. - Dziękuję Sakura - Katsumi posłała wymuszony uśmiech w stronę radosnej dziewczyny, jednak ta nie patrzyła na nią, tylko na skupionego chłopaka. Na drugim końcu sali Ino odetchnęła z ulgą. Bała się, że rywalka w miłości nie zauważy tej ważnej rzeczy. Z Katsumi można się zaprzyjaźnić, ale trzeba ograniczyć jej dostęp do Sasuke. Oby Naruto szybko wrócił.
Jednak blondyn nie zamierzał wracać. Pobyt poza wioską był o wiele bardziej interesujący od siedzenia na nudnych lekcjach, szczególnie z powodu siedzącego obok Sasuke. - Zboczony Pustelniku... - Zaczął i wyczekująco spojrzał na mężczyznę. - Co takiego? - Z kim siedziałeś w ławce w akademii? - Z Orochimaru - Odparł nawet nie patrząc na chłopaka. - Jaki on jest? - Blady i dziwny. W głowie miał zawsze myśli, które tylko on mógł zrozumieć. Z pewnością lepiej ci się będzie żyło jeżeli nigdy go nie spotkasz. - Czemu? Jiraiya machnął ręką i wskazał na wioskę przed sobą: - Nie ma potrzeby, żebyś to wiedział. Teraz ważne jest to, że tam powinna być Tsunade - Przystanął nagle, przypominając sobie o ważnej rzecz - Nie używaj przy niej słów, które mogą ją zdenerwować. Od wściekłej Tsunade trzeba zawsze uciekać - Zamyślił się i po chwili dodał - A tak szczerze mówiąc, to ucieczka jest zbędna. Po prostu bardziej się zmęczysz, a ona i tak cię dopadnie. Naruto zaśmiał się cicho pod nosem: - Mam nadzieję, że ona i Sakurcia nigdy się nie spotkają. Jiraiya kątem oka spojrzał na chłopaka. W pierwszej chwili chciał zapytać kim jest Sakura, ale odpuścił, bo Naruto najpewniej zacząłby o niej mówić przez następną godzinę. W zasadzie to polubił radosny szczebiot blondyna, ale co za dużo to niezdrowo.
Wioska nie była duża. Dla wychowanego w wielkiej Konosze Naruto, to wszystko wydawało się bardzo małe. Rozglądał się z ciekawością na żyjące z rolnictwa Netsu. Pod lasem stały stare, jeszcze pokryte strzechą domy. Oczywiście im dalej się szło w głąb, tym wszystko było nowsze i wygodniejsze. Jednak pewna rzecz zdziwiła chłopaka: - Czemu domy są aż tak daleko od siebie? W liściu może nie ma domu na domu, ale tutaj to jest już przesada - Spytał i popatrzył z ciekawością na Jiraiyę. - Kiedyś tak nie było. Po prostu dawno temu był pożar, przez który spłonęła większa część wioski - Zmarszczył brwi, próbując przypomnieć sobie fakty - Straty byłyby mniejsze, jeśli zabudowa byłaby rzadsza. Oczywiście wszyscy poszli po rozum do głowy po fakcie i odbudowali ją w ten sposób który widzisz. W zasadzie to nie jest głupie też z innego powodu, popatrz! - Wskazał ręką na ogródek pokryty biało-niebieskimi kwiatami - Cała wioska żyje z rolnictwa, a teraz mogą też sadzić kwiatki we własnych, wielkich ogrodach. - Po co sadzić jakieś bezużyteczne kwiaty? Przecież one są niejadalne - Teatralnie odwrócił głowę od nich i poszedł przed siebie. - Phi! Zobaczymy, po co sięgniesz, gdy będziesz próbował znaleźć sobie dziewczynę. Te kolorowe ziele, to najprostszy sposób, na zdobycie serca kobiety. - A przypadkiem nie mówi się, że przez żołądek do serca? Jeżeli tak, to kwiaty to najgorszy z możliwych pomysłów. Jiraiya westchnął, nie miał pojęcia jak wytłumaczyć temu dzieciakowi tego, jak delikatne i subtelne są relacje między kobietami a mężczyznami. Uratował go jednak widok blondynki, która rozmawiała sobie spokojnie z jakimś rolnikiem. Włosy miała spięta w dwa luźne kucyki, a w lewej ręce trzymała butelkę sake. Jiraiya cicho pogonił Naruto i szybkim krokiem podszedł do niej. Jej reakcją na jego widok było znaczne zmarszczenie brwi i głośne prychnięcie: - Ty również wziąłeś stronę Trzeciego? - Jej inteligentne brązowe oczy wpatrywały się w niego, próbując wywiercić dziurę - Odpowiedź brzmi nie, wracaj tam skąd przybyłeś - Machnęła mu ręką tuż przed nosem - Sio sio! - Tsunade... - Zaczął i z rezygnacją pokręcił głową - Nie mam pojęcia o czym ty mówisz. Masz jakąś sprawę z Sarutobim? - Jasne, że mam - Ponownie prychnęła, a następnie wzięła zdrowy łyk sake - Sądzisz, że czemu tak bardzo chce mnie w swoim szpitalu? Dupa, a nie chodzi o szpital! - Spokojnie Tsunade - Cofnął się o krok, pokazując rękami, żeby lekko się opanowała - Nic o tym nie wiem, a stoję tylko po swojej stronie. Nikogo więcej. Co się stało? - Ten stary dureń zrezygnował z ciebie i teraz chce mnie wciągnąć w te bagno - Na dłużej przyssała się do butelki, otarła usta i kontynuowała - Mam zostać Hokage i do końca życia siedzieć w papierach... Coś go chyba pogięło! Naruto drgnął słysząc nazwę swojego ukochanego stanowiska. Jednak jeszcze bardziej dotknęło go to, z jaką nienawiścią wyrażała się o nim ta kobieta. Coś tu było zupełnie nie tak... - Co ty masz do Hokage?! - Spytał robiąc kwaśną minę. Tsunade spojrzała na niego z zaskoczeniem. Tak się skupiła na Jiraiyi, że nie zauważyła jego małego towarzysza. Pewnie znowu znalazł sobie kogoś, kto będzie spłacał za niego długi. Nie raz spotykała się z czymś takim jeśli chodziło o niego. Jednak ten blondyn... On jest do kogoś niesamowicie podobny... - A ty kim jesteś dzieciaku?
*** I doszliśmy do Tsunade! W następnym rozdziale będzie jej więcej i wtedy zobaczymy, czy uda mi się odwzorować jej wybuchowy charakter :) Zapraszam do czytania mojej drugiej książki, w której będę pisała krótkie historyjki ze świata Naruto. Rozdziały nie będą tam dodawane regularnie, ale dla mnie to miła odskocznia, od pisania tego opowiadania, które oczywiście cały czas będzie aktualizowane ;)
Saraba!
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
