Road trip

Deel 35 & 36

35.      Rowan

Het is zo onwerkelijk dat ik hier zit met het meisje van mijn dromen. Ze is me achterna gereis. Nou ja, eigenlijk is haar broer mijn zus achterna gereisd, maar dat klinkt minder romantisch.

“Dus we gaan volgend jaar samen naar New York om Engels te leren?” Met haar grote bruine ogen kijkt ze me aan.

Met haar ga ik overal heen, al is het een afgelegen grot zonder stromend water in Siberië. “Ja, leuk. Zijn we tenminste niet alleen.”

“Denk je dat pap en mam dat goed vinden?,” bemoeit Zoey zich ermee.

“Dat moet maar. Ik laat nu toch zien dat ik prima voor mezelf kan zorgen? En daarbij gaan we natuurlijk wel met een organisatie en niet alleen.” Ik zie het al helemaal voor me. Samen over Times Square lopen, koffie drinken bij Starbucks, alleen nog maar reizen met de metro en van die grappige gele taxi’s… Alleen houden we in mijn fantasieën elkaars hand vast. Zal dat ooit echt gebeuren? Ik kan het heel goed vinden met Feline, dat is inmiddels wel duidelijk, maar ik ben er nog steeds van overtuigd dat zij niet op mij valt. Waarschijnlijk eindigen we als vriendinnen die met elkaar verbonden zijn dankzij een avontuur dat ze samen hebben beleefd, meer niet.

Op dat moment komt Liam de keuken uit. Hij ziet er teleurgesteld uit. Waarschijnlijk heeft hij nog steeds geen fatsoenlijk woord met Norah gesproken en voelt hij zich daarom zo. Toch lijkt hij zijn emoties te verbergen als hij naar Feline, Zoey en mij kijkt. “Hé meiden, gaan jullie mee? De afwas is klaar.”

Feline springt op. “Yes, de hele nacht feesten. Nu komen we tenminste de club in. Weet jij al wat je aantrekt, Rowan?”

Nee, daar heb ik nog geen seconde over nagedacht. De afgelopen twee uur heb ik alleen maar kunnen denken aan haar hazelnootkleurige haren en haar mooie lach. “Nee, geen idee. Ik hoop dat ik iets leuks bij me heb. Het zou echt iets voor mij zijn om al mijn mooie kleren thuis te laten liggen.”

“Anders mag je wel iets van mijn lenen, hoor,” lacht Feline. Achter haar broer aan lopen we naar de voordeur, waar we even wachten tot de rest ook klaar is om te gaan.

Als laatste komt Bruno de gang in. “Wat spreken we af? Om half tien bij de deur van de club? Ik ben er dan al, maar dan kan ik ervoor zorgen dat jullie binnen komen.”

“Half tien is prima,” zegt Zoey snel. Zij wil natuurlijk niet haar avond verpest zien worden door iemand die het niet met die tijd eens is. Groot gelijk. Volgens mij wil ze dit echt graag.

“Oké, tot zo dan.” Bruno blijft in de deuropening toekijken hoe we de straat door lopen.

Vanuit mijn ooghoek zie ik Norah langs Elin gaan lopen. “Heb jij toevallig eyeliner bij je? Ik ben die van mij vergeten.”

Diep vanbinnen weet ik zeker dat het haar helemaal niet om eyeliner gaat. Norah geeft niks om eyeliner. Wat is er gebeurd dat ze niet met Liam wil praten? Mijn gedachten gaan terug naar ons gesprek op de gang in Lloret. Ze zei dat ze een stomme fout had gemaakt. Wat kan er zo stom zijn dat ze haar relatie niet meer wil redden?

Norah doet nooit stomme dingen. Nooit. Ze heeft Zoey al voor een hoop misstappen behoed, wat haar lang niet altijd in dank afgenomen werd. Ze is altijd de meest verstandige van ons drieën, de verantwoordelijke. Niet alleen omdat ze de oudste is, maar omdat ze gewoon zo is. Norah die iets stoms doet is als Sinterklaas die zijn paard aan de kant schuift en ervoor kiest om voortaan alleen nog maar op een dinosaurus te rijden. Dit mag heel groot in de krant.

“Hé, hoor je me?” Feline port me in mijn zij. Haar lach staat nog steeds in volle glorie op haar gezicht. Zij vindt het ook supercool dat ze met haar broer mee heeft kunnen rijden naar Frankrijk. “Ik zei dat je mijn blauwe glittertopje wel mag lenen. Het is helemaal jouw kleur. Ik denk dat het je geweldig zou staan.”