Forgotten Memories

CHAPTER 38

HININTO ni excel ang sasakyan ng mapansin niyang masusuka na si Charies.

"Okay ka lang?" tanong niya pa habang inihimas ang likod ni charies, nag angat ng ulo si charies at ngumiti.

Hindi alam ni excel kung bakit na stuck ang tingin nito sa nakangiting labi.

'That bright smile' ani ng isip ni excel, sa di niya malamang dahilan a bumilis ang tibok ng puso niya.

"Okay lang, thank you sa pagligtas sa akin, hmm pano ba ako makakaganti?" tila nag isip pa ito, umayos siya ng tayo at pinunasan ang kanyang bibig.

"Oh, you don't need to pay----"

Pinatahimik niya ito sa pamamagitan ng paglalagay ng daliri sa labi, natawa ito dahil napansin niyang cute ang ginawa nito.

"Aha!" biglang nagliwanag ang mukha nito "Let's go"

Nagpatianod nalang si excel habang naiiling, akmang sasakay na siya sa driver seat ng unahan siya ni Charies.

"Hoy, baka mapano tayo ah, ayoko pang mamatay!" kinakabahang anas niya kaya natawa si charies.

"No gotta happend" aniya pa habang natatawa padin "I can handle" kumindat pa ito na siyang naging dahilan kung bakit napatitig sa kanya si excel.

Samantalang naiilang na siya sa mga titig ng binata ngunit gumanti padin siya ng titig, nagulat siya ng ngumiti si excel, ngiting ngayon lang niya nakita sa tananh buhay niya, tila kumikislap ang mata nito habang nakatitig sa kanya, napakurap siya.

Ngumiti ito sa kanya bago pinaandar ang kotseng pag mamay ari ni Excel.

"Pano ka natutong magdrive?" maya maya'y tanong niya kaya nakangiting tumingin ito sa kanya.

"Kay kuya, tinuruan niya ako ng 13 years old pa lang ako" aniya at muling tumingin sa daan.

"Woah really?"

"Yep, ayaw niya kasing nagcocomute ako that's why tinuruan niya ako" aniya pa nababakas ang kakaibang lungkot sa mukha nito" oh nandito na tayo" nakangiting aniya pero hindi umabot sa kanyang mga mata "Ito ang kalagitnaan ng central village"

Napatingin siya sa harapan at doon niya nakita ang tila Christmas light na ilaw mula doon.

"Ganda dito diba?" kasabay ng pagbaba nito "Hey, let's go" ngumiti ito at inigit siyang muli patungo sa may gilid.

"Sabi nila, kapag mahal mo ang isang tao tas nawala siya at nainlove ka sa iba hindi daw iyon true love ang tawag daw dun ay love lang, pero kapag ang isang tao kahit wala na sa mundo pero kahit anong gawin mo di mawala sa puso mo that's what they called true love" pumikit pa ito kaya napatitig ito sa nakatingala habang nakapit at nakangiti ito na tila ba'y dinadama niya ang hangin na tumama sa mukha niya.

Napatingin sa kanya si Charies habang di napapalis ang ngiti sa labi nito.

Umupo ito sa may damuhan at muling tumingin sa kalangitan, kaya ginawa niya rin ang ginawa nito.

"Excel?" tawag nito kay excel kaya naman napatingin ito sa kanya.

"Hmm"

"Masaya bang maging ganyan?" tanong niya habang nasa langit na ang tingin, napabuntong hininga si Charies dahil di siya sinagot ni Excel.

Akmang bubuka na ang bibig niya ng inunahan siya ng pagsagot sa tanong niya ni Excel.

"Panong maging ganyan?" tanong niya habang nasa langit na din ang tingin, alam nito ang tinutukoy niya ngunit nagtanong na ito para sure.

"Maging isang Excel Clyde Clifford?"

Natigilan siya doon, napabuga siya ng hangin bago humarap kay charies na nakangiti habang nakatingin sa Star may kislap sa mata niya na siyang nagpapabilis ng tibok ng puso ni Excel.

"Ikaw masaya bang maging Charies Mae Reyes?" pabalik na tanong niya, inaasahan niyang mawawala ang kislap sa mata nito ngunit nanatili ito doon.

Humarap itong nakangiti sa kanya kaya nagtama ang mata nila, lalong lumakas ang kabog ng dibdib nito, habang si Charies ay sobra nading bilis ng tibok ng puso niya na di niya malaman kung bakit.

"Oo naman, kahit masaklap ang buhay ko ngayon masaya maging ako kasi ako to, may kaibigang lagi kang dadamayan--Si bespar. Si MC na laging nandyan sakin noong panahon masaklap talaga ang buhay ko, siya ang nagbalik sa mga ngiti ko at siya lang ang nakakaunawa sakin pero lalo akong sumaya ng maging kaibigan ko din sila Gela, Ella, Sarah, Erich at Cristyl i realized that life is simple, hindi mo hawak ang buhay mo kaya dapat ienjoy mo ang lahat kahit may problema ka makakalimutan mo iyon pansalamantala kasi dahil nag eenjoy ka't masaya ka" mahabang paliwanag nito kaya napatitig lalo si excel sa mukha nito, tila slow motion ang pag lipad ng buhok nito dahil sa hangin na nagmumula sa paligid maging ang ngiti nito'y kumikinang at tila nakita niya sa hinaharap na naglalakad ito sa altar habang hinihintay niya ito.

"May masarap ang mabuhay lalo na't may dahilan ka" aniya pa.

'Ang puso ko ang lakas ng tibok' ani pa ni Charies sa isip niya.

'Argh what's the problem of my f*cking heart?'

"Kamusta kana pala?" biglang tanong ni Excel kaya natigilan siya.

"Kami na pala ni Josh..."

Ayan ang huling salita na nagpadurog sa puso ni Excel.

"Let's go..." malamig na saas ni excel kaya natigilan si Charies, napunit ang ngiti niya.

Tumayo na lamang siya at sumunod sa kotse, tahimik nilang binagtas ang daan patungo sa bahay niya.

Nakarating sila sa bahay niya, magpapaalam pa sana siya kay excel ng pinaharurot nito ang sasakayan niya.

"Masaya dapat ako diba?" wala sa sariling tanong niya.

"Kami na ng bestfriend ko na first love ko....pero bakit ganun? Bakit parang ang sakit?" napailing na lamang siya lalo na't nangilid ang luha sa mata niya.

'Masakit palang mabaliwala ng isang excel'

Tumunog ang cp niya kaya kaagad niya itong sinagot.

"Hey dude, how's your day? Are you alright? Kumain kana ba?"

"Yes' yan nalang ang nasagot niya "Bukas nalang tayo mag usap, 4:00 palang dito bye"

"Okay bye, i love you----"

Pinutol na niya ang linya, alam niyang nagiging unfair na siya kay Josh pero di niya alam pero ang pait para sa kanya ang lahat.

***

What cha say? Inedit koto mian! Nagbago ang isip ko eh. Hutaness iiyaq nako dito oh! Charrrr.
Support this story till end, lovelots :*

~Jinela