Road trip

Deel 45 & 46

45.      Rowan

Groot gelijk dat Julia en Elin gaan badmintonnen. Ik heb ook geen zin meer om de hele dag op het strand te liggen. “Kunnen we niet ergens anders heen gaan?”

“Dat wil Zoey niet,” reageert Norah.

Feline gaat overeind zitten. “Wat als we nou naar Cannes of zo gaan voor een paar dagen? Dan komen we Zoey daarna gewoon weer hier ophalen en rijden we verder.” Ze kijkt iedereen één voor één aan om in te schatten wat we van haar plan vinden.

Norah legt het boek dat ze aan het lezen is in het zand. “Alleen als ze bij Br- O nee, Zoey gaat echt niet bij hem blijven slapen.”

“Waarom niet?” Oké, ik begrijp best dat Norah de verantwoordelijke oudere zus wil uithangen, maar ik wil gewoon met Feline naar Cannes. “Zoey is oud en wijs genoeg om voor zichzelf te zorgen en Bruno trouwens ook. Als we maar goede afspraken maken.”

“Nou, goed dan,” geeft Norah toe. “We zullen het er straks tijdens het eten wel even over hebben.”

“Cool.” Ik laat me weer op mijn handdoek zakken. Een paar uurtjes is het nog wel vol te houden. Morgen zitten we in Cannes.

 -

Het is de derde avond op rij dat we naar de club gaan. Als vijftienjarige ben ik zoiets niet gewend. Van mijn ouders moet ik nog steeds om twaalf uur thuis zijn. Hier kan ik me helemaal uitleven, want mijn ouders zijn nergens te bekennen en Norah is veel soepeler. Bovendien kom ik hier tenminste überhaupt binnen, vanwege onze connecties met Bruno.

Samen met Feline begeef ik me de dansvloer op. Dit wordt ook meteen onze laatste avond, want alles is geregeld met Zoey en Bruno. Norah heeft zelfs al een camping in Cannes geboekt voor twee nachten. 

“Oh, dit is mijn lievelingsnummer!” Feline trekt me mee wat verder de dansvloer op, naar een plek waar wat meer bewegingsruimte is. De stem van Sophie Ellis-Bextor vult de zaal.

Ik kijk lachend naar Feline terwijl we helemaal losgaan. Deze zomer ga ik me sowieso de rest van mijn leven herinneren. Wat een avontuur. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik in Frankrijk ben met het leukste meisje ter wereld.

“Wat sta je nou te lachen?”

Mijn eerste reactie is me kapot schrikken. Heeft ze iets door? Maar dan ie ik dat ze me aankijkt met een net zo grote lach op haar eigen gezicht. Dat laat me wat meer ontspannen. “Ik vind het gewoon leuk hier. Met jou en zo.”

“Ja, ik ook.”

Ik heb geen idee of dat wil zeggen dat ze mij leuk vindt, maar daar durf ik haar ook niet naar te vragen. Omdat ik toch iets wilde doen, legde ik mijn hand op haar arm. Mijn mond bewoog zich richting haar oor. “Misschien moeten we even een wat rustiger plekje op gaan zoeken.”

Met grote, nieuwsgierige ogen kijkt ze me aan. “Om te… praten, bedoel je?”

“Ja.” Dat lijkt me het beste antwoord. Stel je voor dat ik zeg dat ik een rustig plekje wil opzoeken om te zoenen en zij me totaal niet ziet zitten. Dat zou een blunder eersteklas zijn. Maar hoewel er inderdaad een kans bestaat dat ze niet op me valt, heb ik ergens het gevoel dat zij heel goed weet wat ik bedoel.

Feline pakt mijn hand en sleept me mee naar de wc’s. Uitdagend kijkt ze me aan. “Rustig genoeg?”

Ik trek de deur van één van de hokjes open. “Wat dacht je hiervan?”

“Perfect.” Feline loopt langs me heen naar binnen.

Ik volg haar en draai de deur op slot. “Zo. Praten, hè?”