Road trip

Deel 7 & 8

7. Norah

Om half tien ’s avonds zit ik nog achter de piano. Normaal speel ik na negen uur niet meer, maar het is vakantie en dus hoef ik geen rekening te houden met de bedtijd van mijn buurmeisjes. Mijn vingers glijden als vanzelf over de toetsen en spelen nogmaals ‘New age’ van Marlon Roudette. Elk nummer dat ik momenteel hoor, doet me aan Liam denken en dit in het bijzonder. Houdt hij er soms van om mij pijn te doen?

Mijn gedachten gaat terug naar onze eerste ontmoeting, iets meer dan drie jaar geleden. Ik was samen met Elin op het examenfeest van iemand uit onze klas. Zij had ook haar neven uitgenodigd en één daarvan was Liam. We hadden al vrij snel oogcontact met elkaar, maar ik was niet zo goed met jongens en durfde hem niet aan te spreken. Dus toen hij even later naar mij toe kwam om een praatje te maken, vond ik dat totaal geen probleem. Wat begon als wat onschuldig geklets werd uiteindelijk een gesprek dat de hele avond duurde. Sindsdien waren we onafscheidelijk. Tot afgelopen zondag.

“Ga je ooit nog wat anders spelen of hoe zit dat?” De stem van Zoey zit vol irritatie. We hebben sowieso al niet dezelfde muzieksmaak. Het is een wonder dat ze de piano nog niet kort en klein heeft geslagen uit pure ergernis.

Öké,” zucht ik. “Verzoeknummer?”

“Nee. Je speelt toch geen electro.” Ze loopt door naar de keuken om wat te drinken te pakken en gaat daarmee naar buiten.

Ik blijf levenloos voor me uit staren achter mijn geliefde witte en zwarte toetsen. Nooit heb ik er rekening mee gehouden dat Liam en ik ooit uit elkaar zouden kunnen gaan. Dat hij zo’n bedrieger zou kunnen zijn. Dat hij voor mijn ogen met iemand anders zou zoenen. Nu is het gebeurd en voel ik mezelf totaal verloren. Ik weet gewoon niet hoe ik verder moet en ik haat mezelf omdat ik hem dit met me laat doen. Mijn wereld lijkt stil te staan terwijl die van andere mensen door blijft draaien. Bij Zoey en Rowan kan ik niet terecht, want die begrijpen me niet, en Elin heeft het te druk met Julia. Hopelijk laat de road trip me even alles vergeten. Dat zou me goed doen.

-

“Het is zaterdag twintig juli en dit is het journaal van negen uur.”

Geïrriteerd geef ik een klap op mijn wekker. Het kan me niet eens schelen als het ding nu kapotgaat. Graag zelfs. Ik heb hem voor de zekerheid op negen uur gezet, gewoon voor het geval dat ik dan nog niet wakker zou zijn. Helaas heb ik bijna de hele nacht wakker gelegen en ben ik tegen half acht pas in slaap gevallen. De hele film van afgelopen zondag speelde zich keer op keer in mijn hoofd af. Het leek wel een oneindige voorstelling, en wel eentje zonder popcorn of comfortabele stoelen. De ergste film van mijn leven. Ik zou willen dat ik alles gedroomd of me ingebeeld had, maar ik weet dat het niet zo is. Elin was erbij en die heeft helaas precies hetzelfde gezien als ik.

Moeizaam sleep ik mezelf mijn bed uit. Het is maar goed dat ik met Elin heb afgesproken dat zij het eerste stuk rijdt. Dan kan ik in de auto tenminste nog even slapen. Als een zombie loop ik naar de keuken om een paar boterhammen te smeren.

“Kijk eens wat vrolijker, we gaan op vakantie!” Zoey heeft er duidelijk zin in. Dat verbaast me niks, want ze roept ook al jaren dat ze een keer een road trip door Amerika wil maken. Voor haar is dit gewoon een oefenreisje.

“Misschien kun jij wat subtieler doen. Ze is nog niet over Liam heen,” neemt Rowan het voor me op. “Hoe zou jij het vinden als je vriendje voor je neus met iemand anders stond te zoenen?”

“Dank je, Ro.” Normaal gesproken zou ik dit op een sarcatische manier zeggen tegen iedereen die me weer aan dat verschrikkelijke moment doet denken, maar ik ben blij dat ze Zoey de waarheid zegt. “Ik heb ook gewoon weer slecht geslapen vannacht. Het lijkt wel niet over te gaan.”